در حال ویرایش اشراق آصفی‌ (بخش)

== اشعار ==

=== ترکیب‌بند ===


۱
{| style="margin: 0 auto; "
| class="b" |<span class="beyt"> ای آسمان چه شد که چنین قد خمیده‌ای؟</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">برگو به دوش، بارِ چه محنت کشیده‌ای؟</span> 
|-
| class="b" |<span class="beyt"> ای ماه از برای چه رخسار کنده‌ای؟</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">وی زهره در عزای که گیسو بریده‌ای؟</span> 
|-
| class="b" |<span class="beyt"> ای شب چه ماتم است که پوشیده‌ای سیاه‌</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">وی صبح از چه روی گریبان دریده‌ای؟</span> 
|-
| class="b" |<span class="beyt"> ای دل برای کیست که باری ز دیده خون‌</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">وی دیده بهر چیست که در خون تپیده‌ای؟</span> 
|-
| class="b" |<span class="beyt"> گل پاره کرده جامه و بلبل کند فغان‌</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">ای باد غم فرازِ چه جانب وزیده‌ای؟</span> 
|-
| class="b" |<span class="beyt"> هر صبح اشک ریز بود دیده‌ی سپهر</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">ای دیده‌ی سپهر به گیتی چه دیده‌ای؟</span> 
|-
| class="b" |<span class="beyt"> ای چشم روزگار به صحرای کربلا</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">دانم چه دیده‌ای که مبیناد دیده‌ای</span> 
|-
| class="b" |<span class="beyt"> ذرّات کاینات بود جمله در خروش‌</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">ای گوشِ هوشِ دهر همانا شنیده‌ای؟</span> 
|-
| class="b" |<span class="beyt"> در عرش و فرش این همه افغان و شور و شین‌</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">باشد به ماتم شه لب‌تشنگان حسین</span>  
|}


۲
{| style="margin: 0 auto; "
| class="b" |<span class="beyt"> در شش جهت فتاده چه آشوب دیگر است؟</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">دیگر چه شورش است که در هفت کشور  است؟</span> 
|-
| class="b" |<span class="beyt"> دیگر چه انقلاب که در نُه محیط چرخ؟</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">دیگر چه اضطراب که در چار گوهر  است؟</span> 
|-
| class="b" |<span class="beyt"> دریای چرخ گویی کاندر تلاطم است‌</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">کشتی دهر گویی بگسسته لنگر است</span> 
|-
| class="b" |<span class="beyt"> آشوب رستخیز در آفاق شد عیان‌</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">شام عزاست یا رب، یا صبح محشر است؟</span> 
|-
| class="b" |<span class="beyt"> مانا ز عکس خون شهیدی‌ست کز شفق‌</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">دامان چرخ اخضر  چون لاله احمر است</span> 
|-
| class="b" |<span class="beyt"> ظاهر هلال ماه محرّم شد از افق؟</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">یا ماهیی به لجّه‌ای از خون شناور است؟</span>  
|-
| class="b" |<span class="beyt"> یا نی، به حربگاه سپهر از حسام کین</span>  
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">دست بریده‌ای است که خالی ز پیکر است؟</span> 
|-
| class="b" |<span class="beyt"> برجیس بین که ساخته عمّامه نیلگون‌</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">ناهید بین که معجر نیلیش بر سر است</span> 
|-
| class="b" |<span class="beyt"> نبود عجب که خاک جهان را دهد به باد</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">گردون ز آب دیده که جانش پر آذر است</span> 
|-
| class="b" |<span class="beyt"> فریاد ماتم است که در بزم قدسیان‌</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">سوز مصیبت است که در عرش داور است</span> 
|-
| class="b" |<span class="beyt"> از بانگ نوحه غلغله در عرش کبریاست؟</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">آیا عزای کیست که صاحب عزا خداست؟</span> 
|}


۳
{| style="margin: 0 auto; "
| class="b" |<span class="beyt"> عزم رحیل کرد ز یثرب چو شاه دین‌</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">ز اندوه شد به رحلت، جان جهان قرین</span> 
|-
| class="b" |<span class="beyt"> اشک وداع ریخت چو بر تربت نبی‌</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">بگسست خواست رابطه‌ی عقد ماء و طین</span>  
|-
| class="b" |<span class="beyt"> می‌گفت سر برآر ز مضجع دمی که شد</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">وقت وداع آخر و دیدار آخرین</span> 
|-
| class="b" |<span class="beyt"> پس بر بُراق عزم چو احمد سوار گشت‌</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">جبریل از یسارش و میکال از یمین</span> 
|-
| class="b" |<span class="beyt"> می‌شد چو گرد موکبش، اما بر آسمان‌</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">خون می‌گریست دیده‌ی این چرخ دوربین</span> 
|-
| class="b" |<span class="beyt"> محمل حریم اهل حرم گشت و راه را</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">با گیسوان خویش برُفتند حور عین</span> 
|-
| class="b" |<span class="beyt"> آمد به سوی کعبه و هم کعبه با نیاز</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">بر گرد او طواف نمود از سرِ یقین</span> 
|-
| class="b" |<span class="beyt"> هردم ز سیل اشک ملک، منتظر فلک‌</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">کز موج خون، محیط شود کشتی زمین</span> 
|-
| class="b" |<span class="beyt"> بهر شهادت ازلی، خضر راه شد</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">او را سعادت ابدی سوی دشت کین</span> 
|-
| class="b" |<span class="beyt"> شاه شهید شد چو ز بطحا به نینوا</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">از دل کشید زین غم، بطحا چو نِی، نوا</span> 
|}


۴
{| style="margin: 0 auto; "
| class="b" |<span class="beyt"> در کربلا چو خیمه‌ی دارای دین زدند</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">گفتی که خیمه‌های فلک بر زمین زدند</span> 
|-
| class="b" |<span class="beyt"> بر خرگهش چو روی نهادند قدسیان‌</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">گفتی قدم به عرش جهان آفرین زدند</span> 
|-
| class="b" |<span class="beyt"> از اشک اهل بیت، ولی هر قدم، قدم‌</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">سکّان عرش بر سر دُرّ ثمین زدند</span> 
|-
| class="b" |<span class="beyt"> تیر جفا گروه دغا سوی خیمه‌گاه‌</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">انداختند و بر پر روح الامین زدند</span> 
|-
| class="b" |<span class="beyt"> قومی ز گمرهی و ضلالت پی فرار</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">از موکبش به مرکب تعجیل زین زدند</span> 
|-
| class="b" |<span class="beyt"> جمعی ز فیض شوق شهادت به پای او</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">سر برنهاده دست به حبل متین زدند</span> 
|-
| class="b" |<span class="beyt"> از روضه‌های خُلد برون آمدند و صَف‌</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">بر گرد خیمه‌های حرم، حور عین زدند</span> 
|-
| class="b" |<span class="beyt"> شب همچو هاله گرد قمر، حلقه‌ی وداع‌</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">اهل حرم به دور امام مبین زدند</span> 
|-
| class="b" |<span class="beyt"> کرّوبیان عالم بالا ز سوز آه‌</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">آتش به پرده‌های سپهر برین زدند</span> 
|-
| class="b" |<span class="beyt"> آن شب چو در وداع و مناجات شد سحر</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">خورشید زد به خرگه روحانیان شرر</span> 
|}


۵
{| style="margin: 0 auto; "
| class="b" |<span class="beyt"> چون روز حرب، مهر شد از مشرق آشکار</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">گفتی که تیره گشت چو شب، روزِ روزگار</span> 
|-
| class="b" |<span class="beyt"> سر زد چو بانگ کوس مخالف بلند شد</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">از سینه‌ی سپهر بسی ناله‌های زار</span> 
|-
| class="b" |<span class="beyt"> چون دید قلّتِ سپهِ شاهِ کم سپاه‌</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">با صد هزار دیده، فلک گشت اشکبار</span> 
|-
| class="b" |<span class="beyt"> بعد از وداع اهل حرم، شاه جم خدم</span> 
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">بنهاد رو به جانب میدان کارزار</span> 
|-
| class="b" |<span class="beyt"> بر پشت ذو الجناح چو بنشست، عقل گفت‌</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">بی‌پرده جلوه‌گر شده بر عرش کردگار</span> 
|-
| class="b" |<span class="beyt"> این گفت احمد است و نشسته است بر بُراق‌</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">وان گفت حیدر است و کشیده است ذو الفقار</span> 
|-
| class="b" |<span class="beyt"> شیرانِ غابِ احمدِ مختارش از یمین‌</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">میران خیل حیدر کرّارش از یسار</span> 
|-
| class="b" |<span class="beyt"> یک‌یک اجازه جو پی حرب مخالفان‌</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">تا جان و سر کنند به خاک رهش نثار</span> 
|-
| class="b" |<span class="beyt"> هریک به سوی عرصه‌ی هیجا قدم زدند</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">بر بام آسمان شجاعت قدم زدند</span> 
|}


۶
{| style="margin: 0 auto; "
| class="b" |<span class="beyt"> فریاد «العطش» چو به گردون شد از حرم‌</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">عبّاس زد به عرصه‌ی میدان کین عَلَم</span> 
|-
| class="b" |<span class="beyt"> چون آب مشک پاره همی ریخت بر زمین‌</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">خون مخالفان ز دم تیغ دم به دم</span> 
|-
| class="b" |<span class="beyt"> دستش به تیغ کینه شد آخر جدا ز تن‌</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">تقدیر دید و تن به قضا داد لا جرم</span> 
|-
| class="b" |<span class="beyt"> می‌شد چنین چو روز ازل سرنوشت او</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">آن روز کاش دست عطارد  شدی قلم</span> 
|-
| class="b" |<span class="beyt"> آنگه که شد ز اسب نگون پشت شاه دین‌</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">بشکست و زان شکست بود پشت چرخ خم</span> 
|-
| class="b" |<span class="beyt"> از حجله‌گه چو قاسمِ نادیده کام دید</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">تنها میان میدان با غم ستاده عم</span> 
|-
| class="b" |<span class="beyt"> اشک وداع ریخت به رخساره‌ی عروس‌</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">نشناخت سر به راه وفا آنگه از قدم</span> 
|-
| class="b" |<span class="beyt"> هر دم که حمله‌ور شدی آن زبده‌ی وجود</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">کردی ز خیل کوفه بسی همدم عدم</span> 
|-
| class="b" |<span class="beyt"> سروِ قدش که زینت باغ رسول بود</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">از پا فتاد عاقبت از تیشه‌ی ستم</span> 
|-
| class="b" |<span class="beyt"> شد سوی کارزار، علی اکبری که بود</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">چون احمدش شمایل و چون حیدرش شیم</span> 
|-
| class="b" |<span class="beyt"> زان شِبل  بیشه‌ی اسد اللّه شد همی‌</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">قلب سپاه خصم پراکنده چون غنم</span>  
|-
| class="b" |<span class="beyt"> چون بحر تیغ در کف او گشت موج‌ور</span> 
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">دریای خون ز ماه به ماهی رساند نم</span> 
|-
| class="b" |<span class="beyt"> بر نخل قدّش از ستم چرخ نیلگون‌</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">رگها ز تشنگی همه خشکیده چون بقم</span>  
|-
| class="b" |<span class="beyt"> آخر ز دست ساقی کوثر گرفت جام‌</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">دیدی چه رفت آخر ز اهریمنان به جم</span> 
|-
| class="b" |<span class="beyt"> چون سروهای گلشن حیدر ز پا فتاد</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">نوبت به نوگل چمن مصطفی فتاد</span> 
|}


۷
{| style="margin: 0 auto; "
| class="b" |<span class="beyt"> چون در برش نبود کسی غیر خیل آه‌</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">با خیل آه، شاه روان شد به حربگاه</span> 
|-
| class="b" |<span class="beyt"> گردون به گریه گفت که شد خانه‌ام خراب‌</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">گیتی به ناله گفت که شد روز من سیاه</span> 
|-
| class="b" |<span class="beyt"> بی‌تاب مانده مهرِ جمالش ز قحط آب‌</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">در آفتاب کرب و بلا سایه‌ی اله</span> 
|-
| class="b" |<span class="beyt"> آمد به سوی مقتل و بر حال کشتگان‌</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">هر دم ز سینه آه رسیدش به اوج ماه</span> 
|-
| class="b" |<span class="beyt"> جز تیر کین ندید کسی کایدش به بر</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">هرچند کرد بر همه اطراف خود نگاه</span> 
|-
| class="b" |<span class="beyt"> با خیل کوفه گفت که ای قوم از شما</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">آخر نداشت حقّ پیمبر یکی نگاه</span> 
|-
| class="b" |<span class="beyt"> رحم آورید بر علی اصغرم که گشت‌</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">رخسارِ همچو ماه ز بی‌آبیش چو کاه</span> 
|-
| class="b" |<span class="beyt"> گیرم که من به کیش شمایم گناهکار</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">آخر گنه چه آمد از این طفل بی‌گناه</span> 
|-
| class="b" |<span class="beyt"> جز با زبان تیر، جوابش کسی نداد</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">جز زهر داده پیکان، آبش کسی نداد</span>  
|}


{{شعر}}
'''8'''

{{ب| از سوز سینه در دل او چون نماند تاب‌|تیغ از میان کشید شه دین چو آفتاب }}

{{ب| شمشیر شلعه بار برآورد از نیام‌|چون آفتاب و صاعقه از چرخ و از سحاب }}

{{ب| روباه‌وار جمله گریزان شدی سپاه‌|هردم که کرد حمله بر اعدا چو شیرِ غاب }}

{{ب| رُمحِ فلک شکاف چنان کرد سرکشی‌|در دست او که زَهره‌ی افلاک گشت آب }}

{{ب| چون دید کردگار که از ضرب تیغ او|شاید که از خیام فلک بگسلد طناب }}

{{ب| بهر بقای عالم و ابقای کاینات‌|از ماورای عرش به جبریل شد خطاب }}

{{ب| با عهدنامه‌ی ازل آمد به خدمتش‌|آنگه کشید خسرو دین، پای از رکاب }}

{{ب| بر خاک گرم کرب و بلا جسم اطهرش‌|افتاد آن چنان که دل سنگ شد کباب }}

{{ب| خورشید کاینات چو افتاد بر زمین‌|ذرّات آفرینش آمد در اضطراب }}

{{ب| برخاست از زمین سوی چرخ برین غبار|بربست از آن غبار، رخ آسمان نقاب }}

{{ب| جز با زبان خنجر و شمشیر و رمح و تیر|هر چند آب خواست ندادش کسی جواب }}

{{ب| دیگر ز شرح آنکه بر آن شه چه روی داد|از کار شد زبان که زبانم بریده باد  }}
{{پایان شعر}}۸
{| style="margin: 0 auto; "
| class="b" |<span class="beyt"> از سوز سینه در دل او چون نماند تاب‌</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">تیغ از میان کشید شه دین چو آفتاب</span> 
|-
| class="b" |<span class="beyt"> شمشیر شلعه بار برآورد از نیام‌</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">چون آفتاب و صاعقه از چرخ و از سحاب</span> 
|-
| class="b" |<span class="beyt"> روباه‌وار جمله گریزان شدی سپاه‌</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">هردم که کرد حمله بر اعدا چو شیرِ غاب</span> 
|-
| class="b" |<span class="beyt"> رُمحِ فلک شکاف چنان کرد سرکشی‌</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">در دست او که زَهره‌ی افلاک گشت آب</span> 
|-
| class="b" |<span class="beyt"> چون دید کردگار که از ضرب تیغ او</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">شاید که از خیام فلک بگسلد طناب</span> 
|-
| class="b" |<span class="beyt"> بهر بقای عالم و ابقای کاینات‌</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">از ماورای عرش به جبریل شد خطاب</span> 
|-
| class="b" |<span class="beyt"> با عهدنامه‌ی ازل آمد به خدمتش‌</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">آنگه کشید خسرو دین، پای از رکاب</span> 
|-
| class="b" |<span class="beyt"> بر خاک گرم کرب و بلا جسم اطهرش‌</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">افتاد آن چنان که دل سنگ شد کباب</span> 
|-
| class="b" |<span class="beyt"> خورشید کاینات چو افتاد بر زمین‌</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">ذرّات آفرینش آمد در اضطراب</span> 
|-
| class="b" |<span class="beyt"> برخاست از زمین سوی چرخ برین غبار</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">بربست از آن غبار، رخ آسمان نقاب</span> 
|-
| class="b" |<span class="beyt"> جز با زبان خنجر و شمشیر و رمح و تیر</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">هر چند آب خواست ندادش کسی جواب</span> 
|-
| class="b" |<span class="beyt"> دیگر ز شرح آنکه بر آن شه چه روی داد</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">از کار شد زبان که زبانم بریده باد</span>  
|}


۹
{| style="margin: 0 auto; "
| class="b" |<span class="beyt"> خاکم به سر، بریده شد از تن سر حسین‌</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">شد افسر سنان، سرِ مهر افسرِ حسین</span>  
|-
| class="b" |<span class="beyt"> از پشت ذو الجناح، چو افتاد بر زمین‌</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">جز تیغ کین نبود کسی بر سر حسین</span> 
|-
| class="b" |<span class="beyt"> خنجر چه سان ز روی پیمبر نکرد شرم؟</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">چون بود بوسه‌گاه نبی، حنجر حسین</span> 
|-
| class="b" |<span class="beyt"> از تیغ ظالمی که دو دستش بریده باد</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">دست خدا بریده شد از پیکر حسین</span> 
|-
| class="b" |<span class="beyt"> بالای نیزه بود چو موسی به کوه طور</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">با حق به گفتگو، لب جان پرور حسین</span> 
|-
| class="b" |<span class="beyt"> گفتی علیّ اکبر از عرش رخ نمود</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">شد بر سنان چو رأس علی اکبر حسین</span> 
|-
| class="b" |<span class="beyt"> انداخت شور و غلغله در بزمگاه قدس‌</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">آمد به عرش چون به فغان مادر حسین</span> 
|-
| class="b" |<span class="beyt"> زین غم هر آن که هست، دل اوست پر ملال‌</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">هستی اگر چه نیست بجز ذات ذو الجلال</span> 
|}


۱۰ 
{| style="margin: 0 auto; "
| class="b" |<span class="beyt"> بر طرف بام فاطمه برزد علی الصباح‌</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">مرغی چو ذو الجناح، خضیبش  به خون جناح</span> 
|-
| class="b" |<span class="beyt"> مفهومش اینکه آنکه صفابخشِ مروه بود</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">شد خون او به فتویِ مروانیان مباح</span> 
|-
| class="b" |<span class="beyt"> بُد سینه‌ای که شرح وی از نور کردگار</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">صد ره ز تیغ قوم دغا یافت انشراح</span> 
|-
| class="b" |<span class="beyt"> تن‌های یاورانش غلطان به خاک و خون‌</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">سرهای سروران همه بر تارک رماح</span>  
|-
| class="b" |<span class="beyt"> بر تن حنوطشان همه از خاک کربلا</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">اذ حرّک النسیم و اذ هزّت الرّیاح</span>  
|-
| class="b" |<span class="beyt"> سرمایه‌ی فلاح بود گریه بر حسین‌</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">یا معشر الاحبّة حیّوا علی الفلاح</span>  
|-
| class="b" |<span class="beyt"> گریان چو چشم فاطمه گشت از غم پدر</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">من عینی البتول عیون الدّموع فاح</span>  
|-
| class="b" |<span class="beyt"> چون این خبر به فاطمه‌ی مصطفی رسید</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">آوای ناله از وی تا نینوا رسید</span>  
|}


۱۱
{| style="margin: 0 auto; "
| class="b" |<span class="beyt"> برچیده شد چو مسند شاهنشه زَمن‌</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">برپا نمود چرخ سراپرده‌ی فتن</span> 
|-
| class="b" |<span class="beyt"> کردند کوفیان لعین شامیان شوم‌</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">سوی سرادق شه دین جمله تاختن</span> 
|-
| class="b" |<span class="beyt"> از خیمه‌گاه اهل حرم با دو چشم تَر</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">بیرون شدند چون گهر از لُجّه‌ی عدن</span> 
|-
| class="b" |<span class="beyt"> این یک به مویه موی‌کُنان گفت یا حسین‌</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">وان یک به ناله مویه‌کُنان گفت یا حسین</span> 
|-
| class="b" |<span class="beyt"> مهر رخ سکینه خراشیده شد چو ماه‌</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">از بس که زد تپانچه به رخسار خویشتن</span> 
|-
| class="b" |<span class="beyt"> زینب گشود دیده‌ی گوهرفشان و دید</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">در خاک و خون فتاده جوانان سیم تن</span> 
|-
| class="b" |<span class="beyt"> افتاده جسم پاک شهیدان اهل بیت‌</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">بر خاک کربلا همه بی‌غسل و بی‌کفن</span> 
|-
| class="b" |<span class="beyt"> زین العباد را که ز تب می‌گداخت تن‌</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">کردند شمع‌وار به گردن، ز کین رسن</span>  
|-
| class="b" |<span class="beyt"> بر خیمه‌گاه شاه زدند آتش جفا</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">آن‌سان که شد به خیمه‌ی افلاک شعله زن</span> 
|-
| class="b" |<span class="beyt"> اهل حرم پس از ستم قوم نابکار</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">گشتند بر جمازه‌ی  عریان همه سوار</span>  
|}


۱۲
{| style="margin: 0 auto; "
| class="b" |<span class="beyt"> کردند اهل بیت چو بر حربگه گذر</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">برکشتگان خویش چو افتادشان نظر</span> 
|-
| class="b" |<span class="beyt"> برخاست بانگ نوحه ز ماتم سرای دهر</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">افتاد شور ولوله در عرش دادگر</span> 
|-
| class="b" |<span class="beyt"> گشتند با خروش ز جمّازه‌ها نگون‌</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">در بحر خون شدند به هر گوشه غوطه‌ور</span> 
|-
| class="b" |<span class="beyt"> آن یک گرفت جسم به خون غرقه‌ای به پیش‌</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">وان یک کشید پیکر صد پاره‌ای به بر</span> 
|-
| class="b" |<span class="beyt"> هر سو به گریه گفت اسیری که یا اخا</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">هر جا به ناله گفت یتیمی که ای پدر</span> 
|-
| class="b" |<span class="beyt"> بنگر دمی به حالت طفلان بینوا</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">رحمی به حال زار اسیران دربدر</span> 
|-
| class="b" |<span class="beyt"> گردید دشت کرب و بلا، کوه تا به کوه‌</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">دریا ز آب چشم یتیمان خون‌جگر</span> 
|-
| class="b" |<span class="beyt"> آتش به خشک و تر زده از آه آتشین‌</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">وز غم فشانده خاک عزا سربسر به سر</span> 
|-
| class="b" |<span class="beyt"> آنگه روان شدند به آه و فغان تمام‌</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">از کربلا به کوفه و از کوفه تا به شام</span>  
|}


۱۳
{| style="margin: 0 auto; "
| class="b" |<span class="beyt"> در شام چون که آل نبی را مقام شد</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">صبح جهان ز ظلمت اندوه شام شد</span> 
|-
| class="b" |<span class="beyt"> آن کس که جبرئیل بُدی بر درش مقیم‌</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">وا حسرتا، خرابه‌ی شامش مقام شد</span> 
|-
| class="b" |<span class="beyt"> در مجلس یزید پلید از جفای چرخ‌</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">چون جای اهل بیتِ امامِ انام شد</span> 
|-
| class="b" |<span class="beyt"> شوری بپای خاست در آنجا که عقل گفت‌</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">روز قیامت است و زمان قیام شد</span> 
|-
| class="b" |<span class="beyt"> خوردند اهل بیت ز نظّاره  خون دل‌</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">هر دم یزید را میِ عشرت به جام شد</span> 
|-
| class="b" |<span class="beyt"> آن کس که ره نداشت ملک در حریم او</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">در آن میان نظاره‌گه خاص و عام شد</span> 
|-
| class="b" |<span class="beyt"> ای آسمان، حرام تو دیگر حرام باد</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">حُرمت مگر به آل پیمبر حرام شد</span> 
|-
| class="b" |<span class="beyt"> هر شب رقیه گفت به افغان که ای پدر</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">امروز دیگرم به فراق تو شام شد</span> 
|-
| class="b" |<span class="beyt"> شد عمر من تمام و ندیدم جمال تو</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">با دیدن جمال تو، عمرم تمام شد</span> 
|-
| class="b" |<span class="beyt"> ای خامه زین حکایت جانسوز غم فزا</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">درکش زبان که موقع ختم کلام شد</span> 
|-
| class="b" |<span class="beyt"> کز شام شد امام امم سوی کربلا</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">وز کربلا، مدینه شدش تعزیت سرا</span>  
|}
۱۴
<br />
{| style="margin: 0 auto; "
| class="b" |<span class="beyt"> در ذکر ماتمی که در آن جای حیرت است‌</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">غوّاص عقل، غرقه‌ی دریای حیرت است</span>  
|-
| class="b" |<span class="beyt"> بشنیده تا حکایت صحرای کربلا</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">گم گشته پیک وهم به صحرای حیرت است</span> 
|-
| class="b" |<span class="beyt"> زین گردش غریب، که بود از جهان عجب‌</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">مهر سپهر، بادیه پیمای حیرت است</span> 
|-
| class="b" |<span class="beyt"> زین باده‌ای که ساقی دوران به جام ریخت‌</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">آفاق، مست ساغر صهبای حیرت است</span> 
|-
| class="b" |<span class="beyt"> زین ماجرا ز روز نخستین به بزم قدس‌</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">عقل نخست، انجمن‌آرای حیرت است</span> 
|-
| class="b" |<span class="beyt"> این داستان به دفتر دوران چو شد رقم‌</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">توقیع آن، مُوَشّح طغرای حیرت است</span>  
|-
| class="b" |<span class="beyt"> در تعزیت‌سرای جهان اندرین عزا</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">نُه گنبد سپهر پر آوای حیرت است</span> 
|-
| class="b" |<span class="beyt"> هر ذره‌ای که ظاهر از اشراق آفتاب</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">«اشراق» وار، رهرو بیدای  حیرت است</span> 
|-
| class="b" |<span class="beyt"> «اشراق» از این خروش به گیتی خموش باش‌</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">با قدسیان به بزم فلک هم خروش باش</span>  
|}