در حال ویرایش سلیمان بن قته‌

{{جعبه اطلاعات شاعر و نویسنده
| نام                    = سلیمان بن قته‌
| تصویر                  = 
| توضیح تصویر            = 
| نام اصلی               = 
| زمینه فعالیت           = 
| ملیت                   = 
| تاریخ تولد             = قرن اول هجری
| محل تولد                = 
| والدین                 =  قتّه 
| تاریخ مرگ              = سال 126 ه. ق. 
| محل مرگ                 = دمشق 
| علت مرگ                 = 
| محل زندگی               = دمشق 
| مختصات محل زندگی         = 
| مدفن                   = 
|مذهب                   = شیعه
|در زمان حکومت           = 
|اتفاقات مهم             = 
| نام دیگر               = 
|لقب                     = 
|بنیانگذار               = 
| پیشه                   = شاعر
| سال‌های نویسندگی        = 
|سبک نوشتاری             = 
|کتاب‌ها                 = 
|مقاله‌ها                = 
|نمایشنامه‌ها            = 
|فیلم‌نامه‌ها              = 
|دیوان اشعار             = 
|تخلص                    = 
|فیلم ساخته بر اساس اثر= 
| همسر                    = 
| شریک زندگی             = 
| فرزندان                = 
|تحصیلات                  = 
|دانشگاه                = 
|حوزه                   = 
|شاگرد                  = 
|استاد                  = 
|علت شهرت               = سلیمان به نام مادرش شهرت یافته است
| تأثیرگذاشته بر         = 
| تأثیرپذیرفته از         = 
| وب‌گاه                  = 
|گفتاورد                = 
|امضا                  = 
}}
'''سلیمان بن فته''' از شعرای عرب میباشد که در رثای [[حسین|امام حسین(ع)]] و [[اهل بیت (ع)|اهل بیت(ع)]] اشعاری سروده است.

== زندگینامه ==
ابو ایوب، سلیمان بن حبیب محاربی عدوی تیمی قرشی، برده‌ای از تیم بن مرّة بود. مادرش قتّه نام داشت و سلیمان به نام مادرش شهرت یافته است. سلیمان از شاعران پرهیزکار شیعه در قرن اول هجری است و همه‌ی اشعار او به [[بنی هاشم]] اختصاص دارد. سلیمان مدت چهل سال در دمشق منصب قضاوت داشته است و در سال ۱۲۶ ه. ق. در دمشق درگذشت. <ref>تهذیب التهذیب؛ ج 4، ص 160. اعیان الشیعه؛ ج 7، ص 308. ادب الطف؛ ج 1، ص 55.</ref>

سلیمان از دوستداران امام حسن (ع) بوده است و ابیاتی در [[مرثیه خوانی|مرثیه‌]]<nowiki/>ی امام حسن (ع) سروده است که نشان‌دهنده‌ی نزدیکی او به امام بوده است: «خداوند سخن کسی را که خبر مرگ حسن را آورد، تکذیب فرماید. هرچند با هیچ بهایی نمی‌توان آن را تکذیب کرد. تو دوست یگانه و ویژه‌ام بودی و هر قبیله از خویشتن مایه‌ی آرامشی دارند. در این دیار می‌گردم و تو را نمی‌بینم و حال آنکه کسانی در این دیار هستند که همسایگی آنان مایه‌ی غبن و زیان است. به جای تو آنان نصیب من شده‌اند، ای کاش فاصله‌ی میان من و ایشان تا کناره‌ی خلیج عدن بود.» <ref> شرح ابن ابی الحدید؛ ج 7، ص 46.</ref>

== نمونه اشعار ==
سلیمان بعد از حادثه‌ی [[عاشورا]] به [[کربلا]] رفت و مرثیه‌ای را در برابر [[شهدای کربلا]] سرود:

1- مررت علی أبیات آل محمدفلم أرها أمثالها یوم حلّت

2- ألم تر أن الشمس أضحت مریضةلقتل حسین و البلاد اقشعرت

3- و کانوا رجاء ثم أضحوا رزیةلقد عظمت تلک الرزایا و جلت

4- و تسألنا قیس فنعطی فقیرهاو تقتلنا قیس إذا النعل زلت

5- و عند غنی قطرة من دمائناسنطلبها یوما بها حیث حلت

6- فلا یبعد اللّه الدیار و اهلهاو إن أصبحت منهم برغم تخلت

7- و إن قتیل الطف من آل هاشم‌أذلّ رقاب المسلمین فذلّت <ref>ادب الطف؛ ج 1، ص 54.</ref>

1- به خانه‌های آل محمد (ص) گذر کردم و خانه و کاشانه‌ای را همانند آنها ندیدم که روزی دارای اهل و ساکن بودند و امروز خالی و وحشتزا هستند.

2- آیا نمی‌بینی که خورشید به خاطر قتل امام حسین (ع) بیمار است و تمام دنیا به شهادت او می‌لرزد؟

3- آنها مایه‌ی امید مردم بودند سپس مایه‌ی مصیبت و اندوه گشتند. به راستی‌که این مصیبت بس بزرگ و سنگین بود.

4- شگفت است که مستمندان قبیله‌ی قیس از ما درخواست می‌کنند و ما بدانها عطا می‌کنیم و آنها در وقت برگشت روزگار ما را می‌کشند.

5- و در نزد قبیله‌ی «غنی» قطره‌ای از خون ما هست که روزی خونخواهی آن را خواهیم کرد. <ref> اشاره به کشتن ابو بکر بن حسن (ع) توسط عبد اللّه غنوی است.</ref>

6- خداوند آن خانه‌ها و اهلش را از رحمت خویش دور نگرداند، اگرچه اکنون بر خلاف میل من آن خانه‌ها خالی و بی ساکن گشته است.

7- شهادت این فرزند بزرگ از آل هاشم در سرزمین طف، گردن‌های مسلمانان را خم و آنان را ذلیل کرد. (مسلمانان را سرافکنده ساخت و باعث شد آنان به خواری افتند.)

سلیمان بن قته اشعاری در قتل عون بن عبد اللّه بن جعفر پسر حضرت زینب (س) نیز سروده است:

1- و اندبی ان بکیت عونا أخاهم‌لیس فیما ینوبهم بخذول

2- فلعمری لقد اصیب ذو و القربی‌فبکّی علی المصاب الجلیل <ref>همان؛ ص 55 و 56.</ref>

1- ای دیده گریه کن بر عون، برادر آنان (فرزندان ابی طالب) که در آنچه بدانها رسید دست از یاریشان نکشید.

2- به جانم سوگند تو به مصیبت شهادت ذوی القربای پیامبر (ص) مبتلا شدی. پس بر این مصیبت طولانی هرچه می‌توانی گریه کن. <ref>مقاتل الطالبیین؛ ص 18.</ref>
==منابع==

* [http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=700738&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author دانشنامه‌ی شعر عاشورایی، محمد زاده ،ج‌1،ص: 65-66.]

==پی نوشت==
<references />{{شاعران}}
[[رده:افراد]]
[[رده:شاعران]]
[[رده:شاعران عرب]]