در حال ویرایش هرمز فرهادی‌ (بخش)

==اشعار==
{{شعر}}
{{ب| ناگهان بر نای نی گل می‌کنیم‌|[[کربلا]]یی را تغزل می‌کنیم }}

{{ب| در حیای یک عطش عباس و آب‌|شطِ آتش را تناول می‌کنیم }}

{{ب| دجله هم وقتی که مجنون می‌شود|دستهامان را به هم پل می‌کنیم }}

{{ب| زخم هفتاد و دو مذهب خورده‌ایم‌|زخم را اما تحمل می‌کنیم }}

{{ب| در نفس‌های بنفش سیب سرخ‌|تا منِ آدم تنزل می‌کنیم }}

{{ب| ظهر در گودال مثل آفتاب‌|ناگهان بر نای نی گل می‌کنیم }}

{{ب| آینه در روبروی آینه‌|این چنین با من تقابل می‌کنیم  }}
{{پایان شعر}}

===باغ گیلاس===
{{شعر}}


{{ب| کسی باغ گیلاس را چیده است‌|و هفتاد و دو یاس را چیده است }}

{{ب| نفس‌های هر لاله آتش گرفت‌|ز داغی که انفاس را چیده است }}

{{ب| دلم زخم دل شوره دارد هنوز|ز تیغی که احساس را چیده است }}

{{ب| ببین کفر صحرا لب رودِ عشق‌|دو بازوی عباس را چیده است }}

{{ب| نسیم سیاهی به پهنای آب‌|قدمهای الیاس را چیده است }}

{{ب| شفق در تلاقی شب تاب و ماه‌|تجلّی الماس را چیده است }}

{{ب| خبر از فراسوی صحرا گذشت‌|شکوه علف داس را چیده است }}
{{پایان شعر}}


===دست کوتاه زمین===
{{شعر}}


{{ب| آب را می‌دید گفتم: [[یا حسین«ع»|یا حسین‌]]|و نمی‌نوشید گفتم: یا حسین  }}

{{ب| یک عطش آیینه بود و همچنان‌|سنگ بارید گفتم: یا حسین }}

{{ب| خیمه می‌گسترد بر ایوان ظهر|یک شب تردید گفتم: یا حسین }}

{{ب| آتش صحرا که پایان می‌گرفت‌|شعله‌ور گردید گفتم: یا حسین }}

{{ب| پیش رویم دست کوتاه زمین‌|آسمان را چید گفتم: یا حسین }}

{{ب| ناگهان گل کرد بر اعجاز نی‌|کاکل خورشید، گفتم: یا حسین }}

{{ب| صحبت از شام غریبان بود و باز|خنجر و تهدید گفتم: یا حسین }}

{{ب| از خیال سایه هم خون می‌چکید|چشم من ترسید گفتم: یا حسین }}

{{ب| نای من تقدیر شورِ آب را|از لبم پرسید گفتم: یا حسین }}

{{ب| بر نگاهِ آبِ دور از دسترس‌|شرم می‌پیچید گفتم: یا حسین }}

{{ب| داغ هفتاد و دو غربت را زمین‌|تازه می‌فهمید گفتم: یا حسین }} 
{{پایان شعر}}