در حال ویرایش سید حکیم بینش

'''سید حکیم بینش''' (۱۳۵۵ ه. ش) از شاعران افغان است.{{جعبه اطلاعات شاعر و نویسنده
| نام                    =سید حکیم بینش
| تصویر                  =seyyed hakim binesh.jpg
| توضیح تصویر            =
| نام اصلی               =
| زمینه فعالیت           =شعر
| ملیت                   =افغان
| تاریخ تولد             =۱۳۵۵ ه. ش
| محل تولد                =افغانستان
| والد                =
| تاریخ مرگ              =
| محل مرگ                 =
| علت مرگ                 =
| محل زندگی               =
| مختصات محل زندگی         =
| مدفن                   =
|در زمان حکومت           =
|اتفاقات مهم             =
| نام دیگر               =
|لقب                     =
|بنیانگذار               =
| پیشه                   =
| سال‌های نویسندگی        =
|سبک نوشتاری             =
|کتاب‌ها                 =
|مقاله‌ها                =
|نمایشنامه‌ها            =
|فیلم‌نامه‌ها              =
|دیوان اشعار             =
|تخلص                    =
|فیلم‌(های) ساخته بر اساس اثر(ها)=
| همسر                    =
| شریک زندگی             =
| فرزندان                =
|تحصیلات                  =کارشناسی شیمى
|دانشگاه                =دانشگاه اصفهان
|حوزه                   =
|شاگرد                  =
|استاد                  =
|علت شهرت               =
| تأثیرگذاشته بر         =
| تأثیرپذیرفته از         =
| وب‌گاه                  =
|گفتاورد                =
|امضا                  =
}}

==زندگینامه==
سید حکیم بینش در سال ۱۳۵۵ ه. ش در بامیان افغانستان به دنیا امد. وی دوران کودکى‌اش را در باروت پشت سر گذاشت و در سال ۱۳۶۴ ه.ش با خانواده خود عازم ایران شد و در شهر مشهد اقامت کرد. او پس اخذ دیپلم در رشته ریاضى و فیزیک از دبیرستان‌هاى مشهد، وارد دانشگاه شد و در سال 1380 در رشته شیمى از دانشگاه اصفهان فارغ‌التحصیل گردید.<ref>مشرق گل‌هاى فروزان.</ref>

شعر او ز درون مایه‌هاى مذهبی و بیشتر در قالب‌هاى آزاد طبع‌آزمایى است.

==اشعار==

===ماه که شهید شد (براى بانوى [[کربلا]] [[زینب (س)|حضرت زینب (س)]])===


رو در روى فاجعه آسمان سعۀ صدر تو بود

هاجرِ نگاهت تا فرات با شتاب مى‌دوید

و فرات سرابى بیش نبود 

آن طرف‌تر از نخلستان فولادین 

اسماعیلت را به کوه سپردى 

از گلوگاهش زمزم سرخ جارى گشت 

و کوه شرمنده‌ات بود 

ماه که شهید شد درفش را بر پا نگاه داشتى 

خیمه‌گاه بیستون مى‌سوخت 

از دلت چه کسى خبر داشت؟! 

عاشورا با اسارتت تکثیر شد. <ref>مجلّه شعر، شمارۀ ۱۴، آبان ۷۳، سال دوم، ویژه‌نامۀ شعر افغانستان؛ مشرق گل‌هاى فروزان، نشر ستاره.</ref>

==منابع==

*[[کاروان شعر عاشورا|محمدعلی مجاهدی، ''کاروان شعر عاشورا''، زمزم هدایت، ج۱، ص ۵۵۶-۵۵۷.]]

==پی نوشت==
[[رده:شاعران]]
<references />{{شاعران}}
[[رده:شاعران معاصر]]
[[رده:شاعران فارسی زبان]]