در حال ویرایش سید شهاب موسوی آرانی‌

'''سیّد شهاب موسوی''' (1304 ه. ش) از شاعران معاصر است.
{{جعبه اطلاعات شاعر و نویسنده
| نام                    =سیّد شهاب موسوی
| تصویر                  =سیّد شهاب موسوی.jpg
| توضیح تصویر            =
| نام اصلی               =
| زمینه فعالیت           =
| ملیت                   =
| تاریخ تولد             =1304 ه. ش
| محل تولد                =«آران» کاشان 
| والدین                 =
| تاریخ مرگ              =1368 ه. ش
| محل مرگ                 =
| علت مرگ                 =
| محل زندگی               =
| مختصات محل زندگی         =
| مدفن                   =
|مذهب                   =
|در زمان حکومت           =
|اتفاقات مهم             =
| نام دیگر               =
|لقب                     =
|بنیانگذار               =
| پیشه                   =
| سال‌های نویسندگی        =
|سبک نوشتاری             =
|کتاب‌ها                 =
|مقاله‌ها                =
|نمایشنامه‌ها            =
|فیلم‌نامه‌ها              =
|دیوان اشعار             =
|تخلص                    =
|فیلم ساخته بر اساس اثر=
| همسر                    =
| شریک زندگی             =
| فرزندان                =
|تحصیلات                  =
|دانشگاه                =
|حوزه                   =
|شاگرد                  =
|استاد                  =
|علت شهرت               =
| تأثیرگذاشته بر         =
| تأثیرپذیرفته از         =
| وب‌گاه                  =
|گفتاورد                =
|امضا                  =
}}
==زندگینامه==
سیّد شهاب موسوی، فرزند سیّد علی اکبر، در بهمن ماه 1304 ه. ش در «آران» کاشان دیده به جهان گشود. خواندن و نوشتن را در مکتب‌های زادگاهش فراگرفت. از کودکی ذوق و قریحه‌ی شاعری داشت و در نه سالگی نخستین شعرش را در ستایش استادش سرود.

موسوی در آغاز جوانی راهی تهران شد و در چند انجمن ادبی چون «انجمن ادبی ایران» عضویت یافت، و با فنون شعر و رموز آن آشنا گردید، و از محضر اساتیدی چون ناصح، مهرداد اوستا، مشفق کاشانی و امیری فیروز کوهی بهره جست. وی پس از پیروزی انقلاب اسلامی تهران را ترک گرفت و به زادگاه خود بازگشت.

او در کاشان اقدام به تأسیس «انجمن ادبی پانزده خرداد» کرد و تا واپسین روزهای حیات مسئولیت انجمن را عهده‌دار بود.

موسوی شاعری شیرین سخن و لطیف طبع بود. وی سرانجام در دی ماه 1368 شمسی چشم از جهان فرو بست. و شگفت آنکه ماده تاریخ فوتش را قبلا پیش‌بینی کرده و در مقطع قطعه‌ای چنین می‌گوید:

{{شعر}}{{ب|«موسوی» تاریخ فوت خود به شمسی زد رقم|ما به امید خدا از دار فانی می رویم}}

==اشعار==
{{شعر}}
{{ب| «موسوی» تاریخ فوت خود به شمسی زد رقم‌|ما به امید خدا از دار فانی می‌رویم» <ref> سخنوران نامی معاصر ایران؛ ج 5، ص 3447.</ref> }}

{{ب| عارف و عامی به جستجوی [[حسین]] است‌|خلق جهان در آرزوی حسین است }}

{{ب| گرچه به جز کعبه قبله‌ای نشناسم‌|قبله‌ی عشّاق خاک کوی حسین است }}

{{ب| آیه‌ی تطهیر در نبی‌ست به شأنش‌|سوره‌ی و اللّیل وصف موی حسین است }}

{{ب| معنی هر آیه‌ای ز سوره‌ی و الشّمس‌|شمّه‌ای از صورت نکوی حسین است }}

{{ب| لطف بهشت و صفای روضه‌ی رضوان‌|طرف نشانی ز خلق و خوی حسین است }}

{{ب| آنچه رهاند تو را ز آتش دوزخ‌|هست یقینم که آبروی حسین است }}

{{ب| گفت محمّد که دشمن است خدا را|هر که عدوی من و عدوی حسین است }}

{{ب| ماه محرم مگر دمیده که اینسان‌|باز به هر گوشه گفتگوی حسین است }}

{{ب| آب روان را که مَهر فاطمه خوانند|بسته ندانم چرا؟ به روی حسین است }}

{{ب| وا اسَفا در زمینِ «ماریه» گویی‌|خون خدا جاری از گلوی حسین است }}

{{ب| در صف محشر همه به فکر بهشت‌اند|«موسوی» آنجا به جستجوی حسین است <ref>همان؛ ص 3451.</ref>  }}
{{پایان شعر}}<br />
==منابع==

*[http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=700738&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author دانشنامه‌ی شعر عاشورایی، محمدزاده، ج‌ 2، ص: 1244.]

==پی نوشت==
[[رده:ادبیات]]
[[رده:شاعران]]
[[رده:شاعران فارسی زبان]]
[[رده:شاعران معاصر]]
<references />{{شاعران}}