در حال ویرایش محمد زمان گلدسته (بخش)

==اشعار==
{{شعر}}
'''دلواپسی در میقات'''
{{ب|          هرچه در رمز و راز عاشوراست     |        حرف اول نماز عاشوراست‏ }}
{{ب|           ای که دل تا همیشه دلبر توست  |           عشق بازی نماز آخر توست‏ }}
      {{ب|     حج همان خط سیر راه تو بود     |        کعبه گودال قتلگاه تو بود }}
 {{ب|          در نمازت به خون وضو کردی       |      با خدا سیر گفتگو کردی‏ }}
       {{ب|    سجده کردی ولی به چلّه نی         |    رو به معراج بود پله نی‏ }}
 {{ب|          به ندای لبان تشنه‏ تو           |  تن صد چاک تیغ دشنه تو }}
       {{ب|    به فدای نماز آخر تو             |سجده‌‏ی سرخ و نعش بی‏‌سر تو }}
     {{ب|      دل گرفتار توست یا مولا         |    دیده بیمار توست یا مولا }}
         {{ب|  یا حسین عزیز دلتنگم            | نینوایی است لحن و آهنگم‏ }}
       {{ب|    پسر فاطمه دخیل توأم            | تشنه‌‏ی جام سلسبیل توأم‏ }}
         {{ب|  پسر فاطمه عنایت کن             |مرا سوی خود هدایت کن‏ }}
{{ب|           یا حسین آتشی است در قلبم     |        ناله دلکشی است در قلبم‏ }}
      {{ب|     قلمم را به دست دل دادم          |   که رسد تا به عرش فریادم‏ }}
         {{ب|  فصل در دشت خون شکفتن شد   |          نوبتِ از حسین گفتن شد }}
   {{ب|        بر تن شعر تازیانه زدم          |   باز هم حرف عاشقانه زدم‏ }}
        {{ب|   ناله عشق سخت و جانسوز است |            آتش عشق استخوان‌سوز است‏ }}
    {{ب|       عاشقی غربت و بلا دارد            | کوفه و شام و کربلا دارد }}
         {{ب|  هر که عاشق شود نمی‌‏میرد         |    او حیاتی دوباره می‌‏گیرد }}
      {{ب|     «یا حسین» اسم اعظم عشق است |            هر که این گفت محرم عشق است‏ }}
    {{ب|       دل برای تو می‏‌تپد مولا            | در هوای تو می‏‌‎تپد مولا }}
         {{ب|  یا حسین از تو گفتم هوس است  |           در کف خون شکفتنم هوس است }}‏
    {{ب|       عشق یعنی سرِ بریده‌‏ی تو           |  بوسه بر حنجر بریده‌‏ی تو }}
       {{ب|   یا حسین از تو آبرو داریم             |تا ابد با تو گفتگو داریم‏ }}
    {{ب|       عشقت آتشفشان سینه‏ ماست      |       او مدال نشان سینه‏ ماست‏ }}
         {{ب|  ما که دلواپسیم در میقات            | مثل خار و خسیم در میقات‏ }}
     {{ب|      راه خود را ز کعبه کج کردیم           |  با تو از تو دوباره حج کردیم‏ }}
     {{ب|      وقت احرام شد کفن پوشیم            | رختی از جنس خون بر تن پوشیم }}‏
    {{ب|       حج اکبر طواف کرب و بلاست           |  کعبه در اعتکاف کرببلاست‏ }}
         {{ب|  عده‌‏ای از تو راه کج کردند           |  کربلا را فدای حج کردند }}
   {{ب|        عده‌‏ای گرم کار خود بودند           |  غافل از تنگه‏ احد بودند }}
        {{ب|   عده‌‏ای نیز تکه‌‏تکه شدند             |بنده‏‌ی نام و نان و سکه شدند }}
     {{ب|      غرق در آخور علوفه شدند            | عده‏‌ای نیز اهل کوفه شدند }}
   {{ب|        کوفه لبریز ناجوانمردی است        |     خنجر تیز ناجوانمردی است }}‏
        {{ب|   جانِ زهرا به سوی کوفه مرو         |    با گل و غنچه و شکوفه مرو }}
   {{ب|        کوفه ره بر تو بست یا مولا           |  بیعتت را شکست یا مولا }}
        {{ب|   کربلا یعنی اشک یعنی آه             |ذبح هفتاد و دو خلیل‌اللّه‏ }}
    {{ب|       قتلگه، مروه است، خیمه صفاست    |         عید قربان غروب عاشوراست‏ }}
    {{ب|       کربلا کعبه اهورایی‏ست             |مشهدِ لاله‌‏های زهرایی‏ست‏ }}
         {{ب|  خفته بر روی خاک پیکر تو        |     می‏‌درخشد به روی نی سر تو }}
     {{ب|      بر سر نیزه صوت قرآنت            | التیامی است بر یتیمانت‏ }}
  {{ب|         از سرِ نیزه عشق می‏‌جوشد          |   کربلا تا دمشق می‏‌جوشد }}
       {{ب|    از سرِ نیزه نور می‌‏بارد         |    افتخار و غرور می‌‏بارد }}
      {{ب|     کربلا یعنی امتحان دادن      |       بر لب آب، تشنه جان دادن }}‏
    {{ب|       رنگ الماس دارد آب فرات     |        بوی عباس دارد آب فرات‏ }}
      {{ب|     غنچه‌‏های شکفته پژمردند      |       تشنه بودند و سر فرو بردند }}
     {{ب|      بس که فریاد العطش کردند    |         رهسپار شهادتش کردند }}
     {{ب|      می‌‏رود مشک آب بر پشتش    |         مرگ بازیچه‏‌ای است بر مشتش }}‏
   {{ب|        آب در حسرت زبانش بود        |     در کف بوسه بر لبانش بود }}
         {{ب|  شاخه‏ یاس بر زمین افتاد         |    مشک عباس بر زمین افتاد }}
    {{ب|       یا ابوالفضل چشم مستت کو      |       در قنوتی ولی دو دستت کو }}
      {{ب|     رفتی و قصه‏ وفایت ماند           |  بر تن آب ردِّ پایت ماند }}
    {{ب|       رفتی و کوفه در ندامت ماند        |     آب شرمنده تا قیامت ماند ‏‌‏‏‏‏‏‏<ref>دانشنامه شعر عاشورایی، ج 2، ص 1677-1678.‏</ref> }}
{{پایان شعر}}