در حال ویرایش صفائى جندقى (بخش)

===تضمین غزل سعدى===
{{شعر}}
{{ب| دیدى آخر که فلک ریخت چه خاکى بر سرم؟ | کز سر نعش تو باید نگران درگذرم }}

{{م| اینک از کوى تو پیش آمده راه سفرم }}

{{ب| «مى‌روم، وز سر حسرت به قفا مى‌نگرم | خبر از پاى ندارم که زمین مى‌سپَرم» }}

{{ب| چون روم من که ز غم جان و دلم مى‌پیچد | چون سلیم این تن طاقت گسلم، مى‌پیچد }}

{{م| وز سرشک مژگان پا به گلم مى‌پیچد }}

{{ب| «پاى مى‌پیچم و، چون پاى دلم مى‌پیچد | بار مى‌بندم و، از بار فروبسته‌ترم» }}

{{ب| گاه صد لجّه خون ز اشک غم‌اندوز کنم | گاه صد مشعله از نالۀ دلدوز کنم }}

{{م| صبح: خون گریم و شام: آه فلک سوز کنم }}

{{ب| «وه که گر بر سر کوى تو شبى روز کنم | غلغل اندر ملکوت افتد از آه سحرم» }}

{{ب| دل به جان آمد و، تن در غم هجران اجل | خرّم آن دم که زنم چنگ به دامان اجل }}

{{م| شاید ار بعدِ تو باشم همه، جویانِ اجل }}

{{ب| «چه کنم؟ دست ندارم به گریبان اجل | تا به تن در غم تو پیرهن جان بدرم» }}

{{ب| چشم، یک چشم زد ار جانب ما باز کنى | با اسیران همه یک لحظه سخن ساز کنى }}

{{م| و آن گه از حالت من پرسشى آغاز کنى }}

{{ب| «هر نوردى که ز طومار غمم باز کنى | حرف‌ها بینى آلوده به خون جگرم» }}

{{ب| ناقه را پا به گل، از قطرۀ دریا زایم | باز دشمن برد از کوى توام، چون پایم! }}

{{م| روى در راه و، به بالین تو محکم رایم }}

{{ب| «به قدم رفتم و، ناچار به سر، بازآیم | گر به دامن نرسد دست قضا و قَدرم» }}

{{ب| برد تا ذلّ غیاب تو ز دل عزّ شهود | داد بر باد عدم یاد توام خاک وجود }}

{{م| حسرت وصل نشاندم همه در آتش و دود }}

{{ب| «آتش هجر ببرد آب من خاک‌آلود | بعد ازین، باد به گوش تو رساند خبرم» }}

{{ب| تا تو را غنچۀ کام از دم پیکان بر رُست | همه اسباب شکست دل ما، گشت درست }}

{{م| رشتۀ زندگى از مرگ تو، سخت آمد سست }}

{{ب| «خاک من، زنده به تأثیر هواى لب توست | سازگارى نکند آب‌وهواى دگرم» }}

{{ب| سوخت در آتش دل، یاد برت خرمن من | برو سیل مژه برتاب رخت گلشن من }}

{{م| نخل بالاى تو، انگیخته گرد از تن من }}

{{ب| «خار سوداى تو، آویخته در دامن من | شرمم آید که به اطراف گلستان نگرم }}

{{ب| گر بدین دیده ز دیدار تو واخواهم ماند | لیک دل بر سر خاک تو به جا خواهم ماند }}

{{م| چون «صفائی» کى‌ات از قید رها خواهم ماند؟ }}

{{ب| «گر به دورىّ سفر، از تو جدا خواهم ماند | تو چنان دان که همان سعدى کوته نظرم» <ref>همان، ص ۴۱۵و ۴۱۶.</ref> }}
{{پایان شعر}}