در حال ویرایش مسلم بن عقیل (بخش)

==آگاه شدن امام حسین(ع) از خبر شهادت==
امام‌ حسین (ع) سخت‌ ناراحت‌ و غمگین‌ شد. به‌ قدری‌ از این ‌خبر شکننده‌ ناراحت‌ شد که‌ [[استرجاع|استرجاع‌]] کرد و چندین‌ بار فرمود: «اِنّا للهِ وَ اِنّا اِلَیه‌ِ راجِعوُن‌َ وَ رَحْمَة‌ُ اللهِ عَلَیهِما؛ ما از خدا هستیم‌ و به‌ سوی‌ او باز می‌گردیم‌. خداوند آن‌ دو را رحمت‌ کند.» امام مرگش را فجیع خواند و ذکر کرد که زندگی بعد از او ارزشی ندارد.<ref>تاریخ طبری، ج۵، ص۳۹۸.</ref> امام‌ حسین(ع) در شهادت‌ مسلم بن عقیل، به‌ فضایل ‌و جایگاه‌ او و تکالیف‌ خود و دیگر اصحاب‌ در پیشگاه‌ الهی‌ اشاره‌ کرده‌ و فرمود: آن‌چه‌ بر او بود، به‌ عمل‌ آورد و آن‌چه‌ بر ماست‌، مانده‌ است<ref>منتهی الآمال، ص۳۸۲ با اشاره به آیه ۱۵۶ سوره بقره.</ref>.

امام حسین (ع)‌ آن‌ شب‌ را در آنجا ماندند و به‌ یاد مسلم‌ اشک‌ ریختند و این‌ اشعار را زمزمه‌ می‌کردند:<ref>الفتوح، ج۵، ص۷۲.</ref>{{شعر}}
{{ب| وَ اِن‌ْ یکن‌ اْلاَبدان‌ُ لِلْمَوْت‌ِ اُنْشِأَت‌ | فَقَتْل‌ُ امرِی‌ءٍ بِالسَّیف‌ِ فِی‌ اللهِ اَفْضَل}}
{{پایان شعر}}
{| style="margin: 0 auto; "
| class="b" |<span class="beyt"> وَ اِن‌ْ یکن‌ اْلاَبدان‌ُ لِلْمَوْت‌ِ اُنْشِأَت‌ </span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt"> فَقَتْل‌ُ امرِی‌ءٍ بِالسَّیف‌ِ فِی‌ اللهِ اَفْضَل</span>
|}
اگر پیکر انسان‌ها، برای‌ مرگ‌ آفریده‌ شده‌ است‌، پس‌ کشته‌ شدن‌ در راه‌ خدا به‌ وسیله‌ شمشیر ترجیح‌ دارد.


شیخ طوسی، او را از اصحاب امام ‌حسن(ع) و امام حسین(ع)‌ می‌داند.<ref>رجال ابن داوود، ص۳۴۵.</ref>