در حال ویرایش علیرضا رجبعلی زاده کاشانی

'''علیرضا رجبعلی زاده کاشانی( بزرگخشنود  خدایماه بزرگزاد )''' (١٣٥٩ ه. ش) از شاعران معاصر ایرانی است.

{{جعبه اطلاعات شاعر و نویسنده
| نام                    =     علیرضا رجبعلی زاده کاشانی
| تصویر                  =     علیرضا رجبعلی زاده کاشانی.jpg
|اندازه تصویر             =
| توضیح تصویر            =
| نام اصلی               =
| زمینه فعالیت           =
| ملیت                   = 
| تاریخ تولد             =     ١٣٥٩ه.ش
| محل تولد                =        کاشان 
| والدین                 =  عبدالرحیم رجبعلی زاده کاشانی
| تاریخ مرگ              =
| محل مرگ                 =
| علت مرگ                 =
| محل زندگی               =
| مختصات محل زندگی         =
| مدفن                   =
|در زمان حکومت           =
|اتفاقات مهم             =
| نام دیگر               =
|لقب                     =
|بنیانگذار               =
| پیشه                   =
| سال‌های نویسندگی        =
|سبک نوشتاری             =
|آثار                =            «باغ در حصار مصائب»، «مترسک عاشق چشمان زاغ» ، «رمه در مه»، » و «عید در تبعید»
|کتاب‌ها                 =
|مقاله‌ها                =
|نمایشنامه‌ها            =
|فیلم‌نامه‌ها              =
|دیوان اشعار             =
|تخلص                    =
|فیلم‌(های) ساخته بر اساس اثر(ها)=
| همسر                    =
| شریک زندگی             =
| فرزندان                =
|تحصیلات                  =     دکترا
|دانشگاه                = 
|حوزه                   =
|شاگرد                  =
|استاد                  =
|علت شهرت               =
| تأثیرگذاشته بر         =
| تأثیرپذیرفته از         =
| وب‌گاه                  =
|گفتاورد                =
|امضا                  =
}}
==زندگینامه==
علیرضا رجبعلی زاده کاشانی فرزند عبدالرحیم در شهریور ماه ١٣٥٩ شمسی در کاشان متولد شد. او از شاعران معاصر فارسی زبان است که در وصف امام حسین (ع)، اشعاری را سروده است. تحصیلات ابتدایی تا دیپلم را در زادگاه خود گذراند و کاردانی را از دانشگاه علوم پزشکی اراک در رشته بهداشت اخذ نمود و سپس برای گذراندن خدمت سربازی به تهران آمد. بعد از پایان خدمت دنباله تحصیلات خود را در مقطع کارشناسی در همان رشته در دانشگاه علوم پزشکی کاشان به پایان برد و تا مقطع دکترا ادامه داد.

ایشان سرودن شعر را به صورت حرفه‌ای از سال ١٣٧٤ ه. ش آغاز کرد و با انجمن‌های ادبی و مراکز فرهنگی در کاشان و تهران از قبیل حوزه هنری، کانون پرورش فکری و رادیو فرهنگ همکاری نزدیک داشته و هم اینک آن همکاری را در قالب نویسندگی ادامه می‌دهد. وی در بیش از ۱۰۰ کنگره و جشنواره بین المللی و کشوری شعر از جمله شعر مقاومت، بیداری اسلامی و شعر عاشورایی و جشنواره شعر فجر  به دریافت لوح تقدیر نائل آمده است و کتاب " باغ در حصار مصائب" و " رمه در مه" از ایشان در دو دوره جشنواره بین المللی شعر فجر به عنوان برگزیده و نامزد نهایی معرفی شده است. <ref>گفت‏‌وگوی مؤلف با شاعر.‏</ref>‏‌
==آثار==
آثار علیرضا رجبعلی زاده کاشانی عبارتند از:      

مجموعه شعر «[http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=3004168&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author باغ در حصار مصائب]» و مجموعه «[http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=2691414&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author مترسک عاشق چشمان زاغ»] است، از ایشان به چاپ رسیده‌است. مجموعه اخیر در قالب نوخسروانی <ref>قالب شعری است که قدمت آن به زمان ساسانیان می‌رسد و توسط استاد اخوان ثالث برای نخستین بار احیا گردیده است که به صورت سه خطی (سه پاره) یا سه مصرعی است.‏</ref> ‌سروده شده که ازاولین کتابهای مدون در سرایش این‌گونه اشعار است. «[http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=5359534&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author رمه در مه]» و، «[http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=6169005&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author عید در تبعید]» از دیگر آثار اوست.     
==اشعار==
بشیر بن خزیم اسدی روایت کرد: در [[کوفه]] [[زینب (س)|زینب کبری]] سلام الله علیها همراه قافله اسرا بود و به خطبه برخاست:
{{شعر}}
{{ب| سپس روز از نفس افتاد و ـراوی گفت: آوای اذان پیچید...
                        |                                    صدا آری صدای زخمی زن در گلوی آسمان پیچید }}
{{ب| صدا اما صدایی چون صدای غربت مولاـ که راوی گفت: 
                        |                              طنین خطبه‌اش انگار در صفین و گوش نهروان پیچید }}
{{ب|  نفس‌ها حبس شد در سینه خم شد شانه‌های زیر بار شرم 
                         |                              صدا تا در سکوت سربی و سنگین زنگ اشتران پیچید }}
{{ب|  و اما بعد: با انگشت سویی را نشان می‌داد و  راوی گفت       
                          |                         که از آن سو چه بوی سیب سرخی در مشام کاروان پیچید }}
{{ب| الا سرهای در پستوی دکان‌های بی‌عاری به خود سرگرم
                           |                     که باری با شما سودای زر طوماری از سود و زیان پیچید  }}
{{ب| شمایان! با شمایم! سایه مردان شراب و شعر و شمشیر آی
                            |                        که نقل ننگتان هفتاد منزل در دهان این و آن پیچید }}
{{ب|   بپرس آیا کجا بودید وقتی رود رود آب  راوی گفت: 
                             |                  شنیدم؟! یا که دیدم؟ ...مثل دود آه من تا بیکران پیچید؟ }}
{{ب|   کجا بودید وقتی شیهه خونین آن اسب غیور از دور 
                              |                       میان دشنه دشنام و تیر طعنه و زخم زبان پیچید؟ }}
{{ب|  خبر! آن دست‌های روی خاک افتاده چون پیچک سروی‌ست
                               |                     که دور از آب دور ساقه تنهای دست باغبان پیچید  }}
{{ب|  خبر؛ آری خبر ماییم در زنجیر و راه  ـاین راه ناهموار ـ
                                |            که با هر پیچ وخم وادی به وادی پا به پای ساربان پیچید }}

{{ب|  نمی‌جنبید آب از آب ـراوی گفت ـ و شب شط علیلی بود                                               
                                 |             شبی که داغ با هر واژه دردی تازه شد در استخوان پیچید }}

{{ب|  نگاهش را ربوده بود ناپیدای دوری... همچنان از کی؟
                                  |             که روی منبر نی صوت قرآن در سکوت روضه‌خوان پیچید }}

{{ب|  چه بود این؟  این صدای گریه من بود؟ در من گریه می‌کرد ابر؟
                                   |     که بود این آی راوی! او که نامش روضه شد در داستان پیچید؟ <ref>دریافت اشعار شاعر از پست الکترونیک.‏</ref>‏‌   }}
{{پایان شعر}}

===ترکیب بند===
{{شعر}}
{{ب| آغشته با نسیم تو در گفتن آمده             |           پیک سپیده با خبری روشن آمده  }}
{{ب|  رنگین به خون منتشرت با نسیم صبح      |          بوی «چهار گمشده پیراهن» آمده  }}
{{ب|   تا از کدام بادیه، غلطان به خون خویش    |          بوی چهار شیر شهید من آمده  }}
{{ب|   طوفان به داغ کیست که چونان زنی عرب  |    صورت خراش داده و در شیون آمده؟  }}
{{ب|   در شیشه مشت خاک بدل می‌شود به خون|              گریان رسول، آینه بر دامن آمده }} 
{{ب|    بر نیزه چون طلایه خونین کاروان            |        آنک ز گرد راه سری بی‌تن آمده  }}
                      {{م|                ای خیل اشک و آه سواد سپاه تو  }}
                           {{م|       در خون نشست مردم چشمم به راه تو  }}
{{پایان شعر}}{{شعر}}
{{ب|   تا  چون تو را زمانه به ماتم قرین کند         |        داغی چنان رساند که غربت نشین کند  }}
{{ب|  در غربت مدینه بدل می‌شود به خون           |    خاکی که نقش مهر تو،  داغ جبین کند  }}
{{ب|   از ناله‌های گرم تو نای زمان پرست             |     تا خود چه‌ها که این نفس آتشین کند  }}
{{ب| بی‌شک به چله  با تو نشسته‌ست آسمان       |       تا گریه پا به پای تو یک اربعین کند  }}
{{ب|  دود  از خیام سوخته برخاست، نوحه کن        |    چندان که تیره آه تو روی زمین کند  }}
{{ب| کوه از کمر شکست، مگر یکدم اقتدا                |   با شانه صبوری «ام‌البنین» کند  }}
                               {{م|  بر آن سرم که فاطمه را همرهی کنم  }}
                          {{م|      با روضه‌خوان داغ تو قالب تهی کنم  }}
{{پایان شعر}}{{شعر}}
{{ب|    با فاطمه مخواه برابر صدا کنند                 |  نام مرا مباد که مادر صدا کنند }} 
{{ب|    با کودکان خویش سپرده‌ام مرا مباد            |     همنام یادگار پیمبر صدا کنند  }}
{{ب|   می‌خواستم حسین و حسن را به خانه‌ات       |       باری امام! سید و سرور صدا کنند }} 
{{ب|   می‌گریم از تداعی عصری که خیمه‌ها             |    عباس را به گریه، مکرر صدا کنند  }}
{{ب|   شاید به دیدن زره چاک چاک او                  |         شیر مرا شقایق پرپر صدا کنند  }}
{{ب|  «زهرا» اگر تو را پسر خویش خوانده‌اند            |       نشگفت اگر حسین برادر صدا کنند }} 
                       {{م|       با کاروان خیمه‌گیان حسین -اسیر-  }}
                            {{م|  نالید و گفت: «بند دلم پاره شد بشیر!» }} 
{{پایان شعر}}{{شعر}}
{{ب|  چون دانه‌های اشک، به تصریح بر زمین          |    می‌ریخت دانه دانه  تسبیح بر زمین  }}
{{ب|  سجاده با تو آینه‌ای بود روی رف                   |       افتاده از کنار مفاتیح بر زمین  }}
{{ب|  در خود هزار تکه، در آیینه‌گی ولی             |    یک آسمان اشارت و تلمیح بر زمین  }}
{{ب|   گر آفتاب نیست پس این نور ناب چیست   |             گرد تو از نماز مصابیح بر زمین؟ }} 
{{ب|   آهت چنان که ذکر تلاوت در آسمان           |    اشکت چنان که شور تواشیح بر زمین  }}
{{ب|   آیات روشن تو لگدکوب اسب‌هاست           |   یک عصر شرحه شرحه به تشریح بر زمین  }}
                                 {{م|     از تل زینبیه  به  گودال قتلگاه  }}
                        {{م|       همراه من به هروله طفلان اشک و آه ...  }}
{{پایان شعر}}

{| style="margin: 0 auto; "
| class="b" |<span class="beyt"> از خیمه‌های تشنه، علمدار تشنه‌تر             </span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">       سقا لب فرات و لب یار تشنه‌تر </span>
|-
| class="b" |<span class="beyt"> هر بار از مصاف عطش بازگشته بود            </span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">     عباس تشنه من و این‌بار تشنه‌تر  </span>
|-
| class="b" |<span class="beyt"> قامت به یاد قد تو بسته‌ست اگر بر آب       </span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">     افتاده عکس  سرو و سپیدار، تشنه‌تر </span>
|-
| class="b" |<span class="beyt">  مستی تویی که ساغر دریا هر آنقدر            </span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">  از جرعه‌های کام تو سرشار، تشنه‌تر  </span>
|-
| class="b" |<span class="beyt">  یکسوی دشت قافله در موج انتظار             </span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">        یکسو نگاه قافله سالار، تشنه‌تر  </span>
|-
| class="b" |<span class="beyt">   تیر سه شعبه گفت: از آغاز، جای مشک        </span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">   بودم بر آن دو دیده خونبار، تشنه‌تر!  </span>
                         |-
| colspan="3" class="b" |<center><div class="beyt" style="width: 50%;">    راوی نشست و قصه  دست بریده کرد               </div></center>
                              |-
| colspan="3" class="b" |<center><div class="beyt" style="width: 50%;">  با من حکایت تو به آب دو دیده کرد  </div></center>
|}


{| style="margin: 0 auto; "
| class="b" |<span class="beyt">   ای بازوی بریده  «ماه» غریب تو                 </span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt"> بیتی دو، از قصیده آه غریب تو  </span>
|-
| class="b" |<span class="beyt">   پیوند خورده بود نگاه سری غریب                </span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">     بالای نیزه‌ها به نگاه غریب تو  </span>
|-
| class="b" |<span class="beyt">   گل کرده بود از پسرانت چهار سر                  </span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt"> بر نیزه، چون چهار گواه غریب تو  </span>
|-
| class="b" |<span class="beyt">    چشمت به گریه گفت: که عباس من، حسین!    </span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">      سقای خیمه‌های سپاه غریب تو </span>
|-
| class="b" |<span class="beyt">   باری، چهار شیر من احرام بسته‌اند                 </span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">         تا حج خون کنند به راه غریب تو </span>
|-
| class="b" |<span class="beyt">   در شام گیسوان تو پنهان، حسین من!             </span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">     خورشید  خون‌چکان پگاه غریب تو  </span>
                      |-
| colspan="3" class="b" |<center><div class="beyt" style="width: 50%;">                در نای من دمد به تسلا مگر «علی»  </div></center>
                           |-
| colspan="3" class="b" |<center><div class="beyt" style="width: 50%;">           اصبحت بالمراثی کانت بنون لی..  </div></center>
|}
<br />
{{شعر}}
{{ب|   از حال روزگار خبر می‌رسد به من          |     باری، خبر به حال دگر می‌رسد به من  }}
{{ب|    از داغ‌ها هر آنچه بجویی سترگ‌تر        |          داغ سترگ چار پسر می‌رسد به من  }}
{{ب|   چشمی به روزگار ندارم، ولی دریغ          |       از دست او دو  دیده تر می‌رسد به من  }}
{{ب|   خشکیده خون بازوی عباس روی آن        |            وقتی به یادگار،  سپر می‌رسد به من  }}
{{ب|   زان حج ناتمام، طواف سر «حسین»          |           یا استلام دست «قمر» می‌رسد به من؟  }}
{{ب|   خورشید روی نیزه به زینب رسیده بود       |          مهتاب روی نیزه اگر می‌رسد به من  }}
                              {{م|    ابری برآمد و خبر از کاروان رسید  }}
                          {{م|       راوی به گریه پیشتر از کاروان رسید  }}
{{پایان شعر}}
{{شعر}}
{{ب|  باری شنیده‌ام که به جز تازیانه‌ها               |       دستی نخورد بهر تسلا به شانه‌ها  }}
{{ب| بر نیزه‌ها سوار، سر یکه‌تازها                  |   سم کوب اسب‌ها تن پاک یگانه‌ها  }}
{{ب|  آنک ببین چگونه برآورده دود آه             |        آتش زخیمه‌ها، به زبان زبانه‌ها! }} 
{{ب|  گودال قتلگاه و سنان‌ها و سنگ‌ها            |    سرها و سینه‌ها و جبین‌ها و شانه‌ها }} 
{{ب|   صحرا و موج موج نفیر از کرانه‌ها             |  دریای آه و آتش و خون در میانه‌ها  }}
{{ب|   راوی برایم از تو نگفت و هر آنچه گفت       |     تنها به گریه داشت نشان از نشانه‌ها }} 
                 {{م|               ای خیمه عزای حسینی سرای تو  }}
                      {{م|           گریان مدینه با تو و گریان برای تو  }}
{{پایان شعر}}{{شعر}}
{{ب|   ای غربت مدینه به شام تو، نوحه‌خوان        |   عالم ز ناله‌های مدام تو نوحه‌خوان  }}
{{ب|   شب‌های بی‌شماری ازین دست، اختران        |     بر زخم‌های «ماه تمام» تو نوحه‌خوان }} 
{{ب|   ای چاوشان قافله غربت حسین                  | در لحظه وداع و سلام تو نوحه‌خوان  }}
{{ب|    عرش خدا، نظاره کن! آنک به قتلگاه            |     بر پیکر غریب امام تو نوحه‌خوان  }}
{{ب|   راوی رسید و نوحه‌کنان گفت: جان آب         |     برخیل تشنگان خیام تو نوحه‌خوان  }}
{{ب|  در من هزار حنجره روزی هزار بار                   |   این‌گونه با شنیدن نام تو نوحه‌خوان  }}
                            {{م|        در ماتم حسین تو همدوش فاطمه  }}
                            {{م|         گرید بقیع با تو در آغوش فاطمه ‏‌<ref>همان.‏</ref>      }} 
{{پایان شعر}}
==منابع==

*[http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=3623708&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author طرحی نو در دانشنامه شعر عاشورایی، مرضیه محمدزاده، ج ۲، ص: ۱۱۷۱-۱۱۷۶.]

==پی نوشت==
[[رده:ادبیات]]
[[رده:شاعران]]
[[رده:شاعران فارسی زبان]]
[[رده:شاعران معاصر]]
<references />{{شاعران}}