در حال ویرایش غلامرضا قدسی‌

'''غلامرضا''' '''قدسی''' (1304 ه.ش مشهد) یکی از شاعران معاصر است.
{{جعبه اطلاعات شاعر و نویسنده
| نام                    = فقید غلامرضا
| تصویر                  =غلامرضا قدسی.jpg
| توضیح تصویر            =
| نام اصلی               =
| زمینه فعالیت           =
| ملیت                   =
| تاریخ تولد             =سال 1304 ه. ش
| محل تولد                =مشهد 
| والدین                 =
| تاریخ مرگ              =سال 1368 ه. ش
| محل مرگ                 =
| علت مرگ                 =
| محل زندگی               =
| مختصات محل زندگی         =
| مدفن                   =
|مذهب                   =
|در زمان حکومت           =
|اتفاقات مهم             =
| نام دیگر               =
|لقب                     =
|بنیانگذار               =
| پیشه                   =
| سال‌های نویسندگی        =
|سبک نوشتاری             =
|کتاب‌ها                 =
|مقاله‌ها                =
|نمایشنامه‌ها            =
|فیلم‌نامه‌ها              =
|دیوان اشعار             =
|تخلص                    =«قدسی» 
|فیلم ساخته بر اساس اثر=
| همسر                    =
| شریک زندگی             =
| فرزندان                =
|تحصیلات                  =
|دانشگاه                =
|حوزه                   =
|شاگرد                  =
|استاد                  =
|علت شهرت               =
| تأثیرگذاشته بر         =
| تأثیرپذیرفته از         =
| وب‌گاه                  =
|گفتاورد                =
|امضا                  =
}}

==زندگینامه==
استاد فقید غلامرضا قدسی مشهدی متخلّص به «قدسی» در سال 1304 ه. ش در مشهد مقدس به دنیا آمد. او پس از تحصیلات مقدماتی به سرودن شعر پرداخت و چندی بعد به همراه دوستان خود «انجمن ادبی فردوسی» مشهد را تأسیس کرد.

قدسی شاعری با احساس است که نوای جان و روحش از ابیات غزلهایش به گوش می‌رسد. وی به سال 1368 شمسی درگذشت. <ref>سیمای شاعران؛ ص 413.</ref>
==اشعار==

===شعر 1===

{| style="margin: 0 auto; "
| class="b" |<span class="beyt"> خلقت ایجاد از برای [[حسین]] است‌</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">جنّت عشّاق [[کربلا]]<nowiki/>ی حسین است </span>
|-
| class="b" |<span class="beyt"> جای خدا باش آن دلی که در آن‌</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">از سر صدق و صفا ولای حسین است </span>
|-
| class="b" |<span class="beyt"> کعبه‌ی مقصود عارفان حقیقت‌</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">روضه‌ی جان بخش دلگشای حسین است </span>
|-
| class="b" |<span class="beyt"> آب حیاتی که خضر در طلبش بود</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">گرطلبی خاک جانفزای حسین است </span>
|-
| class="b" |<span class="beyt"> آنچه که خوشبو نموده باغ جنان را</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">نکهت جان پرور و صفای حسین است </span>
|-
| class="b" |<span class="beyt"> فخر به شامان روزگار نماید</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">از دل و جان هر که خود گدای حسین است </span>
|-
| class="b" |<span class="beyt"> بیم ندارد ز آفتاب قیامت‌</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">شیعه چو در سایه‌ی لوای حسین است </span>
|-
| class="b" |<span class="beyt"> از همه بیگانه است و محرم اسرار</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">در دو جهان هر که آشنای حسین است </span>
|-
| class="b" |<span class="beyt"> گر ز تو راضی بود، خدا از تو راضی است‌</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">چون که رضای خدا، رضای حسین است </span>
|-
| class="b" |<span class="beyt"> کرد به عهدش چنان وفا که هماره‌</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">شاه خرد مات از وفای حسین است </span>
|-
| class="b" |<span class="beyt"> خون خدا گر نبود خون وی از چه‌</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">ایزد دادار خون بهای حسین است  </span>
|}


===شعر 2===

{| style="margin: 0 auto; "
| class="b" |<span class="beyt"> گوهر رخشان ایمان [[زینب (س)]] است‌</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">اختر تابان عرفان زینب (ع) است </span>
|-
| class="b" |<span class="beyt"> قطره‌ای کوثر ز آب رحمتش‌</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">بردباری شرمگین از همّتش </span>
|-
| class="b" |<span class="beyt"> کیست زینب محرم بزم حضور</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">روی او تفسیری از «اللَّهُ نُورُ» <ref> اشاره به آیه‌ی 37 سوره نور، «اللَّهُ نُورُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ».</ref> </span>
|-
| class="b" |<span class="beyt"> چون به دنیا آمد آن فرخنده زن‌</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">شد به گیتی نور حق پرتو فکن </span>
|-
| class="b" |<span class="beyt"> خانه زاد وحی حق تا رخ گشود</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">آبروی آفرینش را فزود </span>
|-
| class="b" |<span class="beyt"> زینب آن پرورده‌ی دامان عشق‌</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">نام او سرلوحه‌ی دیوان عشق </span>
|-
| class="b" |<span class="beyt"> جان او از عشق حق افروخته‌</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">وز شرار عشق، جانش سوخته </span>
|-
| class="b" |<span class="beyt"> عقل گشته مات از ایثار او</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">عشق سرگردان شده در کار او  </span>
|-
| class="b" |<span class="beyt"> مرد و زن خدمتگزار درگهش‌</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">توتیای چشم جان، خاک رهش </span>
|-
| class="b" |<span class="beyt"> زینب آن دُردانه‌ی آل رسول‌</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">دختر والای زهرای بتول </span>
|-
| class="b" |<span class="beyt"> بود از آغاز همگام حسین‌</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">نقش بر لوح دلش نام حسین </span>
|-
| class="b" |<span class="beyt"> بسته پیمان با خدا روز الست‌</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">تا به راهش بگذرد از هر چه هست </span>
|-
| class="b" |<span class="beyt"> صبر را بخشیده معنایی شگرف‌</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">وصف صبر او برون از حدّ حرف </span>
|-
| class="b" |<span class="beyt"> از قیام روز عاشورا حسین‌</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">کرد دین را زنده در دنیا حسین </span>
|-
| class="b" |<span class="beyt"> شد قیام او به عالم بی‌قرین‌</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">بود چون زینب در آن نقش‌آفرین </span>
|-
| class="b" |<span class="beyt"> گر نبودی نقش او در این قیام‌</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">بود این نهضت قیامی ناتمام </span>
|-
| class="b" |<span class="beyt"> کیست زینب آن که در کرب و بلا</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">شد خجل از صبر او کرب و بلا <ref> کرب و بلا: اندوه و مصیبت و سختی و آزمایش.</ref> </span>
|-
| class="b" |<span class="beyt"> رنج پیش او سپر انداخته‌</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">درد و محنت رنگ پیشش باخته </span>
|-
| class="b" |<span class="beyt"> روز عاشورا به او چشم امید</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">دوختند از پیر و برنا هر شهید </span>
|-
| class="b" |<span class="beyt"> جسم فرزندان او بر روی خاک‌</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">اوفتاده قطعه قطعه چاک‌چاک </span>
|-
| class="b" |<span class="beyt"> او حسینی بود و پروایی نداشت‌</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">جز خدا در خاطرش جایی نداشت </span>
|-
| class="b" |<span class="beyt"> از برادر لحظه‌ای غافل نبود</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">هیچ مشکل پیش او مشکل نبود </span>
|-
| class="b" |<span class="beyt"> شعله‌ها از عشق عالم سوز داشت‌</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">آتشی در جان، جهان افروز داشت </span>
|-
| class="b" |<span class="beyt"> در حریم قدس، محرم زینب است‌</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">معنی عشق مجسّم زینب است </span>
|-
| class="b" |<span class="beyt"> آفرین بر صبر طاقت سوز او</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">و آن تجلّی‌های جان افروز او </span>
|-
| class="b" |<span class="beyt"> داشت بار این رسالت چون به دوش‌</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">بیشتر از پیشتر شد سخت‌کوش </span>
|-
| class="b" |<span class="beyt"> با اسیران صبحدم تا شام رفت‌</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">گاه در کوفه گهی در شام رفت </span>
|-
| class="b" |<span class="beyt"> داشت در راه سفر آن پاک جان‌</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">از سر پاک شهیدان سایبان </span>
|-
| class="b" |<span class="beyt"> چون به شهر شام زینب گام زد</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">آتشی از خطبه‌اش در شام زد </span>
|-
| class="b" |<span class="beyt"> غنچه‌ی لب چون که زینب باز کرد</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">در فصاحت چون علی (ع) اعجاز کرد </span>
|-
| class="b" |<span class="beyt"> از بیان گرم آن شیرین سخن‌</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">شد چو شب در شام، روز اهرمن </span>
|-
| class="b" |<span class="beyt"> جاودان ساز محرّم با پیام‌</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">زینب است آری الی یَوم القیام </span>
|-
| class="b" |<span class="beyt"> یا رب از عشقش دل ما زنده کن‌</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">همچو خورشید فلک تابنده کن <ref> نغمه‌های قدسی؛ ص 115.</ref>  </span>
|}


===قیام حسین===
{{شعر}}


{{ب| ای شه که جبرئیل امین شد غلام تو|شد پایدار دین خدا از قیام تو }}

{{ب| چون ابر نوبهار بریزد ز دیده اشک‌|آید چو بر زبان محبّ تو نام تو  }}

{{ب| از هر چه داشتی چو گذشتی به راه دوست‌|باشد ز هر مقام فزون‌تر مقام تو }}

{{ب| با آنکه بود آب برای همه حلال‌|ای چشمه‌ی حیات چرا شد حرام تو }}

{{ب| در حیرتم که بر لب آب از عطش چرا|شاها کبود شد لب یاقوت خام تو }}

{{ب| ما را هوای کوی تو پیوسته در سر است‌|چون او فتاده مرغ دل ما به دام تو }}

{{ب| از دود آه، چشمه‌ی خورشید تار شد|آتش زدند چون که ز کین بر خیام تو }}

{{ب| در کام ماهماره بود تلخ زندگی‌|ز آن رو که تشنه، ای شه دین بود کام تو  }}
{{پایان شعر}}


===کاروان عشق===
{{شعر}}


{{ب| درای کاروان عشق و امید|طنین افکند اندر پهنه دشت }}

{{ب| در آن تفتیده صحرا، کاروان را|به پیرامون، همای بخت می‌گشت }}

{{ب| نوای آن درا، گر بود جانسوز|ولی شد رهروان را شوق افروز }}
{{پایان شعر}}


{{شعر}}
{{ب| ز شادی چون قلم با سرزده گام|در این ره، رهنوردان دل آگاه }}

{{ب| سر از پاکی شناسد رهرو عشق‌|ز سر باید گذشت آری در این راه }}

{{ب| شهادت نغمه‌ی آهنگشان بود|لوای عشق، پیشاهنگشان بود }}
{{پایان شعر}}


{{شعر}}
{{ب| حسین (ع) آن قافله سالار هستی|که زینت بخش تاریخ است نامش }}

{{ب| در این ره کاروان را پیش می‌برد|ره‌آموزان رهین فیض عامش }}

{{ب| چو رهبر شد بصیر و پاک سیرت‌|فرا گیرد از او رهرو بصیرت }}
{{پایان شعر}}


{{شعر}}
{{ب| به سوی کربلا با یک جهان شوق|ز مکّه کعبه‌ی دل‌ها روان شد }}

{{ب| پی روشنگری می‌رفت و با او|شهادت چون سعادت هم عنان شد }}

{{ب| اگر مرد رهی در راه می‌دید|بر او می‌تافت باری همچو خورشید }}
{{پایان شعر}}


{{شعر}}
{{ب| در آن خشکیده لب صحرای سوزان|سخن‌هایش به از ماء معین بود }}

{{ب| پیام زندگی سازش به یاران‌|صفا بخش دل و جان آفرین بود }}

{{ب| چو او بنواخت آهنگ سفر را|به شور آورد هر صاحب نظر را }}
{{پایان شعر}}


{{شعر}}
{{ب| به هر منزل که خرگاه حسینی|به پا می‌شد زمین بودی سریرش }}

{{ب| لب لعلش چو می‌شد گوهر افشان‌|ز جان بودند یاران دلیرش }}

{{ب| به گرد قافله سالار خود جمع‌|همه پروانه‌سان پیرامن شمع  }}
{{پایان شعر}}


{{شعر}}
{{ب| گروهی همره او مانده بودند|که نور عشق در سیمایشان بود}}

{{ب| لوای مردی و بیداری خلق‌|به دست همّت والایشان بود }}

{{ب| به لب تسبیح حق در دست شمشیر|به جنگ دشمنان بی‌باک چو شیر }}
{{پایان شعر}}


{{شعر}}
{{ب| گروهی در عدد بسیار اندک|ولی از شور و شوق رزم، سرشار }}

{{ب| به شب افتاده در دامان محراب‌|به روز استاده در میدان پیکار }}

{{ب| همه وارسته، جان بر کف نهاده‌|ز شوق دوست دل از دست داده }}
{{پایان شعر}}


{{شعر}}
{{ب| چو در کرببلا یعنی به مقصد|سپاه عاشقان حق رسیدند }}

{{ب| چنان بی‌خویشتن بودند از شوق‌|که از هر چیز جز حق دل بریدند }}

{{ب| چو آنجا وصل حق می‌شد فراهم‌|سرود عشق می‌خواندند با هم }}
{{پایان شعر}}


{{شعر}}
{{ب| در آن وادی که بوی عشق می‌داد|شدند از جلوه‌ی حق رشک انجم }}

{{ب| زبان حال هر یک بود این بیت‌|که می‌کردند زیر لب ترنم }}

{{ب| «چه خوش باشد که بعد از انتظاری»|به امیدی رسد امیدواری}}
{{پایان شعر}}


{{شعر}}
{{ب| زده دل را به دریا موج‌آسا|همه بودند غرق بی‌قراری }}

{{ب| ز شور و شوق می‌کردند یکسر|ز عشق وصل حق ساعت شماری }}

{{ب| که همچون شیر مرد بر دشمن بتازند|به راه عشق جانان جان ببازند }}
{{پایان شعر}}


{{شعر}}
{{ب| شب میعاد زد چون خیمه بر دشت|سر دلدادگان شوری دگر داشت }}

{{ب| چنان گرم نیاز و راز بودند|که آه سردشان سوز شرر داشت }}

{{ب| به هر خیمه نوای یا ربی بود|خداوندا چه روح‌افزا شبی بود }}
{{پایان شعر}}


{{شعر}}
{{ب| نگیرد تا غبار آیینه‌شان را|ز دل گرد خودی یکسر فشاندند }}

{{ب| خس و خار هوس از ریشه کندند|درخت عشق را در دل نشاندند }}

{{ب| که خورشید از افق چون سر برآرد|به راه دوست هر یک جان سپارد }}
{{پایان شعر}}


{{شعر}}
{{ب| سواران سلحشور ره حق|به میدان شهادت پیشتازان }}

{{ب| زهی همّت که تاریخ آبرو یافت‌|ز نام نامی آن سرفرازان }}

{{م| کند تا زهره بر بام فلک رقص‌}}

{{م| نبینی نهضتی اینگونه بی‌نقص <ref>منشور عاشورا؛ ص 76 و 77.</ref> }}
{{پایان شعر}}


==منابع==

*[http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=700738&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author دانشنامه‌ی شعر عاشورایی، محمدزاده، ج‌ 2، ص: 1248-1251.]

==پی نوشت==
[[رده:ادبیات]]
[[رده:شاعران]]
[[رده:شاعران فارسی زبان]]
[[رده:شاعران معاصر]]
<references />{{شاعران}}