در حال ویرایش علی حاجتیان فومنی

'''علی حاجتیان فومنی''' (۱۳۵۱ ه. ش) شاعر ایرانی معاصر است.{{جعبه اطلاعات شاعر و نویسنده
| نام                    =على حاجتیان فومنى
| تصویر                  =علی-حاجتیان-فومنی.jpg
| توضیح تصویر            =
| نام اصلی               =
| زمینه فعالیت           =شاعر
| ملیت                   =ایرانی
| تاریخ تولد             =۱۳۵۱ ه. ش
| محل تولد                =تهران
| والدین                =
| تاریخ مرگ              =
| محل مرگ                 =
| علت مرگ                 =
| محل زندگی               =شهرری
| مختصات محل زندگی         =
| مدفن                   =
|در زمان حکومت           =
|اتفاقات مهم             =
| نام دیگر               =
|لقب                     =
|بنیانگذار               =
| پیشه                   = مدرس
| سال‌های نویسندگی        =
|سبک نوشتاری             =
|کتاب‌ها                 =
|مقاله‌ها                =
|نمایشنامه‌ها            =
|فیلم‌نامه‌ها              =
|دیوان اشعار             =
|تخلص                    =
|فیلم‌(های) ساخته بر اساس اثر(ها)=
| همسر                    =
| شریک زندگی             =
| فرزندان                =
|تحصیلات                  =رشتۀ زبان و ادبیات فارسى
|دانشگاه                =
|حوزه                   =
|شاگرد                  =
|استاد                  =
|علت شهرت               =
| تأثیرگذاشته بر         =
| تأثیرپذیرفته از         =
| وب‌گاه                  =
|گفتاورد                =
|امضا                  =
}}

==زندگینامه==
علی حاجتیان در رشته زبان و ادبیات فارسى تحصیل کرده و در کانون پرورش فکرى کودکان سابقه فعالیت دارد.

==آثار شاعر==

===عصر عاشورا===
کتاب به جرم شعر {{شعر}}
{{ب| به غیر دشت که از لاله‌ها گل افشان‌ست | خرابه‌هاى جهان درهم و پریشان‌ست }}

{{ب| به پاست آتش و،پرپر کنند گلها را | که گل رسیده و فصل گلابگیران‌ست }}

{{ب| گرفته‌اند گلاب و،هنوز در جانها | شمیم معرفت عاشقانه پنهان‌ست }}

{{ب| ز داغ اوست که پشت جهان کمانى شد | ز داغ اوست اگر ابرْ خیسِ باران‌ست }}

{{ب| به پیش آمد در ظهر قحطىِ انسان | به پیش آمد مردى که فخر انسان‌ست }}

{{ب| به پیش آمد و،برداشت مشک خالى را | به خویش گفت که:سقّا،امید طفلان‌ست }}

{{ب| دو بال ماه شکست و عطش فرو ننشست | عطش که در تپش حسرتى نمایان‌ست }}

{{ب| فرات،موج‌زنان،روىْ‌زرد،شرم‌آگین | از اینکه بوسه نزد بر لبش،پشیمان‌ست }}
{{پایان شعر}}
===در سوگ [[قمر بنى هاشم«ع»|قمر بنى هاشم]] (ع)===
{{شعر}}
{{ب| شط،رنج دارد به جانش،مى‌پیچد و درد دارد | در پیچش دردناکش،چشمى به آن مرد دارد }}

{{ب| مردى که بر دوش مهرش مشک عطش | تاب مى‌خورد مردى که با تشنگى‌ها آهنگِ آورد دارد }}

{{ب| از شدت زخم خوردن زردست روى دلاور | حجّت تمام‌ست بر رود تا چهره را زرد دارد }}

{{ب| خورشید!رخ را بپوشان،رخت عزا را به تن کن | دنیا مگر از همین دست چندین جوانمرد دارد؟! }}
{{پایان شعر}}
===[[اربعین]]===
{{شعر}}
{{ب| چهل روز و چهل شب داغها تکثیر خواهد شد | سپس آیات سرخ نینوا تفسیر خواهد شد }}

{{ب| چهل منزل اسارت،بیکسى،تحقیر و توهین آه! | اگر لب واکند،این فتنه بى‌تأثیر خواهد شد }}

{{ب| دو دستى که سر خورشید را بر نیزه مى‌کارد | میان آسمانها تا ابد تکفیر خواهد شد }}

{{ب| چهل منزل غُل و زنجیر،زینب را چه مى‌دانى؟! | که با این داغ،ذرهْ ذرهْ ذره پیر خواهد شد }}

{{ب| جهان در التهاب خطبه‌هاى حیدرآهنگش | به یک جام از شراب کوثر آنک سیر خواهد شد }}

{{ب| زمین در گیر و دار وحشت و ظلمت نمى‌ماند | و روزى خوابهاى آسمان تعبیر خواهد شد }}

{{ب| مى‌آید تکسوارى منتقم،آن وقت آهنها | به یُمن گردش چشمان او شمشیر خواهد شد }}
{{پایان شعر}}
===رباعى===
{{شعر}}
{{ب| وقتى که همه به ننگ عادت کردند | در پیلۀ عافیت اقامت کردند }}

{{ب| از صفحۀ کربلا ملایک آن روز | هفتاد و دو آیه را تلاوت کردند }}

{{پایان شعر}}

==منابع==

*[[کاروان شعر عاشورا|محمدعلی مجاهدی، ''کاروان شعر عاشورا''، زمزم هدایت، ج۱، ص ۵۶۸-۵۶۹.]]
*[[دانشنامه‌ شعر عاشورایی‌ انقلاب‌ حسینی‌ در شعر شاعران‌ عرب‌ و عجم‌|دانشنامه‌ی شعر عاشورایی، محمدزاده، ج۲، ص: ۱۵۱۴-۱۵۱۸.]]
{{شاعران}}
[[رده:شاعران]]
[[رده:شاعران ایرانی]]
[[رده:شاعران متأخر]]
[[رده:شاعران فارسی زبان]]
[[رده:شاعران معاصر]]
[[رده:شاعران عاشورایی]]