در حال ویرایش اوحدالدین مراغی‌ (بخش)

==اشعار==
{{شعر}}
{{ب| [[اهل بیت (ع)|اهل بیت]] تو سر به سر نورند|بر زمین [[حر بن یزید ریاحى|حر]] و بر فلک خورند }}

{{ب| وارثانند دین و علمت را|حارسان گشته مریقینت را }}

{{ب| هر که چیزی بیافت زیشان یافت‌|گم شد آن کس که روی از ایشان تافت }}

{{ب| دیدم از خوان آن نفیس عرب‌|متّصل نفس [[کربلا]] به کرب }}

{{ب| نشود جور بر چنان شاهی‌|مگر از چون [[یزید]] گمراهی }}

{{ب| بخت آن کس که سر به خواب کشید|تیغ بر روی آفتاب کشید }}

{{ب| بهر خون حسین، خون یزید|به نمی‌ریختند خود نسزید }}

{{ب| که کشد بهر میر مار بچه‌|گر بیابند از او هزار بچه }}

{{ب| زده بر گردن عراق به تیغ‌|گر چنان کس بود عراق دریغ }}

{{ب| چون سزد خاک بصره جا او را|به سر عرش خاک پا او را }}

{{ب| من بگویم نترسم از کس زود|کاولین فتنه از [[معاویه]] بود }}

{{ب| کین او از عداوتِ آباست‌|زانکه فرزند، وارثِ باباست }}

{{ب| شاخ عربش ز بیخ بیشی رست‌|زانکه بر وحی نیز پیشی جست }}

{{ب| اینکه اصل علی ندیدی و فرع‌|گوش کن بر حدیث صاحب شرع }}

{{ب| «لحم» و «دم» گفته مصطفی او را|چه کنی خسته‌ی جفا او را }}

{{ب| خود گرفتم که مال داری و جاه‌|لحم و دم کی بود چو کفش و کلاه  }}

{{ب| حور بودند بر به نظاره‌|که علی دَر بِکند از باره  }}

{{ب| چیست نظار کی خنک یلان‌|خار و خاشاک پیش کوه کلان  }}

{{ب| کوهلا روز حمله‌ی غازی‌|مطبخی را به ناوک اندازی  }}

{{ب| با دم ذو الفقار در صف جنگ‌|بچه ارزد کلوخ و قلماسنگ }}

{{ب| نه ببازیست این بلندی نام‌|مشنوی گفتگوی ناکس عام }}

{{ب| اسد اللّه را چه غم ز حسد|روح را کی زیان رسد ز جسد }}

{{ب| خود چو نقصان موسی و هرون‌|به زمین گر فرو رود قارون }}

{{ب| هر چراغی که حق برافروزد|تا ابد ریش مدعی سوزد }}

{{ب| گرچه بسیار داوری‌ها رفت‌|در خلافت سخنوری‌ها رفت }}

{{ب| با حقیقت نشد مجاز یکی‌|کوس محمود و طبل باز یکی }}

{{ب| نوش کن زهر در میان گزند|خود بخوردند و خود زیان کردند <ref> مجالس المؤمنین؛ ج ۲، ص ۱۲۴ و ۱۲۵ به نقل از جام‌جم.</ref>  }}

{{پایان شعر}}