در حال ویرایش حسین فولادی‌ (بخش)

==اشعار==

===شعر 1===

{| style="margin: 0 auto; "
| class="b" |<span class="beyt"> [[حسین]] ای چهره‌ی نیکوی اسلام‌</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">[[حسین بن على (ع)|حسین]] ای از تو روشن روی اسلام </span>
|-
| class="b" |<span class="beyt"> تو مرآت جمال کردگاری‌</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">تو از زهرا و حیدر یادگاری </span>
|-
| class="b" |<span class="beyt"> تو محبوب القلوب عالمینی‌</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">حسینی تو حسینی تو حسینی </span>
|-
| class="b" |<span class="beyt"> تو را از جمع خوبان برگزیدم‌</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">سخی‌تر از تو مولایی ندیدم </span>
|-
| class="b" |<span class="beyt"> ز صهبای تولای تو مستم‌</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">چو من از کودکی دل بر تو بستم  </span>
|}
<br />

===شعر 2===
{{شعر}}
{{ب| سوره و اللیل وصف موی حسین است‌|جلوه‌ی شمس از فروغ روی حسین است }}

{{ب| عشق و جنون را نیاز ساغر و می نیست‌|مستی عشاق از سبوی حسین است }}

{{ب| همچو سکندر مرو به وادی ظلمت‌|چشمه حیوان کفی ز جوی حسین است }}

{{ب| کشته شد و درس زندگی به بشر داد|حُرّیت از مکتب نکوی حسین است }}

{{ب| قبله‌ی دلهای ماست کربُ بلایش‌|کعبه معزّز به آبروی حسین است }}

{{ب| تا به ابد لاله‌گون بود رخ اسلام‌|لاجرم از خون سر وضوی حسین است }}

{{ب| گلشن گیتی ندارد، عطر و گلابی‌|عطر فضای جهان، ز بوی حسین است }}

{{ب| پیشرو کاروان عشق و شهادت‌|[[مسلم بن عقیل|حضرت مسلم]] پسر عموی حسین است <ref>منشور [[عاشورا]]، ص 37.</ref> }}
{{پایان شعر}}

===شعر 3===
آهنگ سفر:{{شعر}}


{{ب| تا جهانی هست و در گردش بود شمس و قمر|مثل زینب، مادر گیتی نمی‌زاید دگر }}

{{ب| پرتو نور حسینی، در وجود [[زینب (س)|زینب]] است‌|همچو نوری کز رخ خورشید می‌گیرد قمر  }}

{{ب| با هم از روز ازل پیمان وحدت بسته‌اند|داشتند از ماجرای [[کربلا]]، گویا خبر }}

{{ب| لاجرم، زینب به [[عبدالله بن جعفر|عبد اللّه جعفر]] شرط کرد|کز حسین خود جدا هرگز نگردد یک نظر }}

{{ب| دل برید از خاندان و بی‌درنگ آماده شد|تا که سالار شهیدان کرد آهنگ سفر }}

{{ب| با حسین در کربلا گر زینب کبری نبود|نهضت خونین او، هرگز نمی‌داد این ثمر }}

{{ب| باغ دین را آبیاری کرد، گر خون حسین‌|نخل آن را کرد زینب با [[اسارت]] بارور }}

{{ب| بر زمین افتاد چو از صدر زین سالار دین‌|بست زینب از پی تکمیل اهدافش کمر }}

{{ب| بر سر نعش برادر ناله زد آنسان که سوخت‌|خرمن عمر ستمگر ز آتش سوز جگر }}

{{ب| گاه با اشک و گهی با ناله و گه با بیان‌|کرد کاخ ظلم و استبداد را زیر و زبر }}

{{ب| بر در دروازه‌ی [[کوفه]] لسان اللّه شد|ورنه یک زن را نبودی در اسیری این هنر! }}

{{ب| کرد با یک «اسکُتوا» خاموش آن آشوب را|آنچنان کز رنگ اشتر هم صدا نامد به در }}

{{ب| پرده‌ی شرک و نفاق و کفر را از هم درید|زینب از تیغ زبان و [[خطبه]]‌های پر شرر }}

{{ب| زاده‌ی مرجانه را رسوای خاص و عام کرد|شد نمایان بهر مردم چهره‌ی آن بد سیر }}

{{ب| تا شدند آگاه مردم از جنایات یزید|عیش و شادی جای خود را داد بر اشک بصر }}

{{ب| کرد کاری با زبان بر آل سفیان پلید|آنچه حیدر کرد با کفّار از تیغ دوسر <ref>همان؛ ص 241.</ref> }}
{{پایان شعر}}

===شعر 4===

{| style="margin: 0 auto; "
| class="b" |<span class="beyt"> شهید عشق که بگذشته از سر بدنش‌</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">عدوی تنگ نظر جامه می‌برد ز تنش </span>
|-
| class="b" |<span class="beyt"> تنی که گشته مشبّک ز تیر و تیغ و [[سنان بن انس|سنان‌]]</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">چه حاجت است دگر ای فلک، به پیرهنش </span>
|-
| class="b" |<span class="beyt"> سری که پیشکش راه دوست گشته، چه باک‌</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">که دشمنش بزند چوب، بر لب و دهنش </span>
|-
| class="b" |<span class="beyt"> کسی که ملک سلیمان دهد به غمزه‌ی دوست‌</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">چه غم از اینکه برد خاتم از کف اهرمنش </span>
|-
| class="b" |<span class="beyt"> کسی که داده به طوفان عشق هستی خود</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">عجب مدار، شود در تنور اگر وطنش </span>
|-
| class="b" |<span class="beyt"> دلش بسوخت چنان، زانکه ز آن سیاهدلان‌</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">فرا نداد یکی گوش خویش بر سخنش </span>
|-
| class="b" |<span class="beyt"> جمال دوست چنانش ز خویش بیخود کرد</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">که قتلگه به نظر خوشتر آمد از چمنش </span>
|-
| class="b" |<span class="beyt"> سموم کینه وزید آن چنان به گلشن دین‌</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">که بی‌امان به زمین ریخت سرو و یاسمنش </span>
|-
| class="b" |<span class="beyt"> ز بس به دشت بلا ریخت، خون لاله رخان‌</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">سزد که تا به ابد لاله روید از دمنش </span>
|-
| class="b" |<span class="beyt"> به جز حسین کسی را کجا شنیده کسی‌</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">که آب غسل بود خون و، بوریا کفنش </span>
|-
| class="b" |<span class="beyt"> به روز حشر چه باک از حساب «فولادی»!</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">اگر ز گوشه‌ی چشمی فتد نظر به منش </span>
|}
<br />