در حال ویرایش مسروق بن وائل حضرمى (بخش)

==پشیمانی از نبرد با سیدالشهدا(ع)==
[[عبدالله بن حوزه]] در گفتگویى با امام، به آن حضرت جسارت کرد و [[حسین بن على (ع)|سیدالشهدا(ع)]] او را نفرین کرد و فرمود: «اللّهمّ حزه الى النّار».

او خشمگین شد و خواست که به سوى امام اسب بتازد. هنگام پرش از نهر، پایش در رکاب ماند و بدنش از اسب آویخته شد.  در برخى نقلها آمده است که اسبش او را آن قدر به سنگها و درختها کشید و کوبید تا مرد.<ref>عبرات المصطفین،ج ۲،ص ۲۶.</ref>

مسروق از این صحنه ترسید و خود را از میدان نبرد کنار کشید. علت را که پرسیدند، به این حادثه اشاره کرد و گفت: «رأیت من اهل هذا البیت شیئا لا اقاتلهم ابدا». از این دودمان چیزى دیدم که هرگز با آنان نخواهم جنگید.