در حال ویرایش محمد رضا آقاسی‌

{{جعبه اطلاعات شاعر و نویسنده
|نام=محمدرضا آقاسی
|تصویر=Aghasi.jpg
|توضیح تصویر=
|نام اصلی=
|زمینه فعالیت=شعر آیینی
|ملیت=ایرانی
|تاریخ تولد=۲۴ فروردین ١٣٣٨ ه. ش
|محل تولد=تهران
|والدین=
|تاریخ مرگ=٣ خرداد ١٣٨٤ ه. ش
|محل مرگ=تهران
|علت مرگ= 
|محل زندگی=
|مختصات محل زندگی=
|مدفن=
|مذهب=شیعه
|در زمان حکومت=
|اتفاقات مهم=
|نام دیگر=
|لقب= حیرت
|بنیانگذار=
|پیشه= شاعر
|سال‌های نویسندگی=
|سبک نوشتاری=مثنوی
|کتاب‌ها=شیعه‌نامه، بر مدار عشق، حق نمک
|مقاله‌ها=
|نمایشنامه‌ها=
|فیلم‌نامه‌ها=
|دیوان اشعار=
|تخلص=
|فیلم ساخته بر اساس اثر=
|همسر=
|شریک زندگی=
|فرزندان=
|تحصیلات=
|دانشگاه=
|حوزه=
|شاگرد=
|استاد=مهرداد اوستا
|علت شهرت=اشعار شیعی اجتماعی و سیاسی
|تأثیرگذاشته بر=
|تأثیرپذیرفته از=احمد عزیزی
|وب‌گاه=
|گفتاورد=
|امضا=}}
'''محمدرضا آقاسی‌''' (١٣٣٨ ه. ش- ١٣٨٤ ه. ش) شاعر آئینی معاصر ایرانی بود.
==زندگینامه==
محمدرضا آقاسی متخلص به «حیرت» در سال ۱۳۳۸ در تهران به دنیا آمد و پس از پایان تحصیلات ابتدایی و متوسطه دو سال در هنرستان تجسمی به تحصیل مشغول شد که بنا به دلایلی درسش را ناتمام رها کرد.

آقاسی پانزده ساله بود که شروع به سرودن اشعاری نمود و از سال ١٣٥٥ ه. ش در بعضی انجمن‌های ادبی بخصوص «انجمن ادبی ایران» به سرپرستی استاد ناصح حضوری داشت. برادر بزرگترش به نام محمد حسن (مشهور به عمو حسن)، متخلص به «نصری» و مادرش از مشوقین وی برای ورود به عرصه شعر و شاعری بودند. مادرش از بانوان مداح بود. اساتید او افرادی همچون [[مهرداد اوستا]] و هم چنین یوسفعلی میرشکاک بوده‌اند. 

وی سرانجام در سال ۱۳۸۴ در تهران درگذشت. 

==آثار==
در ابتدا همه اشعار آقاسی در قالب غزل بود و گاهی مخمس و چهارپاره نیز کار می‌کرد. وی قالب مثنوی را از سال ٦٩ برای کارهایش برگزید که مجموعه شعر «[http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=3123323&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author شیعه‌نامه]» محصول این گرایش بود.

==اشعار==

====آخرین ققنوس <ref>شب شعر عاشورا؛ به ص ۱۷ و ۱۸.</ref>====
{{شعر}}

{{ب| ز جنوب و غرب تا شرق و شمال|گشته‌ام در بین اشباح و رجال}}

{{ب|کیست تا از مرگ من پروا کند|یا به روی غربتم در وا کند}}

{{ب|آب می‌جویم ولیکن در سراب|کوفه بازار است این شهر خراب}}

{{ب|می‌زنم بر گرد آتش بال بال|تا بنوشم شعله مرگ حلال}}

{{ب|«مرگ» آغاز جهانی دیگر است|عاشقان را مرگ جانی دیگر است}}

{{ب|آنکه در خون عشق بازی می‌کند|تا قیامت سرفرازی می‌کند}}

{{ب|ای خداوندان مُـلک عافیت|والیان مسند اشرافیت}}

{{ب|من یقین دارم مسلمان نیستید|چون ولی را تحت فرمان نیستید}}

{{ب|من در این آشفته بازار شما|پرده بر می‌دارم از کار شما}}

{{ب|نصرت حق را چو باور داشتم|با علی دست از دهان برداشتم}}

{{ب|آه از تزویر خلق دلق پوش|مردم گندم نمای جو فروش}}

{{ب|آه از این، گرگ‌های میش خوار|وین همه مستغنی درویش خوار}}

{{ب|یاد دارم روزگار پیش را|مردم نزدیک دوراندیش را}}

{{ب|هر که بارش بیش سر در پیش داشت|یک گلیم کهنه ده درویش داشت}}

{{ب|شیوه همسایگی در پیش بود|نوش در کام همه بی نیش بود}}

{{ب|حرص مردم را اسیر خویش کرد|خلق را یکباره نادرویش کرد}}

{{ب|خلق دلواپس‌تر از دیروز خویش|سرگردان از یأس هستی سوز خویش}}

{{ب|سینه‌ها در آتش تشویش‌ها|هفت اقلیم است و نادرویش‌ها}}

{{ب|موج‌های خسته سر درگمی|پس چه شد حال و هوای مردمی}}

{{ب|از چه رو مردم فریبی می‌کنید|با هم احساس غریبی می‌کنید}}

{{ب|ای دل آشوبان زخوف و اضطراب|چرخد از خون شما، هفت آسیاب}}

{{ب|ای شرارت پیشـِگان هرزه‌گرد|در کجا بودید هنگام نبرد}}

{{ب|در کجا بودید وقتی جنگ بود|عرصه بر شیران عالم تنگ بود}}

{{ب|ای کمند اندازها از پیش و پس|توسن سرکش نگردد رام کس}}

{{ب|دام بر چینید ما مرغ دلیم|ماهی گرداب و دور از ساحلیم}}

{{ب|مابه صید طور مولا رفته‌ایم|در پناه او به بالا رفته‌ایم}}

{{ب|یوسف والا زکنعان دور کرد|چشم ظاهربین ما را کور کرد}}

{{ب|لیک چشم باطن ما را گشود|هر چه را دیدیم جز مولا نبود}}

{{ب|گفت فحشا در کجا آید پدید|گفتمش در کوچه‌های بی شهید}}

{{ب|بی شهیدانند بی سوزو گداز|بر سر سجاده‌های بی نماز}}

{{ب|بی شهیدان را غم لیلا کجاست|سوز و اشک و آه و وایلا کجاست}}

{{ب|کوچه ما بوی مجنون می‌دهد|بوی اشک و آتش و خون می‌دهد}}

{{ب|بوی مجنون مست می‌سازد مرا|در پی لیلی می‌اندازد مرا}}

{{ب|نام لیلی بردم، آرامم گریخت|هفت بندم بند بند از هم گسیخت}}

{{ب|شیعیان فرهنگ عاشورا چه شد|پرچم خون رنگ عاشورا چه شد}}

{{ب|کیست تا پرچم به دوش خون کشد|شیعه را از خواب خوش بیرون کشد}}

{{ب|گفت مولا کل ارض کربلا|شیعه یعنی غربت و رنج و بلا}}

{{ب|شیعه بی درد زخم بی نمک|بس کن این یا لـَیتـَنی کـُنتُ مَعَک}}

{{ب|کربلا غوغاست، ساز و برگ کو|ظهر عاشوراست، شور مرگ کو}}

{{ب| کربلا گفتم کران را گوش نیست‌|ورنه از غم بلبلی خاموش نیست }}

{{ب| بلبلان چهچه ز ماتم می‌زنند|روز و شب از کربلا دم می‌زنند }}

{{ب| هر نظر بر غنچه‌ای تر می‌کنند|یادی از غوغای اصغر می‌کنند }}

{{ب| گفت بابا بی برادر مانده‌ای؟|بی کس و بی یار و یاور مانده‌ای؟ }}

{{ب| گر تو تنهایی بگو من کیستم‌|اصغرم اما نه، اصغر نیستم }}

{{ب| خیز و اسماعیل را آماده کن‌|سجده‌ی شکری بر این سجاده کن }}

{{ب| ای پدر حرف مرا در گوش گیر|خیز و این قنداقه در آغوش گیر }}

{{ب| خیز و با تعجیل میدانم ببر|بر سر نعش شهیدانم ببر }}

{{ب| تشنه‌ام اما نه بر آب فرات‌|آب می‌خواهم ولی آب حیات }}

{{ب| آب در دست کمان دشمن است‌|تیر آن نامرد احیاء من است }}

{{ب| آتش اقیانوس را آواز داد|آخرین ققنوس را پرواز داد }}

{{ب| خون اصغر آسمان را سیر کرد|خواب زینب را چه خوش تعبیر کرد }}

{{ب| خون اصغر آسمان را سیر کرد|خواب زینب را چه خوش تعبیر کرد}}

{{ب|آه زینب سر به محمل می‌زند|کاروان را زخم بر دل می‌زند}}

{{ب|ای پرستار پرستوهای من|مرهم زخم تکاپوهای من}}

{{ب|ای زبان صدق و تصدیق صفا|اولین بیمار چشمت مصطفی}}

{{ب|عصمت زهرا، عزیز مرتضی|در تو جاری رستخیز مرتضی}}

{{ب|عصر عاشورا علم در دست توست|کرسی و لوح و قلم در دست توست}}

{{ب|غنچه‌ها را گر چه پرپر کرده‌ام|کوله بارت را سبکتر کرده‌ام}}

{{ب|ظهر عاشورا که زیر خنجرم|دست بگشا سایه افشان بر سرم}}

{{ب|شیعه یعنی امتزاج نار و نور|شیعه یعنی راس خونین در تنور}}

{{ب|شیعه یعنی هفت وادی اضطراب|شیعه یعنی تشنگی در شط آب}}

{{ب|کیست این ساقی که بی دست آمدست|کز سبوی تیغ سرمست آمدست}}

{{ب|آب گفتم سینه‌ها بی تاب شد|خیمه‌ها از آه و آتش آب شد}}

{{ب|آب گفتم تشنگی بیداد کرد|کودکم بی تاب شد فریاد کرد}}

{{ب|بر زبانش شعله آه و عطش|شد ز تیر کین گلویش آبکش}}

{{ب|آفتاب از روی زین افتاده است|مشک آبش بر زمین افتاده است}}

 {{پایان شعر}}{{شعر}}

====هفتاد و دو تن====
{{شعر}}

{{ب| هفتاد و دو ماه و ظهر عاشورا|شق القمر امام را دیدم }}

{{ب| هفتاد و دو پشت آسمان خم شد|وقتی کمر امام را دیدم }} 
{{پایان شعر}}{{شعر}}
{{ب| هفتاد و دو ذبح و یک خلیل اللّه‌|در عزم خلیل حق خلل هرگز }}

{{ب| در سیر و سلوک فی سبیل اللّه‌|تعظیم به هیبت هبل هرگز  }}
{{پایان شعر}}{{شعر}}
{{ب| در هلهله بتان هر جایی‌|این گونه که دید خود شکستن را }}

{{ب| افروخت شراره ستم سوزی‌|آموخت ره ز خویش رستن را }}
{{پایان شعر}}{{شعر}}
{{ب| بنگر حرکات نوح اعظم را|در ورطه تشنگی تلاطم کرد }}

{{ب| هفتاد و دو کشتی نجات آورد|هفتاد و دو نوح وقف مردم کرد }} 
{{پایان شعر}}{{شعر}}
{{ب| هفتاد و دو کاروان و یک سالار|هفتاد و دو واحه روبرو دارد }}

{{ب| گاهی ز تنور و گاه بر نیزه‌|با امت خویش گفتگو دارد  }}
{{پایان شعر}}{{شعر}}
{{ب| آن اسوه پاکباز میگوید|آنان که ز راز مرگ آگاهند }}

{{ب| در دشت جنون ز پا نمی‌افتند|بر مرکب خون هماره در راهند }}
{{پایان شعر}}{{شعر}}
{{ب| هفتاد و دو صف فشرده چون پولاد|هفتاد و دو قبضه موم در یک مشت }}

{{ب| هفتاد و دو سر سپرده‌ی مولا|تسلیم اشاره‌های یک انگشت  }}
{{پایان شعر}}{{شعر}}
{{ب| انگشت اشارتی که او دارد|فردا به مصاف می‌برد ما را }}

{{ب| گر شیوه نو پریدن آموزیم‌|تا قله‌ی قاف می‌برد ما را  }}
{{پایان شعر}}{{شعر}}
{{ب| فردا که ز نیزه می‌دمد خورشید|فردا که خروس مرگ می‌خواند }}

{{ب| از خنجر و زخم حجله می‌بندیم‌|ما را چو عروس مرگ می‌خواند  }}
{{پایان شعر}}{{شعر}}
{{ب| هفتاد و دو لحظه، لحظه‌ی پرواز|هفتاد و دو کربلای پی‌درپی }}

{{ب| هفتاد و دو لحظه‌ی سرافرازی‌|سرهای بریده خون چکان بر نی  }}
{{پایان شعر}}

====ظهر [[عطش]]====
{{شعر}}


{{ب| آن شب که بتان نماز خواندند | ما را به حریم راز خواندند }}

{{ب| بر کف دف و بر لبانِ‌شان کف | از دلبر دلنواز خواندند }}

{{ب| دستى به درِ نیاز بردیم | با غمزۀ خود به ناز خواندند }}

{{ب| مطرب به ره عراق مى‌زد | در گوشه‌اى از حجاز خواندند: }}

{{ب| ما شیعۀ آل مصطفاییم | آیینۀ کربلا نماییم }}

{{ب| اى تشنهْ شهید سربریده | دل از سر و از پسر بریده }}

{{ب| در ظهر عطش مگر چه دیدى | کز جان و جهان نظر بریدى }}

{{ب| اى آب حیات دین احمد (ص) | وى کشتى امّت محمد (ص) }}

{{ب| تو نوح تمام ماسوایى | تاج سرِ عرش کبریایى }}

{{ب| حُبّ تو، اقامۀ نمازست | ذکر تو هماره دلنواز است }}

{{ب| اى ناز تو بهترین سرآغاز | چشمى به نیاز ما بینداز }}

{{ب| یک چشمه نگر نماز ما را | پرکن قدح نیاز ما را }}

{{ب| چشم تو شرابخانۀ ماست | این مستى و مى بهانۀ ماست }}

{{ب| از روز ازل نیازمندیم | بر جام لب تو آزمندیم }}

{{ب| اى لعل تو گوهر تبسّم | بگشاى لب از سر تبسّم }}

{{ب| اى راهنماى رهنوردان | ما را خس و خار ره مگردان }}

{{ب| سوگند تو را به «لن ترانى» | کاین قافله را ز خود مرانى }}

{{ب| تیریم که بسته بر کمانیم | لطفى، که به چلّه درنمانیم }}

{{ب| لنگیم، فتاده در تَف طور | وز لخطۀ دیدن تو مسرور }}

{{ب| گفتیم که: شعلۀ شجر کو؟ | گفتى که: گدازۀ جگر کو؟ }}

{{ب| آن کس که ز خود عبور دارد | آیینه به شمع طور دارد }}

{{ب| ماییم غریب و غرق دردیم | دنبال تو در کجا بگردیم؟ }}

{{ب| در رهگذر امید و بیمیم | در حسرت یک تپش نسیمیم }}

{{ب| اى زمزمۀ نسیم برخیز | ما را به هواى خود برانگیز }}

{{ب| اى رایحۀ تو روح‌پرور | موج نفس تو، نوح‌پرور }}

{{ب| ماییم و هزار موج سرکش | دریا دریا خروش و آتش }}

{{ب| ما شعلۀ پیچ و تاب داریم | کز داغ تو التهاب داریم }}

{{ب| این شعله، هجوم نالۀ ماست | آبى‌ست که در پیالۀ ماست }}

{{ب| روزى که به ما پیاله دادى | تعلیم فغان و ناله دادى }}

{{ب| جایى که به ما نواله کردى | ما را به غمت حواله کردى... }}
{{پایان شعر}}

====مثنوی [[عاشورا]]====
{{شعر}}

{{ب| دشت پر از ناله و فریاد بود|سلسله بر گردن سجّاد بود }}

{{ب| فصل عزا آمد و دل غم گرفت‌|خیمه‌ی دل بوی محرّم گرفت }}

{{ب| زهرۀ منظومۀ زهرا، حسین | کشتۀ افتاده به صحرا، حسین }}

{{ب| دست صبا زلف تو را شانه کرد | بر سر نى خندۀ مستانه کرد }}

{{ب| چیست لب خشک و ترک خورده‌ات | چشمه‌اى از زخم نمک خورده‌ات }}

{{ب| روشنى خلوت شب‌هاى من | بوسه بزن بر تب لب‌هاى من }}

{{ب| تا ز غم غربت تو تب کنم | یاد پریشانى زینب کنم }}

{{ب| آه از آن لحظه که بر سینه‌ات | بوسه نشاندند به لب، تیرها }}

{{ب| آه از آن لحظه که بر پیکرت | زخم کشیدند به شمشیرها }}

{{ب| آه از آن لحظه که اصغر شکفت | در هدف چشم کمانگیرها }}

{{ب| آه از آن لحظه که سجاد شد | همنفس نالۀ زنجیرها }}

{{ب| قومِ به حج رفته، به حج رفته‌اند<ref>ظاهرا باید (نه حج رفته‌اند) باشد. در نوار ضبط شده از این شعر، به همین شکل که در متن آمده، قرائت شده است.</ref> | بى‌ تو در این بادیه کج رفته‌اند }}

{{ب| کعبه تویى، کعبه به جز سنگ نیست | آینه‌اى مثل تو بیرنگ نیست }}

{{ب| آینۀ رهگذر صوفیان | سنگْ نصیب گذر کوفیان }}

{{ب| کوفه دم از مهر و وفا مى‌زند | شام، تو را سنگ جفا مى‌زند }}

{{ب| کوفه اگر آینه‌ات را شکست | شام ازین واقعه طرفى نبست }}

{{ب| کوفه اگر تیغ و تبر زین شود | شام اگر یک سره آذین شود }}

{{ب| مرگ اگر اسب مرا زین کند | خون مرا، تیغ تو تضمین کند }}

{{ب| آتش پرهیز نبرَّد مرا | تیغ اجل نیز، نبرَّد مرا }}

{{ب| بى‌سر و سامان توام یا حسین | دست به دامان توام یا حسین }}

{{ب| جان على سلسله بندم مکن | گردم، از خاک بلندم مکن }}

{{ب| عاقبت این عشق هلاکم کند | در گذر کوى تو، خاکم کند }}

{{ب| تربت تو، بوى خدا مى‌دهد | بوى حضور شهدا مى‌دهد }}

{{ب| ساقى لب‌تشنه! لبى باز کن | سفرۀ نان و رطبى باز کن }}

{{ب| شمّه‌اى از درد دلت بازگو | نکته‌اى از نقطۀ آغاز گو }}

{{ب| قومِ به حج رفته چو بازآمدند | بر سر نعشت به نماز آمدند }}

{{ب| قومِ به حج رفته تو را کشته‌اند | پنجه به خوناب تو آغشته‌اند }}

{{ب| سامریان، شعبده بازى کنند | نفىِ رسولان حجازى کنند }}

{{ب| مشعر حق! عزم منا کرده‌اى | کعبۀ شش گوشه بنا کرده‌اى }}

{{ب| تیر، تنت را به مصاف آمده است | تیغ، سرت را به طواف آمده‌ است }}

{{ب| چیست شفابخش دل ریش ما | مرهم زخم و غم و تشویش ما }}

{{ب| چیست به جز یاد گل روى تو | سجده به محراب دو ابروى تو }}

{{ب| بر سرِ نى، زلف رها کرده‌اى | با جگر شیعه چه‌ها کرده‌اى؟! }}

{{ب| باز که هنگامه برانگیختى | بر جگر شیعه نمک ریختى }}

{{ب| کو کفنى تا که بپوشم تنت | تا گیرم دامنۀ دامنت }}

{{ب| حجّ تو هر چند که تأخیر داشت | لکن هفتاد و دو تکبیر داشت }}

{{ب| آرى هفتاد و دو لبّیک گو | عزم وضو کرده به خون گلو }}

{{ب| اینان هفتاد و دو قربانى‌اند | کز اثر بادۀ تو، فانى‌اند }}

{{ب| همنفسان! حجّ حسینى کنید | پیروى از راه خمینى کنید }}

{{ب| حجّ حسینى، سفرى سرخ بود | احرامش، بال و پرى سرخ بود }}

{{ب| حجّ حسینى، سفر کربلاست | نیّت آن غربت و رنج و بلاست }}
{{پایان شعر}}

==منابع==

*[[دانشنامه‌ شعر عاشورایی‌ انقلاب‌ حسینی‌ در شعر شاعران‌ عرب‌ و عجم‌|دانشنامه‌ی شعر عاشورایی، محمدزاده، ج‌ ۲، ص: ۱۵۳۵-۱۵۳۸.]]
*[[کاروان شعر عاشورا|محمد علی مجاهدی، ''کاروان شعر عاشورا''، زمزم هدایت، ج ۱، ص ۵۲۹-۵۳۳.]]

==پی نوشت==
[[رده:شاعران]]
[[رده:شاعران معاصر]]
<references />{{شاعران}}
[[رده:شاعران فارسی زبان]]
[[رده:شاعران ایرانی]]
[[رده:شاعران عاشورایی]]