در حال ویرایش ابن فلاح کاظمی‌

{{جعبه اطلاعات شاعر و نویسنده
| نام                    = ابن فلاح کاظمی‌
| تصویر                  = 
| توضیح تصویر            = 
| نام اصلی               = 
| زمینه فعالیت           = 
| ملیت                   = 
| تاریخ تولد             = 
| محل تولد                = کاظمین
| والدین                 =  
| تاریخ مرگ              = 1220 ه. ق 
| محل مرگ                 = 
| علت مرگ                 = 
| محل زندگی               = 
| مختصات محل زندگی         = 
| مدفن                   = 
|مذهب                   = 
|در زمان حکومت           = 
|اتفاقات مهم             = 
| نام دیگر               = 
|لقب                     = 
|بنیانگذار               = 
| پیشه                   = عالمی فاضل و ادیبی شاعر
| سال‌های نویسندگی        = 
|سبک نوشتاری             = 
|کتاب‌ها                 = 
|مقاله‌ها                = 
|نمایشنامه‌ها            = 
|فیلم‌نامه‌ها              = 
|دیوان اشعار             = 
|تخلص                    = 
|فیلم ساخته بر اساس اثر= 
| همسر                    = 
| شریک زندگی             = 
| فرزندان                = 
|تحصیلات                  = 
|دانشگاه                = 
|حوزه                   = 
|شاگرد                  = 
|استاد                  = 
|علت شهرت               = 
| تأثیرگذاشته بر         = 
| تأثیرپذیرفته از         = 
| وب‌گاه                  = 
|گفتاورد                = 
|امضا                  = 
}}

'''شیخ محمّد شریف بن فلاح کاظمی''' از شعرای قرن سیزدهم هجری است.

== زندگینامه ==
شیخ کاظمی در کاظمین متولّد شد و در همان شهر رشد و نمو نمود. سپس به نجف هجرت کرد و به تحصیل علوم پرداخت.
سید امین در اعیان الشیعه می‌نویسد: سیّد شریف فلاح عالمی فاضل و ادیبی شاعر است که قصیده‌ی مشهوری در مدح امیر المؤمنین علی (ع) سرود و آن را در کنار حرم شریف امام علی (ع) خواند که ناگهان آویزه‌ای طلایی از بالای ضریح بر او افتاد که با دستش گرفت. وی به سال ۱۲۲۰ ه. ق درگذشت. <ref> ادب الطف؛ ج ۶، ص ۱۲۴ و ۱۲۶.</ref>

== نمونه اشعار ==
۱- قف باللطفوف وجد بفیض الادمع‌ان کنت ذا حزن و قلب موجع

۲- أیبیت جسم ابن النبیّ علی الثّری‌و یبیت من فوق الحشایا مضجعی

۳- تبا لقلب لا یقطّع بعده‌أسفا بسیف الحزن أیّ تقطّع

۴- و عمی لعین لا تسحّ لفقده‌حمر الدّما عوض الدّموع الهمّع <ref>ادب الطف؛ ج ۶، ص ۱۲۲.</ref>


۱- در [[طف]] بایست و اشکهایت را جاری کن با قلبی که در آتش و حزن می‌سوزد.

۲- پیکر پاک فرزند رسول خدا بر خاک افتاده است.

۳- بی‌طاقتی فوق العاده خواب و راحت از من ربوده است و قلبم از درد پاره‌پاره گردیده و اشکم همواره ریزان است.

۴- چشمانی که چون سیل می‌گرید و اشک او را کفایت نمی‌کند و بر این ماتم از خون مدد می‌گیرد.
==منابع==

* دانشنامه‌ی شعر عاشورایی، محمدزاده، ج‌۱، ص: ۴۹۰.

==پی نوشت==
[[رده:هنر]]
[[رده:ادبیات]]
[[رده:شاعران]]
[[رده:شاعران عرب]]
<references />{{شاعران}}