در حال ویرایش وفائى شوشترى (بخش)

===در حماسۀ [[شهادت]] [[عباس ابن علی(ع)|حضرت عباس(ع)]]===

{{شعر}}

{{ب| عباس اگر که دست به شمشیر برزند | یک‌باره شعله بر همۀ خشک و تر زند }}

{{ب| از تیغ آبدارش اگر یک شراره‌اى | گردد عیان، به خرمن هستى شرر زند }}

{{ب| از قتل خود خبر نشود تا به روز حشر | بر فرق هر که تیغ بلا بیخبر زند }}

{{ب| از بس که هست چابک و چالاک و تند و تیز | شمشیر نارسیده به مغفر، به سر زند! }}

{{ب| سازد دو نیم پیکر او، بى‌زیاد و کم | از خشم هر کرا که به سر یا کمر زند }}

{{ب| گر یک شرر ز شعلۀ تیغش رسد به خصم | تا روز حشر نعرۀ: هذا السَقَر زند }}

{{ب| ما را زبان به وصف تو قاصر بود، ولى | گنجشک قدر همت خود بال و پر زند }}

{{ب| تا شد به مدحت تو «وفائى» سخن‌سراى | نطقش هزار طعنه به قند و شکر زند }}

{{ب| سقا ندیدم و نشنیدم به روزگار | از سوز تشنگى، شررش بر جگر زند <ref>همان، ص ۷۷ و ۷۸.</ref> }}
{{پایان شعر}}