در حال ویرایش شاه نعمت اللّه ولی‌ (بخش)

==اشعار==

===غزل===
{{شعر}}
{{ب| گر خدا را دوست داری مصطفی را دوست دار|ور محبّ مصطفایی مرتضی را دوست دار }}

{{ب| از سر صدق و صفا گر خرقه‌ای پوشیده‌ای‌|نسبت خرقه بدان آل عبا را دوست دار }}

{{ب| دردمندانه بیا و دُرد دَردش نوش کن‌|خوش بود دردی اگر داری، دوا را دوست دار }}

{{ب| بی‌فنا دار بقای دوست نتوان یافتن‌|گر بقای جاودان خواهی، فنا را دوست دار }}

{{ب| چون شهید [[کربلا]] در کربلا آسوده است‌|همچو یاران موالی کربلا را دوست دار }}

{{ب| دوست‌دار یار خود یاران ما دارند دوست‌|ما محب دوستدارانیم ما را دوست دار }}

{{ب| نعمت اللّه رند سرمست است و با ساقی حریف‌|این چنین یار خوشی بهر خدا را دوست دار <ref> همان؛ ص 
۳۱۸</ref> }} 

{{پایان شعر}}

===قصیده‌===
{{شعر}}
{{ب| دم به دم دل از ولای مرتضی باید زدن‌|دست و دل در دامن آل عبا باید زدن }}

{{ب| نقش حبّ خاندان بر لوح جان باید نگاشت‌|مُهر مِهر حیدری بر دل چو ما باید زدن }}

{{ب| دم مزن با هرکه او بیگانه باشد از علی‌|گر نفس خواهی زدن با آشنا باید زدن }}

{{ب| رو به روی دوستان مرتضی باید نهاد|مدعی را تیغ غیرت از قفا باید زدن }}

{{ب| «لا فتی الا علی لا سیف الا ذو الفقار»|این سخن را از سر صدق و صفا باید زدن }}

{{ب| در دو عالم چارده معصوم را باید گزید|پنج نوبت بر در دولت‌سرا باید زدن }}

{{ب| پیشوایی بایدت جستن ز اولاد رسول‌|پس قدم مردانه در راه خدا باید زدن }}

{{ب| از حَسن اوصاف ذات کبریا باید شنید|خیمه‌ی خُلق حسن بر کبریا باید زدن }}

{{ب| گربلایی آید از عشق شهید کربلا|عاشقانه آن بلا را مرحبا باید زدن }}

{{ب| عابد و باقر چو صادق، صادق از قول حقند|دم به مهر موسی از عین رضا باید زدن }}

{{ب| با تقی و با نقی و عسکری یک رنگ باش‌|تیغ کین بر خصم مهدی بی‌ریا باید زدن }}

{{ب| هر درختی کو ندارد میوه‌ی حبّ علی‌|اصل و فرعش چون قلم سر تا به پا باید زدن }}

{{ب| دوستان خاندان را دوست باید داشت دوست‌|بعد از آن دم از وفای مصطفی باید زدن }}

{{ب| سرخی روی موالی سکه‌ی نام علیست‌|بر رخ دنیا و دین چون پادشا باید زدن }}

{{ب| بی‌ولای آن ولی لاف از ولایت می‌زنی‌|لاف را باید بدانی کز کجا باید زدن }}

{{ب| ما لوایی از ولای آن امام افراشتیم‌|طبل در زیر گلیم آخر چرا باید زدن }}

{{ب| بر در شهر ولایت خانه‌ای باید گرفت‌|خیمه در دار السلام اولیا باید زدن <ref>همان؛ ص ۶۶۲ و ۶۶۳.</ref> }}
{{پایان شعر}}

===قطعه‌===
{{شعر}}
{{ب| حُسن حسن باشدش هرکه [[حسینی]] بود|هرکه حسینی بود حُسن حسن باشدش }}

{{ب| سرّ و علن باشدش معرفت آن یکی‌|معرفت آن یکی سرّ و علن باشدش }}

{{ب| نیک سخن باشدش هرکه لسان وی است‌|هرکه لسان وی است نیک سخن باشدش <ref>همان؛ ص ۷۵۷.</ref> }}
{{پایان شعر}}{{شعر}}
{{ب| من حسینی مذهبم ای یار من‌|یافته‌ام تعظیم از خُلق حسن }}

{{ب| علم تو باشد همه از قیل و قال‌|وان من میراث من از جدّ من <ref>همان؛ ص ۸۲۱.</ref> }}

{{پایان شعر}}