در حال ویرایش میرزا تقی علی آبادی (بخش)

==سبک دیوان==
دیوان وی با حمد و ثنای پروردگار، مدح و منقبت پیامبر اکرم(ص)،‌ حضرت علی (ع)، و امام رضا (ع) آغاز شده است.

مراثی در دیوان وی، در قالب قصیده و مثنوی سروده شده است. مرثیه‌هایی که در قالب مثنوی سروده شده با مضامینی چون:
{{ستون شروع}}
* شهادت [[علی اصغر (ع)|حضرت علی‌اصغر (ع)]]

* مکالمۀ [[حسین بن على (ع)|امام حسین (ع)]] با [[عمر سعد]]

* حلول ماه [[محرم]]

* مکالمه امام حسین (ع) با جبرئیل و فوجی از ملایکه همراه است.
{{پایان}}

هنرمندانه‌ترین بخش این مثنوی‌ها‌، بخش حلول ماه محرم است. شاعر در این بخش با پارادوکسی زیبا و در وزنی شاد و آهنگین،‌ مژدۀ آمدن ماه غم و اندوه را بیان می‌دارد. این مثنوی با شورانگیزی و سرمستی خاصی آغاز می‌شود.

مراثی در قالب قصیده،‌ در مدح و رثای [[حسین بن على (ع)|حضرت سید‌الشهدا (ع)]] است. اشعار وی بسیار فاخر، ادبی و پخته است. شاعر به حوادث [[عاشورا]] نگاهی احساسی دارد؛ ولی چندین بیت با رنگ و بوی عرفانی در ابیاتش مشاهده می‌شود.