در حال ویرایش گلشن شیرازى (بخش)

===فرازهایى از چهاربند او در رثای سالار شهیدان===
{{شعر}}
{{ب| در عالم این مصیبت عظمى چه ماتم است؟ | کز فرش خاک، غلغله تا عرش اعظم است }}

{{ب| چرخ بلند پایه به این رفعت و شکوه | رویش چراست نیلى و پشتش چرا خم است؟ }}

{{ب| افتاد در زمانه عجب شورشى، مگر | آغاز روز محشر و انجام عالم است؟! }}

{{ب| یا از براى ماتم شاه جهانیان | در هر دلى ز خلق جهان، صد جهان غم است }}

{{ب| محشر به پاى خاست چو سبط نبى فتاد | از پشت ذو الجناح به میدان کربلا }}

{{ب| داد از دمى که رفت ز بیداد دیو و دد | بر باد فتنه، تخت سلیمان کربلا }}

{{ب| کاش آن زمان که گشت نگون شه ز ذو الجناح | از توسن فلک، شه خاور نگون شدى }}

{{ب| کاش آن زمان که خانۀ گردون اساس دین | ویران ز صَرصَر ستم خصم دون شدى }}

{{ب| یا چون زمین، اساس فلک آمدى به زیر | یا چون فلک، اساس زمین واژگون شدى }}

{{ب| این بال‌زن هماى همایون، حسین توست | این شاهباز پر زده در خون، حسین توست }}

{{ب| این شاه بى‌قرین که ز تیغ سپاه کین | رنگین ز خون او شده هامون، حسین توست }}

{{ب| این شاخ گل که از بدن چاک چاک او | پیکان چو غنچه آمده بیرون، حسین توست<ref>همان، ص ۵۹۷ و ۵۹۸.</ref> }}
{{پایان شعر}}