در حال ویرایش امیر معزی‌ (بخش)

==اشعار==
{{شعر}}
{{ب| یافتی برخوان اگر جویی رضای مرتضا|«لا فتی ألّا علی» بر خواند هردم مصطفا }}

{{ب| ور همی خواهی که گردی ایمن از «هَلْ مِنْ مَزِیدٍ»|شرح «یُوفُونَ و یَخافُونَ» یاد کن از «هَلْ أَتی» <ref> اشاره به آیه ۷ سوره‌ی دهر (انسان) «یُوفُونَ بِالنَّذْرِ وَ یَخافُونَ یَوْماً کانَ شَرُّهُ مُسْتَطِیراً» که آن بندگان نیکو به عهد و نذر خود وفا می‌کنند و از قهر خدا در روزی که شر و سختیش همه اهل محشر را فراگیرد می‌ترسند.</ref> }}

{{ب| آن که داماد نبی بود و وصی بود و ولی‌|در موالاتش وصیّت نیست شرط اولیا }}

{{ب| گر علی بعد از سنین بنشست او را زان چه نقص‌|هیچ نقصان نامدش بعد از سنین اندر سنا }}

{{ب| مرتضی را چه زیان گر بود بعد الاختیار|مصطفی را چه زیان گر بود بعد الانبیاء }}

{{ب| بود با زهرا و حیدر حجّت پیغمبری‌|لاجرم بنشاند پیغمبر سزایی با سزا }}

{{ب| آن که چون آمد به دستش ذو الفقار جان شکار|گشت مُعجز در کَفَش چون در کفِ موسی عصا }}

{{ب| آمد آواز منادی «لا فتی الّا علی»|وانگهی «لا سیف الّا ذو الفقار» آمد ندا }}

{{ب| و آن دو فرزند عزیزش چون [[حسین]] و چون حسن‌|هر دو اندر کعبه‌ی جود و کرم، رکن و صفا }}

{{ب| آن یکی کشته به زهر و اهتزا در اهتزا (کذا؟)|آن یکی گشته پی دفع البلایا در بلا }}

{{ب| آن یکی را جان ز تن گشته جدا اندر حجاز|وان دگر را سر جدا گشته ز تن در [[کربلا]] }}

{{ب| آن که دادی بوسه بر روی و قفای او رسول‌|گرد بر رویش نشست و شمر ملعون در قفا }}

{{ب| وانکه حیدر گیسوان او نهادی بر دو چشم‌|چشم او در آب غرق و گیسوان اندر دما }}

{{ب| روز محشر داد بستاند خدا از قاتلانش‌|تو بده داد و مباش از حُبّ مقتولان جدا <ref>دیوان امیر معزّی، ص ۴۵ و ۴۶.</ref> }}
{{پایان شعر}}