در حال ویرایش حبیب بن مظاهر (بخش)

===بیعت با امام حسین(ع) در کوفه===
پس از مرگ [[معاویه]]، حبیب بن مظاهر و جمعی از بزرگان شیعیان [[کوفه]]، همچون [[سلیمان بن صرد خزاعى|سلیمان بن صُرد خزاعی]]، [[مسیب بن نجبه فرازى|مسیب بن نَجَبه]] و [[رفاعه بن شداد بجلی|رفاعة بن شداد بَجَلی]] از [[بیعت]] با [[یزید]] خودداری کردند و برای [[امام حسین(ع)]] نامه نوشتند و آن حضرت را برای قیام بر ضد [[بنى امیه|امویان]] به کوفه دعوت کردند. <ref>انساب الاشراف، بلاذری، احمد بن یحیی، احمد بن محمد، چاپ محمود فردوس العظم، دمشق: ۱۹۹۶ – ۲۰۰۰ م.، ج۲، ص۴۶۲؛ الاخبار الطول، دینوری، ابو حنیفه احمد بن داود، چاپ عبدالمنعم عامر، قاهره : ۱۹۶۰ م.، ص۲۵۶.</ref> و با ورود [[مسلم بن عقیل]] به کوفه‌ و سکونت در خانه‌ [[مختار ثقفى|مختار بن‌ ابی‌ عبیده‌ ثقفی]]<nowiki/>‌، جلسه‌ای‌ در منزل‌ سلیمان‌ بن‌ صرد خزاعی‌ برگزار شد که‌ به‌خاطر سرّی‌ بودن‌ مذاکرات، تنها رهبران‌ نهضت‌ در آن‌ حضور یافتند و در پاسخ‌ به‌ نامه‌ امام‌ حسین(ع) که‌ در برابر حاضرین‌ قرائت‌ شد، رهبران‌ شیعیان ‌چون‌ [[عابس‌ بن ‌ابی‌ شبیب‌ شاکری‌|عابس ‌بن‌ ابی‌ شبیب‌ شاکری]]<nowiki/>‌، حبیب ‌بن‌ مظاهر اسدی‌ و [[سعید بن‌ عبدالله حنفی‌|سعید بن‌ عبدالله]] سخنان‌ شورانگیزی‌ ایراد کردند و حمایت‌ خود را تا آخرین‌ نفس‌ نسبت‌ به‌ امام‌ حسین (ع) اعلام‌ داشتند.<ref>ر.ک : تاریخ الطبری، تاریخ الامم و الملوک، طبری، محمد بن جریر، چاپ محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت: ۱۳۸۲ – ۱۳۸۷ ﻫ ق / ۱۹۶۲ – ۱۹۶۷ م.، ج۵، ص۳۵۵؛ الفتوح، ابن اعثم کوفی، احمد، حیدرآباد دکن: ۱۳۹۵ ه ق/ ۱۹۷۵  م.، ج۵، ص۳۴؛ البدایه و النهایه، ابن کثیر الدمشقی، عماد الدین اسماعیل بن عمر، قاهره: ۱۹۳۲ م.، ج۸، ص۱۵۲.</ref> به نوشته سماوی، حبیب بن مظاهر و [[مسلم بن عوسجه]] در کوفه برای امام حسین (ع) بیعت می‌گرفتند. <ref>ابصار العین فی انصار الحسین (ع)، سماوی، محمد بن طاهر، تحقیق محمد جعفر طبنسی، مرکز الدراسات الاسلامیه لحرس الثوره.، ص۱۰۲.</ref> تا این‌که [[عبید الله بن زیاد|عبیدالله بن زیاد]] به کوفه رفت و شروع‌ به‌ تهدید مردم‌ نمود و مردم کوفه از یاری مسلم بن عقیل دست کشیدند و از گرد او پراکنده شدند خاندان حبیب بن مظاهر و مسلم بن عوسجه آن‌ دو را پنهان کردند تا اینکه مخفیانه از شهر گریختند و در روز ششم [[محرم]] در [[کربلا]] به امام حسین (ع) پیوستند.