در حال ویرایش بریر بن‌ خضیر همدانی‌ (بخش)

===شعف شب عاشورا===
بُرَیر کسی‌ است‌ که‌ شب‌ [[عاشورا]] شوخی‌ می‌کرد و می‌خندید. [[عبدالرحمن‌ بن عبد ربه انصاری خزرجی|عبدالرحمن‌ بن‌ عبد ربه انصاری]]<nowiki/>‌ به‌ او گفت‌ که این‌ لحظات‌، لحظات‌ شوخی‌ نیست‌. بُرَیر در پاسخ گفت: «به‌ خدا همه آنانی که مرا می‌شناسند،‌ می‌دانند که‌ نه‌ در جوانی‌ و نه‌ در سالخوردگی‌ باطل‌ را دوست ‌نداشته‌ام‌. اما این‌ ساعت‌، ساعت‌ دیگر است‌. من‌ ساعتی‌ خوش‌تر و لذت‌بارتر از این‌ سراغ‌ ندارم‌. اکنون می‌بینم فاصله من و بهشت جز شمشیرها چیز دیگر نیست. من‌ امروز به ‌هدف‌ زندگی‌ام‌ رسیده‌ام‌. چرا نخندم‌ و لذت‌ نبرم‌؟» <ref>تاریخ الطبری، تاریخ الامم و الملوک، طبری، محمد بن جریر، چاپ محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت: 1382 – 1387 ﻫ ق / 1962 – 1967 م.، ج5، ص424؛ ارشاد القلوب، دیلمی، ابوم محمد حسن بن ابی الحسن، تهران: مرکز نشر کتاب، 1375 ﻫ ق.، ص446؛ البدایه و النهایه، ابن کثیر الدمشقی، عماد الدین اسماعیل بن عمر، قاهره: 1932 م.، ج8، ص177-178.</ref>

[[ضحاک بن عبد الله مشرفى|ضحاک ‌بن‌ عبدالله]] گوید: «در آن‌ هنگام‌ که‌ اباعبدالله (ع) به‌ تلاوت‌ قرآن‌ مشغول‌ بود، گروهی‌ از لشکریان [[عمر بن سعد]]، برای‌ اطلاع‌ از احوال‌ امام‌ حسین (ع) و یاران‌ او به‌ سوی‌ خیمه‌ها آمدند. امام حسین (ع)‌ مشغول‌ تلاوت‌ این‌ آیه‌بود: ”وَ لا یحْسَبَن‌َّ الَّذین‌َ کفَروا اَنَمّا نُمْلی‌ لَهُم‌ْ خَیرٌ لاَِنْفُسِهِم‌ْ اِنَّما نُمْلی‌ لَهُم‌ْ لِیزْدادُوا اِثْماً وَ لَهُم‌ْ عَذاب‌ٌ مُهین‌ٌ. ما کان‌َ اللهُ لِیذَرَ الْمُؤمِنین‌َ عَلی‌ ما اَنْتُم‌ْ عَلَیه‌ِ حَتّی‌ یمیزَ الْخَبیث‌َ مِن‌َ الطَّیب“‌ِ <ref>قرآن مجید، سوره آل عمران، آیات178-179.</ref> مردمان‌ کافر پندارند مهلت‌ ما به‌ ایشان‌ برای ‌آنان‌ خیر است‌، بلکه‌ مهلت‌ داده‌ایم‌ تا گناهانشان‌ زیادتر شود و به‌ عذاب‌ دردناک‌ مبتلا شوند. خدای‌ متعال‌، بندگان‌ مؤمن‌ را به‌ وضعی‌ که‌ شما هستید، وا نمی‌گذارد، مگر برای‌ اینکه‌ بد از خوب‌ نمودار شود. یکی از آنان که [[ابو حریث عبدالله بن سُمیر سبیعی]] بود، گفت: «به ‌خدای‌ کعبه‌، ما پاکان‌ هستیم‌ که‌ از شما جدا شده‌ایم‌ و شما ناپاکان.» اما بُرَیر گفت: «ای بدکار! خداوند تو را از جمله پاکان قرار داده است؟» چون عبدالله، بُرَیر را شناخت به او ناسزا گفت و همراه گشتی‌های پسر سعد برگشت. <ref>تاریخ الطبری، تاریخ الامم و الملوک، طبری، محمد بن جریر، چاپ محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت: 1382 – 1387 ﻫ ق / 1962 – 1967 م.، ج5، ص424؛ ارشاد القلوب، دیلمی، ابوم محمد حسن بن ابی الحسن، تهران: مرکز نشر کتاب، 1375 ﻫ ق.، ص446؛ البدایه و النهایه، ابن کثیر الدمشقی، عماد الدین اسماعیل بن عمر، قاهره: 1932 م.،ج8، ص177-178.</ref>