در حال ویرایش صبورى اصفهانى (بخش)

==اشعار==

===ابیاتی برگزیده‌ از یک مثنوى [[عاشورا|عاشورایى]]===
{{شعر}}
{{ب| شاهد عشّاق چو شمشیر آخت | شوق سر از پا نتواند شناخت }}

{{ب| موج زند چشمه حبلُ الورید | رقص‌کنان خون به گلوى شهید }}

{{ب| آه مِنَ العشق وَ حالاتهِ | اَحرَق قلبى بحراراتهِ }}

{{ب| پردۀ عشّاق شد آهنگ ساز | شور حسینى به نواى حجاز }}

{{ب| جان به درِ بارگه دل رسید | قافله عشق به منزل رسید }}

{{ب| عشق الهى چو شود میهمان | غیر حسین‌اش که شود میزبان؟ }}

{{ب| در صفِ صفّین که ز حق پى زدند | مُصحفِ صامت به سرِ نى زدند }}

{{ب| دشت بلا داغ على تازه کرد | مُصحف ناطق زِ نى آوازه کرد }}

{{ب| شور قیامت به جهان شد پدید | قامت خورشید به یک نى رسید }}

{{ب| آتش کین شعله برافروخته | خیمگى و خیمه به هم سوخته }}

{{ب| زیر و زِبر گشت مگر کن فکان؟ | یا به زمین خورد بلندآسمان؟ }}

{{ب| گرچه همه همنفس و همدمند | همنفس و همدم نامحرمند }}

{{ب| قافله کوفه ز بیت الحرام | کو رود از کرب و بلا تا به شام }}

{{ب| عصمت اگر عصمت آل اللّه است | دست بد از دامنشان کوته است }}

{{ب| گرچه همه کار جهان با خداست | کردۀ عشق از همه کارى جداست }}

{{ب| ما همه در عهد و وفاى توییم | منتظر دست و دعاى توییم }}

{{ب| عهد تو بسته‌ست وفایى بکن | دست تو بازست دعایى بکن }}

{{ب| گرچه خرد را نرسد ردّ عشق | کار گذشته‌ست ز سرحدّ عشق }}

{{ب| عشق حسینى چو بجنبد ز جاى | کیست که معشوق شود جز خداى؟ }}

{{ب| ذرّۀ او رتبه خورشید یافت | کشتۀ او دولت جاوید یافت }}

{{ب| خون حسین قیمت خون خداست | چون نفشاند؟ که خدا خونبهاست }}

{{ب| شوق لب از واقعه عشق دوخت | گفت «صبورى» و زبانش سوخت }}

{{ب| آه مِنَ العشق وَ حالاتهِ | اَحرَق قلبى بحراراتهِ <ref>همان، ص ۱۵۸ تا ۱۶۴.</ref> }}
{{پایان شعر}}

===غزل [[مرثیه]]===
{{شعر}}
{{ب| اگر تو پرده بگیرى ز رخ به دلدارى | ز هر که روى تو بیند دلى به دست آرى }}

{{ب| کسى که یوسف مصرى به هرچه داشت خرید | تو را به یوسف مصرى کند خریدارى }}

{{ب| نظر چو از رخ شاهد به خانه روشن شد | دریغ باشد بر شاهدان بازارى }}

{{ب| به گرد روى تو شب خیمه زد ز مشک و رواست | از آن‌که زهره‌جبینى و ماه‌رخسارى }}

{{ب| چه شعبده‌ست که چشمت به غمزه مى‌بازد؟ | که درد با من و در چشم توست بیمارى }}

{{ب| کشد چو خسرو خوبان ز خیل عشق سپاه | مسلّم است تو را در سپاه سالارى }}

{{ب| به همّتى که تو دارى رواست سقّایى | به قامتى که تو دارى سزد علمدارى }}

{{ب| هزار چشمه ز چشمان کودکان جارى‌ست | کجا تو با لب عطشان روى که آب آرى؟ }}

{{ب| روان تشنه برآساید از کنار فرات | تو از فرات چرا کام تشنه بازآرى؟! }}

{{ب| اگر نبود شهادتْ مراد حضرت تو | به اشتیاق ملاقات حضرت بارى }}

{{ب| ز برق تیغ در کربلا ز خون عدو | هنوز بودى سیلاب‌هاى خون جارى }}

{{ب| تو را ز قدّ علمدار و زلف عبّاسى | شناختم که تو عباسى و علمدارى }}

{{ب| تو را ز حال برادر خبر ز خویش نبود | چنین بود ره و رسم برادرى آرى! }}

{{ب| عدو به تیغ، تو را دست از بدن برداشت | که دامن شه خوبان ز دست بگذارى }}

{{ب| دریغ از آنکه ندانست کز برادر خویش | تو آن نیى که به شمشیر دست بردارى }}

{{ب| جراحتى که زهر ضربه بر تو وارد شد | مگر تو در قلم آرى و خود تو بشمارى }}

{{ب| کجا شمرده شود زخم‌هاى آن جسدى | که از زمین نتوانى درست بردارى؟! }}

{{ب| چه پایه شوق شهادت مگر به جان تو بود | که تن به خاک و به خون پاره پاره بسپارى <ref>تحفۀ سرمدى، به کوشش محمد على فتى، (چاپ حکمت، قم ۱۳۴۷)، ص ۲۳۷ و ۲۳۸.</ref> }}

{{پایان شعر}}