در حال ویرایش مدایح و مراثى (بخش)

==نکاتی در مدایح و مراثی==
این تأکیدات،بوضوح نشان دهندۀ خطّ حمایت‌گرانۀ ائمه از شعر و مرثیه‌اى است که در احیاء حادثۀ کربلا و فضایل سید الشهدا و مناقب و مظلومیّتهاى او باشد.عالمان بزرگ شیعه نیز در تبعیّت از روش و سیرۀ ائمّه،همین موضع و عمل را داشته‌اند. <ref>به بحث مستوفا و تحقیقى علامۀ امینى دربارۀ شعر در تاریخ اسلام و دیدگاه پیامبر و ائمه«ع»و علماى شیعه و جایگاه والاى شعراى متعهد شیعه نزد امامان و برخورد شایستۀ دین با شعر موضعدار،در«الغدیر»،ج ۲،ص ۲ تا ۲۴مراجعه کنید.</ref> روشن است که حرکت در چنین خطّى،همیشه براى شاعران اهل بیت،مشکل داشته و اغلب،تحت تعقیب یا در زندان به سر مى‌بردند.این خطّ مقدّس،که انتقال فرهنگ شهادت را به آیندگان در برداشت،همچنان ادامه داشته است،تاکنون.به کمک مراثى،احساسها و عواطف برانگیخته مى‌شد و اشک،که زبان گویاى دل بود،پایبندى انسان متعهّد را به خط حسینى و کربلایى تثبیت مى‌کرد.نکاتى را هم دربارۀ اشعار مدح و مرثیه باید مراعات کرد:

۱-محتواى اشعار،باید از متانت،دقّت،اعتبار و استناد برخوردار باشد و از حرفهاى سست و بى‌مدرک،یا دروغ و جعلیّات و مطالب ضعیف و احیانا وهن‌آمیز نسبت به معصومین،بشدّت باید پرهیز کرد.

۲-از آنجا که شعر مدح و مرثیه،عامل انتقال فرهنگ است،باید سطح آن بالا و ارزشمند و عمیق باشد تا به جامعۀ اسلامى و هواداران ائمه،بینش و بصیرت و عمق در فهم و فکر بدهد.

۳-اشعار مراثى و مدایح،در عین حال که باید استوار و محکم باشد،نباید چنان مغلق و پیچیده شود که براى شنوندگان و خوانندگان،گویایى و رسایى خود را از دست بدهد و نتواند با عامّۀ خلق،ارتباط برقرار کند.

۴-به بهانۀ دینى و مذهبى بودن شعر مدح و مرثیه،نباید اجازه داد که شعرهاى ضعیف و سست و فاقد قوّت ادبى و صلاحیت شعرى رواج یابد.مدایح و مراثى،باید در نهایت قوّت شعرى باشد،آنگونه که در آثار بزرگان پیش کسوت عصر ائمه و دوره‌هاى بعد،در مرثیه دیده مى‌شود.

۵-شاعران مدیحه‌سرا و مرثیه سرا،باید با درک اهمیّت و والایى مکانت خویش، در حدّ مطلوب خلوص و تقوا و مناعت طبع و ثبات قدم و عقیده و عشق و ولاى به اهل بیت عصمت باشند و بدانند که شجره‌نامه آنان به کمیت‌ها و دعبل‌ها مى‌رسد و اگر بخواهند مشمول دعاى ائمّه«ع»باشند،باید شایستگى فکرى و خطّى و عملى و اخلاقى آن را در خویش فراهم آورند.

۶-شاعر اهل بیت،باید همیشه با توجّه به زمان و مکان و شرایط،رسالت اجتماعى و تعهّد شیعى خود را به اثبات برساند و سروده‌هایش داراى«پیام»و«جهت» باشد.

۷-خوب سرودن دربارۀ ائمّه«ع»،نیاز به غناى فکرى و معلومات عمیق شاعر دارد.بنا بر این شاعران مرثیه سرا باید بشدّت اهل مطالعه در متون و منابع باشند و شور و شعور را در شعر خویش درآمیزند و پخته،پرمطلب و مایه‌دار بسرایند. <ref>در این زمینه‌ها،ر.ک:«ستودگان و ستایشگران»،حوزۀ هنرى.</ref>