در حال ویرایش بازگشت ادبی (بخش)

==قوالب شعری==
حماسه پردازی و منظومه سرایی، رواج مثنوی در دو هیئت داستان - حکایت و مقتل منظوم، غزل، قصیده، ترکیب بند، مسمط و مستزاد از قوالب شعری این دوره است. احیای قالب مستزاد از خدمات شعر عاشورایی به شعر فارسی این دوره به حساب می‌آید. بی شک یغمای جندقی‌ به تنهایی احیاگر این قالب، آن هم انحصارا با موضوع شعر عاشورایی است و بعدها کسانی نظیر [[جودی خراسانی]]، صامت بروجردی، میرزا رضا، میرزا موسوی مکلای طالقانی و میرزا آقا بسمل سخت سری این شیوه را ادامه دادند.
یکی دیگر از قالب‌‌های احیا شده در شعر عاشورایی این عصر قالب معمول و اصل را کم‌تر  می‌بینیم. مسمط نیز احیا شده شعر و شاعران عاشورایی است که بعدها به شعر مشروطیت راه یافته است. از نامدارترین شعرایی که در این قالب شعر سرودند می‌توان به: [[یغمای جندقی‌]]، [[مدرس اصفهانی]]، صامت بروجردی و [[رفعت سمنانی‌]] اشاره کرد. <ref>میرزا اسماعیل هنر جندقی، دیوان هنر جندقی، ص 247.</ref>  از دیگر قالب‌های شعر عاشورایی این عصر بحر طویل است. بحر طویل گزینهٔ شعری است به تسلسل که از توالی اختیاری یک رکن عروضی سالم خارج از سنت‌های مرسوم عروضی به وجود می‌آید. بحر طویل قالبی است در ردیف قصیده، غزل، مستزاد و مسمط، با این تفاوت که در این انواع، شاعر مجاز است که چهار، شش یا هشت رکن سالم یا غیر سالم در هر بیت به کار برد که این قالب روان شعر فارسی نیز با شعر عاشورایی جانی دیگر گرفته و رویکردی دوباره یافته است. بحر طویل‌ها بنا به خاصیت‌شان غالباً روایی‌اند و به بیان واقعه می‌پردازند و در حقیقت تاریخ عاشورا را تصویر می‌کنند. این کار در آن‌ها از زبان یکی از شخصیت‌های [[عاشورا]] صورت می‌گیرد و به این دلیل تأثیر و باورپذیری آن را بالا می‌برد. اگر چه از مطالب خرافی و گزافه‌گویی خالی نیستند، اما لحنی تپنده و حالتی رجز گونه دارند و تصویرهای ارایه شده در آن‌ها که پی در پی نو می‌شود، مخاطب را غافلگیر کرده و او را مجذوب می‌کند. طنطنهٔ کلام در بحر طویل‌ها به همراه موسیقی قافیه که در آن‌ها اتفاقی اما حتمی است، حادثهٔ عاشورا را شکوهمند جلوه می‌دهد و این در عصر ضجه و زنجموره اهمیت به سزایی دارد.