در حال ویرایش هادی پیشرفت‌ (بخش)

===درس عشق===
{{شعر}}


{{ب| از پی قتلم به کف چو تیغ ابرو برگرفتی‌|ملک دل ای پادشاه حسن بی‌لشکر گرفتی }}

{{ب| از شمیم زلف پیچان رونق عنبر شکستی‌|وز عقیق لعل خندان قیمت گوهر گرفتی }}

{{ب| عاشقان خسته جانت را نوید صلح دادی‌|پس چرا ای جان ره جنگ و جدال از سر گرفتی }}

{{ب| سوختی با آتش هجران خویش ای دوست جانم‌|مرغ دل را دیگر از بهر چه در آذر گرفتی }}

{{ب| تا نیاید هیچ مأجوج نگه بر چهره‌ات ره‌|از شکنج زلف بر رخ سدّ اسکندر گرفتی }}

{{ب| دل ز کف بربودی و جانم ز تن، با نیمه نازی‌|طاقت و تاب و قرار و صبر من یکسر گرفتی }}

{{ب| عاشقی را از حسین بن علی آموخت باید|آنکه از داغش علی را شعله پا تا سر گرفتی }}

{{ب| آنکه در هنگام جان دادن به زیر تیغ گفتی‌|کاشکی صد جان مرا بود و تو از پیکر گرفتی }}

{{ب| می‌کنم جان در رهت ایثار با صد شوق کز من‌|در «أَ لَمْ أَعْهَدْ إِلَیْکُمْ» <ref> اشاره به آیه‌ی 60 سوره‌ی یس «أَ لَمْ أَعْهَدْ إِلَیْکُمْ یا بَنِی آدَمَ أَنْ لا تَعْبُدُوا الشَّیْطانَ إِنَّهُ لَکُمْ عَدُوٌّ مُبِینٌ» آیا از شما پیمان نگرفتیم که شیطان را نپرستید؟ به راستی که او شما را دشمن است آشکاره در این مصراع اشاره به عالم ذر دلرد که خداوند از ذریه‌ی آدم پیمان گرفت.</ref> وعده اندر ذر گرفتی  }}

{{ب| خواستی در راه عشقت دست از هستی بشویم‌|شاکرم، هم اکبرم بردی و هم اصغر گرفتی }}

{{ب| تا شود اثبات سر بازی من در عشقبازی‌|در بر دشمن مرا بی‌یار و بی‌یاور گرفتی }}

{{ب| آه از آن ساعت که زینب خواهرش با حال مضطر|همچو جان آن پیکر صد پاره را در برگرفتی }}

{{ب| گفت: ای صد پاره تن آیا حسین من تو هستی؟|خودتو آن هستی که جا بر دوش پیغمبر گرفتی }}

{{ب| گر حسین من تویی، عریان چرا مانده تن تو؟|پس چه شد آن جامه کاندر خیمه از خواهر گرفتی }}

{{ب| ای عزیز فاطمه تو زینت دوش رسولی‌|از چه این سان خاک و خون را بهر خود بستر گرفتی }}

{{ب| آب مَهر مادرت زهرا و تو لب تشنه بودی‌|تا که آب از خنجر شمر ستم گستر گرفتی }}

{{ب| ای برادر از کدامین ماتمت خواهر بنالد|تا قیامت از غمت بر جان مرا آذر گرفتی }}

{{ب| ای پرستار یتیمان خیز و بنگر بر سکینه‌|بین که از آهش شرر بر گنبد اخضر گرفتی }}

{{ب| تا هلال آسانشان گردیده انگشت خلایق‌|سر به نی ای مهر زینب چون مه انور گرفتی }}

{{ب| خواست دست شه ببوسد حضرت ام المصائب‌|دید بجدل هم ز شه انگشت و انگشتر گرفتی <ref> اشک خون؛ ص 185 و 186.</ref> }}
{{پایان شعر}}