در حال ویرایش تعزیه حضرت عباس (بخش)

== بخشی از تعزیه ==
زمانی که حضرت عباس به شمشیر اشقیا مجروح بر زمین افتاد، امام حسین(ع) خود را به او رسانید و سر برادر را به زانو گذاشت.

عباس(ع):
{|
|بود مطلب اولم این بدان
|
|بود تا که بر پیکر خسته جان
|-
|مرا زنده ای شاه انجم سپاه
|
|مبر ای برادر سوی خیمه‌گاه
|-
|که دارم خجالت برون از حساب
|
|ز روی سکینه من از بهر آب
|}


حسین(ع):
<br />
{|
|فغان زین سخن سوخت جان و دلم
|
|به باد فنا رفت آب و گلم
|-
|پس از تو ایا غرقه بحر غم
|
|نه من زنده باشم نه اهل حرم
|-
|بگو مطلب دیگرت با حسین
|
|که سازم روا با دو صد شور و شین
|}


عباس(ع):
{|
|دویم مطلبم ای شهنشاه دین
|
|رسانی سلامم تو بر [[امام سجاد علیه السلام|عابدین]]
|-
|بگویی که ای نور چشمان من
|
|روی چون ز [[کربلا|کرب و بلا]] در وطن
|-
|به طفل یتیمم پدروار باش 
|
|زهر باب او را تو غمخوار باش
|-
|دو طفل یتیمم شکسته دل است
|
|چو جغدش به ویرانه‌ها منزل است
|}



حسین(ع):
<br />
{|
|الهی شود کور چشمم کنون
|
|نبینم کنون پیکرت غرق خون
|-
|الهی نبیند چو این دل غمین
|
|خدایا، برادر، برادر چنین
|-
|مرا شد ز داغت شکسته کمر
|
|شرار غمت سوخت پا تا به سر
|-
|خدایا ببین بهر این امتحان
|
|چه جور و جفاها کشیدم به جان
|-
|بگو ای ضیاء دو چشمان من
|
|سیم مطلبت را بوجه حسن
|}


عباس(ع):
{|
|سیم مطلبم سینه‌ام گشت چاک
|
|یقین میبرم آرزویت به خاک
|-
|ندیدم ز جان سیر روی ترا
|
|برم ترسم این آرزوی ترا
|-
|چو پوشیده خون چشم‌های مرا
|
|بکن ز آستین پاک چشم مرا
|}


حسین(ع):
<br />
{|
|بیا تا که من با دل دردناک
|
|کنم خون ز روی تو پاک
|-
|خدایا نظر کن به حال حسین
|
|که غرقست در ورطه‌ی شور و شین
|-
|رضا گشتم از بهر امت خدا
|
|به من هر چه رو داد در کربلا
|}


[[رده:نسخه تعزیه]]
[[رده:هنر]]
[[رده:آیین‌ها]]
[[رده:آیین‌ها در ماه محرم]]
[[رده:مراسم‌ها]]
[[رده:مراسم‌ها در ماه محرم]]