در حال ویرایش تعزیه حضرت عباس

[[نسخه]] '''تعزیه حضرت عباس''' از [[تعزیه|تعزیه‌های]] نادر و بسیار قدیمی ایرانی است. 

<br />

== شبیه‌خوانان ==
شبیه‌خوانان این تعزیه از [[مخالف‌ خوان|مخالف‌خوانان]] شامل [[شمر بن ذی الجوشن|شمر]] و [[عمر بن سعد|عمر سعد]] و از [[موافق‌ خوان|موافق‌خوانان]] شامل [[حسین بن على (ع)|امام حسین(ع)]]، [[زینب (س)|زینب(س)]]، عباس(ع)، [[سکینه]] و [[زین العابدین «ع»|امام زین‌العابدین(ع)]] هستند.

== شرح مجلس ==
این تعزیه صحنه [[خیمه‌گاه|خیمه‌های]] [[حسین|حسین(ع)]] و کسان او و نیز اشقیا در روز [[عاشورا]]، پیش از ظهر نشان داده‌می‌شود. در گوشه‌ای از میدان شمر و عمر سعد، چکمه پوشیده با خود و زره نشسته‌اند و در گوشه‌ای دیگر [[اهل بیت|اهل‌ بیت]] روی تخت فرش و صندلی می‌نشیند. در ابتدا سکنیه طلب آب می‌کند و حضرت عباس با مشک خالی به راه می‌فتد. 

محور تعزیه بر این ماجراست که عباس چون به میدان جنگ می‌رود. حسین نیز به دنبالش روان می‌شود تا او را بازیابد و در محاربه به او یاری کند ولی این دو برادر به نیرنگ دشمنان از هم جدا می‌مانند و یکدیگر را پیدا نمی‌کنند. زمانی که [[امام حسین(ع)]] به میدان جنگ می‌رود عباس به خیمه‌گاه بازگشته و چون عباس به میدان می‌رود، حسین به خیمه‌گاه بازمی‌گردد بی آنکه یکدیگر را ببینند. نام تعزیه از همین حادثه گرفته شده و اوج فاجعه زمانی است که این دو یکدیگر را می یابند. 

== ابزار و وسایل ==
ابزار و وسایل اجرای این تعزیه شامل [[طبل]]، چند اسب، [[مشک]] برای حمل [[آب]]، لباس انبیا و اشقیا است.

== بخشی از تعزیه ==
زمانی که حضرت عباس به شمشیر اشقیا مجروح بر زمین افتاد، امام حسین(ع) خود را به او رسانید و سر برادر را به زانو گذاشت.

عباس(ع):
{|
|بود مطلب اولم این بدان
|
|بود تا که بر پیکر خسته جان
|-
|مرا زنده ای شاه انجم سپاه
|
|مبر ای برادر سوی خیمه‌گاه
|-
|که دارم خجالت برون از حساب
|
|ز روی سکینه من از بهر آب
|}


حسین(ع):
<br />
{|
|فغان زین سخن سوخت جان و دلم
|
|به باد فنا رفت آب و گلم
|-
|پس از تو ایا غرقه بحر غم
|
|نه من زنده باشم نه اهل حرم
|-
|بگو مطلب دیگرت با حسین
|
|که سازم روا با دو صد شور و شین
|}


عباس(ع):
{|
|دویم مطلبم ای شهنشاه دین
|
|رسانی سلامم تو بر [[امام سجاد علیه السلام|عابدین]]
|-
|بگویی که ای نور چشمان من
|
|روی چون ز [[کربلا|کرب و بلا]] در وطن
|-
|به طفل یتیمم پدروار باش 
|
|زهر باب او را تو غمخوار باش
|-
|دو طفل یتیمم شکسته دل است
|
|چو جغدش به ویرانه‌ها منزل است
|}



حسین(ع):
<br />
{|
|الهی شود کور چشمم کنون
|
|نبینم کنون پیکرت غرق خون
|-
|الهی نبیند چو این دل غمین
|
|خدایا، برادر، برادر چنین
|-
|مرا شد ز داغت شکسته کمر
|
|شرار غمت سوخت پا تا به سر
|-
|خدایا ببین بهر این امتحان
|
|چه جور و جفاها کشیدم به جان
|-
|بگو ای ضیاء دو چشمان من
|
|سیم مطلبت را بوجه حسن
|}


عباس(ع):
{|
|سیم مطلبم سینه‌ام گشت چاک
|
|یقین میبرم آرزویت به خاک
|-
|ندیدم ز جان سیر روی ترا
|
|برم ترسم این آرزوی ترا
|-
|چو پوشیده خون چشم‌های مرا
|
|بکن ز آستین پاک چشم مرا
|}


حسین(ع):
<br />
{|
|بیا تا که من با دل دردناک
|
|کنم خون ز روی تو پاک
|-
|خدایا نظر کن به حال حسین
|
|که غرقست در ورطه‌ی شور و شین
|-
|رضا گشتم از بهر امت خدا
|
|به من هر چه رو داد در کربلا
|}


[[رده:نسخه تعزیه]]
[[رده:هنر]]
[[رده:آیین‌ها]]
[[رده:آیین‌ها در ماه محرم]]
[[رده:مراسم‌ها]]
[[رده:مراسم‌ها در ماه محرم]]