در حال ویرایش شباب شوشترى

'''شباب شوشتری''' (۱۲۵۰ ه. ق-۱۳۲۴ ه. ق) از شاعران ایرانی است.{{جعبه اطلاعات شاعر و نویسنده
| نام                    =شباب شوشتری
| تصویر                  =
| اندازه تصویر             =
| توضیح تصویر            =
| نام اصلی               =محمدعلی عباس شباب شوشتری 
| زمینه فعالیت           =شعر
| ملیت                   =ایرانی
| تاریخ تولد             =۱۲۵۰ ه. ق
| محل تولد                =شوشتر
| والدین                 =
| تاریخ مرگ              =۱۳۲۴ ه. ق
| محل مرگ                 =
| علت مرگ                 =
| محل زندگی               =شوشتر
| مختصات محل زندگی         =
| مدفن                   =
|در زمان حکومت           =
|اتفاقات مهم             =
| نام دیگر               =
|لقب                     =ملا عباس
|بنیانگذار               =
| پیشه                   =
| سال‌های نویسندگی        =
|سبک نوشتاری             =خراسانى و عراقی
|کتاب‌ها                 =
|مقاله‌ها                =
|نمایشنامه‌ها            =
|فیلم‌نامه‌ها              =
|دیوان اشعار             =
|تخلص                    = شباب
|فیلم‌(های) ساخته بر اساس اثر(ها)=
| همسر                    =
| شریک زندگی             =
| فرزندان                =
|تحصیلات                  =
|دانشگاه                =
|حوزه                   =
|شاگرد                  =
|استاد                  =
|علت شهرت               =
| تأثیرگذاشته بر         =
| تأثیرپذیرفته از         =
| وب‌گاه                  =
|گفتاورد                =
|امضا                  =
}}
==زندگینامه==

محمدعلی عباس شباب شوشتری متخلص به «شباب»، با ملاّ فتح‌اللّه<ref>وفائى.</ref> [[وفائى شوشترى|شوشترى]]<ref>متوفاى ۱۳۰۳ ه. ق</ref> معاصر و معاشر بوده‌است و نامش را ملاّ عباس و تخلّص شعرى‌اش را «شباب» ذکر کرده‌اند.<ref>فرهنگ سخنوران، دکتر ع. خیّام‌پور، تبریز، سال ۱۳۴۰، ص ۲۹۲.</ref> او از دوران جوانى و کودکی به گفتن شعر مسلّط بوده؛ به طورى که در مقدّمه [http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=805153&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author دیوان] او<ref>چاپ بمبئى<br /></ref> نوشته‌شده: «شاعرى جوان مؤدب و بى‌آلایش، دانشمند و به تمام فنون شعر آگاه بوده‌است. اجداد او تماما از تجار و بازرگانان شوشتر محسوب مى‌شدند ولى خود او به شغل عطّارى مشغول بوده‌است. ..» <ref>دیوان وفایى (ملاّ فتح‌اللّه شوشترى) به انضمام چند قصیده از شباب شوشترى، چاپ اول (انتشارات حق‌بین، قم، ۱۳۷۰)، ص ۱۳۵.</ref>

==آثار==

از آثار معدودى که از او در دسترس ما قرار دارد مى‌توان احاطه‌اش را به فنون شعرى و دقایق کلامى دریافت. شباب در قصیده از سبک متقدمین پیروى مى‌کرد و از سبک خراسانى سود مى‌جست و در دیگر انواع قالب‌هاى شعرى در سبک عراقى اشعاری سروده‌است. شباب شوشترى نیز همانند [[وفائى شوشترى|وفایى شوشترى]] از شعراى برجسته زمان خود بوده و آثار مناقبى و ماتمى او در زادگاهش شوشتر و شهرهاى مجاور با آن بازتاب داشته‌است. اشعار و قصاید او طولانى و با مضامین عرفانى و اکثرا درباره [[اهل بیت|اهل بیت(ع)]] و مدح بزرگان زمانه اوست.

==اشعار==

===منتخبى از شش بند [[عاشورا|عاشورایى]]===
{{شعر}}
{{ب| بستند چون ز ماریه، بار از پىِ رحیل | آن کاروان بى‌کس و بى‌زاد و بى‌دلیل }}

{{ب| یک دودمان به سلسله زاده زیاد | از خاندان احمد و از نخبۀ خلیل }}

{{ب| فوجى جگر گداخته، در قید غم دچار | جمعى ستاره‌ سوخته، در چنگ کین ذلیل }}

{{ب| اینان به قید سلسله، عدوان به هلهله | وینان به شور و ولوله، دشمن به قال و قیل }}

{{ب| آن یک، به نیمه‌ره شده از خستگى ستوه | و آن یک، به ظالمى شده از تشنگى دخیل}}

{{ب| پایى ز ره پر آبله، دستى حجابِ رو | چشمى ز خون چو دجله و جسمى ز غم علیل }}

{{ب| نیلى ز ضرب سیلى و، آبى ز قحط آب | رویش که رشگ، مه لبش آشوب سلسبیل }}

{{ب| بخت سیه، معاون و لخت جگر، غذا | همراه با مصیبت و، دمساز با عزا }}
{{پایان شعر}}{{شعر}}
{{ب| [[زینب]] چو پاره پاره به خون دید قامتى | بنشست و خاست ز آه و فغانش قیامتى }}

{{ب| بر حنجرش نهاد رخ، آن گه به ناله گفت: | وقت است اگر ز خصم توانى حمایتى! }}

{{ب| برخیز حال زار یتیمان خود بپرس | کز غصّه هر که راست دل پر شکایتى }}

{{ب| در هر مصیبتى، به نهایت نرفت صبر | الاّ درین بلا، که ندارد نهایتى }}

{{ب| اى کوکب مراد من! از خاک سر بر آر | آخر تو را نه کوکبه‌اى بود و رایتى؟! }}

{{ب| از دست دشمن تو شکایت کجا برم؟ | اى مونس کسان! که تو شاه ولایتى }}

{{ب| در هجر، از هزار حکایت نمى‌شود | تا بامداد حشر، اداى حکایتى }}

{{ب| خاکم به سر که ناله اهل و عیال تو | آخر نکرد در دل دشمن سرایتى }}

{{ب| آتش به جان شمر بیفتد، چرا نکرد | بر حلق تشنۀ تو به آبى، رعایتى؟ }}

{{ب| از بهر شست و شوى تنِ چاک چاک تو | جز آب دیده نیست در آبى کفایتى }}

{{ب| ناگه به شمر دون نظرش ز آن میان فتاد | زد صیحه‌اى، که رعشه به هفت آسمان فتاد }}
{{پایان شعر}}{{شعر}}
{{ب| گفت:اى لعین، بیا و ز خشم خدا بترس | بر ما ترحّمى کن و، از مصطفى بترس }}

{{ب| دست جفا، ز دامن آل على بدار | وز تاب آه و نالۀ خیر النّسا بترس }}

{{ب| ظلم این قدر بر آل پیمبر روا مدار | اى ظالم! از تظلّم آل عبا بترس }}

{{ب| گیرم حمیّت عرب اندر جهان نماند | از بیم طعنه عجم اى بیحیا! بترس }}

{{ب| آتش به خیمه‌گاه شه کربلا مزن | وز شعله‌هاى سینه بریان، ما بترس }}

{{ب| آب روان مکن ز لبِ تشنگان دریغ | وز سیل اشکِ دیدۀ گریان ما بترس }}

{{ب| چندى چو شکوه از دل خونین ادا نمود | رو در مدینه کرد و، قیامت به پا نمود }}
{{پایان شعر}}{{شعر}}
{{ب| کاى باب نامدار! ببین حال زار ما | وز کین، هزار پاره تن تاجدار ما }}

{{ب| اى بو تراب! سر به درآر از تراب و بین | بر جان بیقرار و دل داغدار ما }}

{{ب| اطفال ما ز تشنه‌لبى مرده، و این عجب | که از دیدگان، دو جوىِ روان در کنار ما! }}

{{ب| آخر لباس تیره ز سر دوخت تا به پاى | بختِ سیاه روزتر از روزگار ما... }}

{{ب| بر حال ما مصیبت خود نشمرى به هیچ | گر بنگرى شمارِ غم بیشمار ما }}

{{ب| بگسته باد سلسله نظم روزگار | کز هم گسست سلسله اعتبار ما... }}

{{ب| دور است راه، خدا را بیا ز مهر | بر کن سفارش اطفال زار ما }}

{{ب| ننشست چون ز شرح تظلّم دلش ز جوش | رو در بقیع کرد و، کشید از جگر خروش}}
{{پایان شعر}}{{شعر}}
{{ب| کاى مادر! این ضیاى دو چشم پر آب توست | این ماهىِ تپیده به خون، آفتاب توست }}

{{ب| این گوهرى که سفته شد از صد هزار جاى | با نوک تیر و نیزه، عقیق خوشاب توست }}

{{ب| این کوکبى که آمده بیش از ستاره‌اش | پیکان کین ز شست شیاطین شهاب توست }}

{{ب| این شهسوار عرصه غم کز رکاب جان | پاى ظفر کشیده، شهید رکاب توست }}

{{ب| این تاجدار کشور غربت که متّکى است | بر تخت خاک و خون، شه مالک رقاب توست }}

{{ب| این جسم پاره پاره که در ملک نیستى | خرگه کشیده، خسروِ عالى جناب توست }}

{{ب| این سبزه کز سموم حوادث فسرده است | ریحان دست‌پرور گلزار باب توست }}

{{ب| این سوز ناله که از جگر شعله‌ناک طبع | در ماتم حسینِ تو دارد، «شباب» توست  }}
{{پایان شعر}}<br />

====در مدیح و رثاى [[عباس ابن علی(ع)|حضرت عباس(ع)]]====

{{شعر}}
{{ب| مرد عاشق بى‌سر و سودا و سامان بایدا | در طریق سهل و سختى هردو یکسان بایدا }}

{{ب| بوستان راحتش را در بهارستان تن | ناله: رعد و، دیده: ابرو، گریه: باران بایدا }}

{{ب| ز انبیا، از بوالبشر بگرفته تا خیر البشر | هر کرا شربى ز جام قرب یزدان بایدا }}

{{ب| خسروِ کرب و بلا، اندر دیار کربلا | سر به نوک نیزه، تن در خاک غلتان بایدا }}

{{ب| اندر آن وادى که موج فتنه خیزد فوج فوج | همچو عباسى، رهینِ پاسِ فرمان بایدا }}

{{ب| شاه دین، ماه بنى هاشم، که درگاه جلال | آسمانش، آستانِ خیل دربان بایدا }}

{{ب| کشتى نوح محبّت، خضر میدان بلا | موسىِ همت که از بیضاش، ثعبان بایدا }}

{{ب| نفس معراج شهادت، لیلة الاسراى قرب | مصطفى شأنى که حسّانش ثناخوان بایدا }}

{{ب| صفدر کرّار منصب، حیدر عمران نسب | کِش به صفّین جلالت چرخ میدان بایدا }}

{{ب| معنىِ خُلق حَسن، مصداق: انّى مِن | لِوَحشَ الثدّه که درین معنیش برهان بایدا }}

{{ب| آن‌که گر شمشیر قهر آرد برون در روز رزم | آفرینش را سراسر ترک امکان بایدا }}

{{ب| آن‌که هستى ز التهاب تیغ تیزش در ستیز | توده خاکستر اندر شعله پنهان بایدا }}

{{ب| چون بر آرى دست احسان روز جود از آستین | نهرى از عمّان فیضت بحر عمّان بایدا }}

{{ب| طفل اجلالت چو دست آرد به چوگان جلال | از حقارت چرخ گردون کوى میدان بایدا }}

{{ب| با چنین شوکت نمى‌دانم چرا جسمت ز کین | چاک چاک از خنجر و شمشیر و پیکان بایدا }}

{{ب| پیکرى کز نازکى از لاله پهلو مى‌گرفت | یا رب! اندر خون چرا چون لاله غلتان بایدا؟ }}

{{ب| بهر آبى آن که جان از دست و، دست از تن بداد | با چه جُرم آغشته در خون زار و عطشان بایدا؟ }}

{{ب| زینب، آن خورشید عفّت را -که جاریه است- | سر چرا بى‌معجر و، گیسو پریشان بایدا }}

{{ب| گر کسى با چشم انصاف این مصیبت بنگرد | همچو من از دیدگان تا حشر گریان بایدا }}

{{ب| روزگارا! خانه‌ها ویران نمودى، لاجرم | زین ستم بر خاندانت خانه ویران بایدا }}

{{ب| در گلستان مصیبت، بلبلى همچون «شباب» | در عزاى شاه مظلومان، غزلخوان بایدا }}

{{ب| تا جهان را ز اقتضاى دور گردون پى ز پى | نور و ظلمت، رنج و راحت، وصل و هجران بایدا: }}

{{ب| وقتِ احباب تو همچون گل قرین خرّمى | بخت اعداى تو چون سنبل پریشان بایدا <ref>همان،ص 155 تا 157.</ref> }}
{{پایان شعر}}

==منابع==

*[[کاروان شعر عاشورا|محمدعلی مجاهدی، کاروان شعر عاشورا، زمزم هدایت، ج۱ ، ص ۵۱۵-۵۱۹.]]

==پی نوشت==
[[رده:شاعران]]
<references />{{شاعران}}
[[رده:شاعران فارسی زبان]]
[[رده:شاعران ایرانی]]
[[رده:شاعران قرن سیزدهم]]