در حال ویرایش ام خلف (بخش)

==نقش در نبرد کربلا==
پس از شهادت مسلم بن عوسجه، [[خلف بن مسلم بن عوسجه|پسرش خلف]] آمادۀ جنگ شد. [[امام حسین (ع)]] از او خواست که به سرپرستى مادرش بپردازد. ولى مادرش او را تشویق به جنگ کرد و گفت: «جز با یارى پسر پیغمبر، از تو راضى نخواهم شد.»

خلف پس از نبردى دلیرانه به [[شهادت]] رسید. پس از شهادتش، سر او را به طرف مادرش پرتاب کردند. او هم سر را برداشته، بوسید و گریست.<ref>''ر.ک:ریاحین الشریعه،ذبیح الله محلاّتى،ج ۳،ص ۳۰۵.''</ref> 

===توضیح شباهتی در روایت===
ماجرایى نظیر این، دربارۀ [[ام وهب]] و پسرش [[وهب‌ بن‌ عبدالله کلبی‌|وهب بن عبد الله کلبى]] نقل شده است. از آنجا که در میان [[شهدای کربلا|شهداى کربلا]] کسى به نام خلف بن مسلم نیست، احتمالا اشتباهى در نقل پیش آمده و امّ وهب و پسرش وهب صحیح‌تر باشد.