در حال ویرایش نشاط اصفهانی‌

نشاط اصفهانی(۱۱۷۵ ه. ق-۱۲۴۴ ه. ق) از رجال معروف، شعرا و ادباء دربار فتحعلی‌شاه قاجار بود. {{جعبه اطلاعات شاعر و نویسنده
| نام                    = نشاط اصفهانی
| تصویر                  = Neshat.jpg
| توضیح تصویر            = 
| نام اصلی               = میرزا عبدالوهاب نشاط اصفهانی
| زمینه فعالیت           = 
| ملیت                   = 
| تاریخ تولد             = سال ۱۱۷۵ ه. ق.
| محل تولد                = اصفهان
| والدین                 =  
| تاریخ مرگ              = پنجم ذیحجه سال ۱۲۴۴ ه. ق.
| محل مرگ                 = 
| علت مرگ                 = بیماری سل
| محل زندگی               =
| مختصات محل زندگی         = 
| مدفن                   =
|مذهب                   = 
|در زمان حکومت           =
|اتفاقات مهم             =
| نام دیگر               =
|لقب                     =معتمدالدوله 
|بنیانگذار               =
| پیشه                   =
| سال‌های نویسندگی        = 
|سبک نوشتاری             =
|کتاب‌ها                 =دیوان نشاط
|مقاله‌ها                =
|نمایشنامه‌ها            =
|فیلم‌نامه‌ها              =
|دیوان اشعار             =
|تخلص                    = نشاط
|فیلم ساخته بر اساس اثر=
| همسر                    =
| شریک زندگی             =
| فرزندان                =
|تحصیلات                  = 
|دانشگاه                = 
|حوزه                   =
|شاگرد                  =
|استاد                  =
|علت شهرت               =
| تأثیرگذاشته بر         =
| تأثیرپذیرفته از         = 
| وب‌گاه                  = 
|گفتاورد                =
|امضا                  =
}}
==زندگینامه==
میرزا عبد الوهاب نشاط اصفهانی ملقب به «معتمد الدوله» و متخلّص به «نشاط» از سادات معروف اصفهان که در سال 1175 ه. ق در شهر اصفهان متولد شد.

او در سلک اهل تصوّف و عرفان بود و در نظم و نثر فارسی و عربی مهارت داشت و با انشایی خاص می‌نوشت. وی در حسن خط سرآمد اقران گردید و در خطّ شکسته استاد بود. او با دانش‌های زمان خود از دینی و ریاضی و حکمت الهی و منطق آشنایی داشت.

نشاط دارای اموال و ثروت فراوانی بود که برای فرزندان خود به جای گذاشت. وی دارای تربیت خوبی نیز بود و علاوه بر زبان مادری، زبان‌های عربی و ترکی را فراگرفت.

نشاط در چهل و سه سالگی به تهران آمد و به دربار فتحعلی‌شاه قاجار راه یافت و سمت دبیری و منشی‌گری دربار را بر عهده گرفت و از پادشاه لقب «معتمدالدوله» را دریافت کرد و از بزرگترین شاعران عهد قاجار شد.

نشاط در پنجم ذیحجه‌ی ۱۲۴۴ ه. ق در سن ۶۹ سالگی بر اثر بیماری سل درگذشت. <ref>سیمای شاعران؛ ص ۴۹۳. گنجینه‌ی نیاکان؛ ص ۱۰۶۷.</ref>

==آثار==
در اشعار نشاط اصفهانی آثار نهضت بازگشت ادبی کاملا مشخص است. مجموعه‌ی آثار نشاط در کتابی تحت عنوان «گنجینه» به دستور ناصرالدّین شاه قاجار چاپ شد. [http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=2299509&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author دیوان] اشعارش نیز به چاپ رسیده است.

==اشعار==
{{شعر}}
{{ب| سید کونین، سبطّ مصطفی‌|بهترین فرزند خیر الاولیا }}

{{ب| پروریده حق در آغوش بتول‌|زیب دامان، زینت دوش رسول }}

{{ب| جبرئیلش مهد جنبان صبی‌|شر او را مایه از شیر خدا }}

{{ب| منبع هستی‌ست آن فرخنده ذات‌|رشحه رشحه زو رسد بر کائنات }}

{{ب| قوّه‌ها را سوی فعل آورد او|نیک را ممتاز از بد کرد او }}

{{ب| دشمن از وی دشمن آمد دوست، دوست‌|بد از او بدبخت و نیکو زو نکوست }}

{{ب| هم وجود دشمن از جود وی است‌|هم زیانش از پی سود وی است }}

{{ب| رهنمونش کرد خود بر قتل خویش‌|پس بیفکندش سرِ تسلیم، پیش }}

{{ب| در قیامت نیز حاضر سازدش‌|پس در آتش هم خود او اندازدش }}

{{ب| هان مگو جبر این خطاب مستطاب‌|فهم کن و اللّه اعلم بالصّواب }}

{{ب| نه کنون زین فعل بد می‌سوزد او|از ازل خود تا ابد می‌سوزد او }}

{{ب| مصطفا بی‌دودمان ارتضا|مرتضای خاندان اصطفا }}

{{ب| جمله هستیها طفیل هست او|زور بازوی ید اللّه دست او }} 

{{ب| کی کسی او را تواند بست دست‌|شیر را روبه نداند دست بست }}

{{ب| گر نه خود از زندگی سیر آمدی‌|عاجز از روباه کی شیر آمدی؟ }}

{{ب| این سعادت از ازل اندوخته‌ست‌|این [[شهادت]] از علی آموخته‌ست }}

{{ب| چون پیام دوست از دشمن شنفت‌|زیر زخم تیغ دشمن «فزت» <ref> اشاره به کلام امام علی(ع) در هنگام ضربت خوردن در مسجد کوفه «فزت و ربّ الکعبه».</ref> گفت }}

{{ب| هرکه را از دوستانش خواند دوست‌|زیر تیغ دشمنان بنشاند دوست }}

{{ب| از نخست افتاد چون مقبول عشق‌|لاجرم شد عاقبت مقتول عشق }}

{{ب| گر حدیث ما تو را آید عجب‌|گفت حق خود در حدیث «من طلب» <ref>اشاره به حدیث قدسی: «من طلبنی وجدنی و من وجدنی عشقنی و من عشقنی عشقته و من عشقته قتلته و من قتلته فأنا دیته».</ref> }}

{{ب| طالب من گر شود یک ره کسی‌|راهها بنمایش هر سو بسی }}

{{ب| چون مرا بشناسد از آیات من‌|عاشق آید بر صفات و ذات من }}

{{ب| شد چو عاشق از من آگه شد همی‌|زان پس او را زنده نگذارم دمی }}

{{ب| بس عجب نبود اگر کشتم منش‌|عاشق است و لازم آمد کشتنش }}

{{ب| کشتن عاشق به هر مذهب رواست‌|خاصّه آن عاشق که معشوق خداست }}

{{ب| پس مرا ز آیین و دین مصطفی‌|بر شهید خویش باید خونبها }}

{{ب| و آنکه هم منظور و هم مقبول من‌|گشت زان سان تا که شد مقتول من }}

{{ب| هر دو عالم نیست خونش را بها|غیر من او را نشاید خونبها }}

{{ب| هم منم دل برده هم بیدل منم‌|هم منم مقتول و هم قاتل منم }}

{{ب| کی سزا بینم به جای خویشتن‌|دیگری را خونبهای خویشتن }}

{{ب| خویش را نه رایگانی بخشمش‌|کشته‌ام تا زندگانی بخشمش }}

{{ب| کشته‌ی عشق ار شوی زنده شوی‌|تا ابد باقی و پاینده شوی }}

{{ب| عشقبازی را شعار دیگر است‌|رسم او رسم دیار دیگر است }}

{{ب| بی‌سبب با دوستداران دشمن است‌|دشمنی او همین تا کشتن است }}

{{ب| کشتگان خویش را شد دوستدار|گر کشد عشق ای خوشا آن اعتبار }}

{{ب| این بود آئین عشق این کیش عشق‌|چاره جز مردن نباشد پیش عشق <ref>میراث عشق؛ ص ۵۱۲- ۵۱۴.</ref> }} 
{{پایان شعر}}

==منابع==

*[http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=700738&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author دانشنامه‌ی شعر عاشورایی، محمدزاده، ج‌ ۲، ص: ۸۵۸-۸۵۹.]

==پی نوشت==
[[رده:ادبیات]]
[[رده:شاعران]]
[[رده:شاعران فارسی زبان]]
[[رده:شاعران متأخر]]
<references />{{شاعران}}