در حال ویرایش پنجه (بخش)

==نمادشناسی دست (= پنجه)==
دست، مظهر 5: دست (= پنجه)، به ویژه دست راست، در فرهنگ‌ها و ادیان مردم بسیاری از سرزمین‌های جهان، به سبب در برداشتن 5 انگشت، همچون عدد 5 نیروی جادوانه و قدسیانه یافته، و مظهر قدرت، شوکت، فضیلت، عدالت، راستی و پاکی به شمار رفته است.<ref>بلوکباشی، «مفاهیم...»، 13.</ref> بنابر یک روایت اسطوره‌ای در فرهنگ ایران، جمشید پادشاه پیشدادی نخستین کسی بود که انگشتری به دست چپ کرد. از او پرسیدند که «چرا زینت به چپ دادی و فضیلت راست راست؟! گفت: راست را زینت راستی تمام است».<ref>سعدی، 214؛ برای ارزش اجتماعی- فرهنگی دست راست، نک: ه د، دست.</ref>

بر روی مهرهای استوانه‌ای شکل به دست آمده در بین النهرین دستی با پنجه گشاده بالا نگاه داشته شده میان دو اله دلالت بر قدرت الهی با پادشاهی داشت و به «دست عدالت» شناخته شده است. نقش دست بودا که گاهی نماد چرخ قانون بر کف آن نگاشته شده است- بر تعلیم و حمایت دلالت دارد.<ref>هال، 244-245.</ref> در انجیل دست نمادی از قدرت خداوند و ارشاد کننده بندگان است.<ref>ER، همانجا.</ref> در قرآن بارها به دست و قداست و اهمیت آن اشاره شده، و در آیه مبایعه، دست بیعت با رسول خدا دست بیعت با خدا، و دست خداوند بالای دست‌ها دانسته شده است.<ref>فتح 10/48.</ref> 

تصور درباره قدرت تأثیرگذاری پنجه، آن چنان بوده است که در میان برخی جامعه‌های ابتدایی و سنتی چنین می‌پنداشتند که پنجه بریده مردگانی که در جنگ یا اعدام و یا در یک رویداد کشته شده‌اند، و پنجه کودکانی که در رحم مادر با به هنگام زایش مرده‌اند، دارای قدرت فوق العاده اثرگذاری است. از این رو ساحران، افسونگران، درمانگران و برخی مردم از این اندام در اعمال جادویی استفاده می‌کردند.<ref>ER,VI/190.</ref> همچنین دراز کردن پنجه دست راست و نگهداشتن آن در برابر چشم اشخاص شور چشم و گفتن «5 در چشمت» یا «5 روی چشمت» مؤثرترین راه حفظ خود در برابر چشم زخم بوده است.<ref>وسترمارک، 27.</ref>

===کار کرد پیکر نمادین پنجه===
همانطور که دست یا پنجه را مردم حافظ شخص از گزند نگاه دیگران می‌پنداشتند، همین نیرو و خاصیت را هم برای هر چیزی که شکل دست یا پنجه را بنماید، قائل بودند. در جادو تفاوت میان واقعیت و تصویر از میان می‌رود و تصویر همان نقش در اهمیت شیء را در حیطه عمل می‌یابد.<ref>همو، 29.</ref>

نقش‌هایی از «دست» با خاک سرخ اُخرا در هنر غاری پیش از تاریخ بازمانده که احتمالا بیشتر برای حفاظت در برابر چشم بد و بدبختی‌های دیگر بوده است.<ref>189/ ER , VI.</ref> در بین النهرین طلسم‌هایی به صورت پنجه گشوده یا مچ گره کرده رایج بود که هرکس آنها را همراه خود می‌کرد، از گزند چشم زخم در امان می‌ماند.<ref>هال، 244.</ref>

در میان مسلمانان پنجه فلزی با نقش پنجه، مظهر قدرت و نمادی از اولیاء انگاشته میشود و آن را به مثابه طلسم، حرز، تعویذ دفع شر و چشم بد و حفظ سلامت و خوشبختی به کار می‌برند. در برخی سرزمین‌های اسلامی پنجه‌ای را که معمولا از طلا یا نقره می‌ساختند و یا نقش پنجه‌ای را که بر روی مدال کنده کاری می‌کردند، دست فاطمه می‌نامیدند که شیعیان آن را نمادی از 5 تن می‌پندارند.<ref>E12, x501؛ 459/ ERE , III.</ref> کارادوو طلسم «دست فاطمه» رایج در میان مسیحیان را برگرفته از فرهنگ مذهبی شیعیان و صورتی دیگر از پنجه مظهر متن دانسته است. به نظر او پیشینه این نماد به دوره پیش از اسلام می‌رسد و احتمالا بیانگر مفهوم خورشید است؛ در ادبیات هندو نیز پرتو خورشید به انگشتان دست یا پنجه تشبیه شده است.<ref>126/IV.</ref> در ادبیات فارسی هم پرتو خورشید را به «پنجه» تشبیه کرده‌اند و می‌گویند در «پنجه خورشید» یا «پنجه آفتاب»، «چون به قصد رقص گردد پای کوبان سرو او/ آسمان از پنجه خورشید دستک می‌زند».<ref>آنندراج 945 / 2.</ref> پرتو‌های خورشید، نماد خدای آتن، به پنجه‌‌هایی ختم می‌شود که بر قدرت آفرینندگی او دلالت دارد.<ref>هال، همانجا.</ref>
{{وسط|
<gallery widths="300px" heights="300px" perrow="4">
پرونده:Panjeh 2.jpg|
پرونده:Panjeh 3.jpg|
پرونده:Pnajeh 1.jpg|
</gallery>
}}
پنجه فلزی نصب شده بر سر پرچم‌ها، علم‌ها و علامت‌های چند تیغه در دسته‌‌های عزاداری را شیعیان عموم مظهری از 5 تن و یا دست بریده حضرت ابوالفضل عباس (ع)<ref>بلوکباشی، نخل گردانی، 100؛ نیز نک: ه د، عباس، علم، علامت.</ref> و مسلمانان جنوب هند نمادی از دست علی، فاطمه و [[عباس فرزند علی (ع)|عباس]] علمدار (ع) می‌دانند. هندیان مسلمان پنجه‌ای را در روز‌های اول، سوم یا چهارم محرم به هنگامی که «[[عاشورا]] خانه‌ها» را می‌آرایند، کنار علم می‌گذارند و زیارت می‌کنند.<ref>شریف، 160-159.</ref> ایرانیان مقیم ترکیه در ایام [[محرم]] علمی به نام علم پیامبر (ص) را در دسته‌ها می‌گردانند. روی پارچه‌های این علم نقش پنجه‌ای همراه کتیبه‌هایی گلدوزی شده است.<ref>اند، 241.</ref> هریک از حسینیه‌های هزاره جات افغانستان در علم بزرگ و کوچک دارد که علم بزرگ را در بیرون، و علم کوچک را در داخل [[حسینیه]] می‌گذارند. بر سر علم کوچک پنجه‌ای مسی نصب کرده‌اند که روی آن آیه‌هایی از قرآن مجید حک شده است، هزاره‌ها این پنجه را همچون دیگر شیعیان نمادی از دست علمدار [[کربلا]]، [[عباس ابن علی(ع)|حضرت عباس (ع)]] می‌دانند و در پای آن عزاداری و حاجت‌خواهی می‌کنند.<ref>فرهنگ، 308.</ref>

مسلمانان جزیره سوماترای اندونزی در ماه محرم- که آن را «سورا» (احتمالا برگرفته از [[عاشورا]]) مینامند، پنجه‌ای چوبی را شب هنگام با پارچه و برگ و گل می‌پوشانند. آنان این پنجه را مظهر انگشتان [[حسین بن على (ع)|امام حسین (ع)]] می‌دانند.<ref>شهرستانی، 262-363؛ نیز نک: بلوکباشی، همان. 28-29.</ref>

روز سوم محرم در دربار [[ناصرالدین شاه حسینی|ناصرالدین شاه]] علمی به نام علم شاه -که بر سر آن پنجه بزرگ ساخته از زرناب نصب گردیده بود- به اندرون می‌آوردند و زنان دربار در پای آن [[عزادارى|عزاداری]]، [[سینه زنى|سینه‌زنی]] و [[نوحه خوانی|نوحه‌خوانی]] میکردند. سپس گروهی علم شاه را به حرکت درآورده، به تکیه دولت (ه م) می‌بردند و مراسم عزاداری و [[تعزیه خوانی]] در پای آن اجرا میگردید.<ref>معیرالممالک، 106.</ref>

جریده (ه م) های کاشان همه دارای نشانی از دو دست فلزی با 5 انگشت بسته هستند. این دو دست یا پنجه را بر سر برگ‌های دو سوی [[جریده]] نصب کرده‌اند که آنها را مظهر دست‌های از تن جدا شده حضرت [[ابوالفضل]] (ع) می‌دانند.<ref>معتمدی، 55981.</ref>

شیعیان به نیت برآورده شدن حاجات و گشایش گره از کارشان پنجه‌‌هایی ساخته شده از طلا یا نقره و یا فلز‌های دیگر را به در و ضریح امام زادگان و پنجره و دیوار سقاخانه‌‌ها (ه م) دخیل می‌بندند. بر سر برخی گنبدها و گلدسته‌های امام زادگان و مساجد پنجه‌هایی با انگشتان گشوده یا بسته، احتمالا به نشانه قدرت و شوکت الهی، یا «خمسة طیبه» کار گذاشته‌اند. در درون جام‌های برنجین یا مسین برخی سقاخانه‌ها با سقاهای [[دسته‌هاى عزادارى|دسته‌های سینه زنی]] محرم نیز پنجه‌های فلزی نصب می‌گردد که آن را نماد دست سقای کربلا [[عباس ابن علی(ع)|حضرت ابوالفضل (ع)]] می‌دانند.<ref>یادداشت‌های مؤلف.</ref>

پنجه‌‌های فلزی همواره رایج ترین طلسم‌های دفع چشم زخم در میان مردم مشرق زمین بوده است.<ref>جودائیکا. 999/VI.</ref> شیعیان نقش پنجه روی کاغذ و پارچه را برای دفع چشم زخم و دور کردن گزند و بلا همراه خود می‌کردند و یا در خانه‌‌های خود می‌آویختند.<ref>یادداشت‌های مؤلف.</ref> در فاس، مراکش زنان در هریک از زیارتگاه‌ها پنجه‌‌هایی را نصب می‌کردند. در قبایل بربر، پسران حلقه‌ای به شکل پنجه به گوش راستشان می‌آویختند. در قدیم کمتر خانه یا دکانی در شهر‌های مراکش یافت می‌شد که به در و دیوار آنها پنجه نصب نگردیده باشد.<ref>وسترمارک، 29.</ref>

برخی پنجه‌های فلزی با کاغذی، نقش دار یا کتیبه دار هستند. روی 5 انگشت برخی پنجه‌ها نام 5 تن، یا بر کف دسته پنجه‌ها کلمة الله یا ابوالفضل (ع) را کنده یا نوشته‌اند. بر روی کف دست پنجه‌ها نیز گاه نقش چشمی را انداخته‌اند.<ref>بلوکباشی، همان، 100.</ref> پیکره و نقش چشم نیز از وسیله‌های رایج در باطل سحر (ه م) و بی اثر کردن نیروی زیان رسان چشم بد بوده است. به نظر وسترمارک<ref>ص 39.</ref> همان طور که در پندار مردم آسیب و گزند می‌تواند از چشم انتقال یابد، همان طور هم چشم با نقش چشم می‌تواند این گزند را دور سازد. از این رو، چشم خشک شده حیوان و پرنده و تصویر چشم یا چیزی شبیه چشم در برخی فرهنگ‌ها، از جمله فرهنگ ایرانی، همچون طلسم و تعویذی ضدچشم بد به کار برده می‌شود.<ref>برای اطلاع بیشتر، نک: ه د، چشم بد.</ref>

پنجه دست با نقش چشم بر کف آن بجز در میان مردم ایران در میان هندی‌ها، عرب‌ها، آفریقایی‌‌ها و کلیمیان به صورت طلسم و تعویذ نگهدارنده انسان و اشیاء و دورکننده چشم بد از آنها به کار می‌رود.<ref>ERE بلوکباشی، همانجاها: تیز نک: هد، 192/11-193.</ref> 

پنجه گشوده در الجزایر، تونس، سوریه و فلسطین، و در میان صناری‌ها و کبابی‌های سودان و نیز در میان مردم یونان معمول است. در الجزایر، تونس، سوریه و فلسطین معمولا پنجه را با عبارات «5 در چشم شما» یا «5 روی چشم شما»، یا «5 بر شما» و یا «5 در صورت دشمنان» تلفیق می‌کنند.<ref>وسترمارک، 49؛ برای آگاهی بیشتر درباره عدد 5 و دست و چشم و ارزش فرهنگی- جادوی آنها در جامعه‌های اسلامی، نک: همو، 58-22.</ref>