در حال ویرایش ابو محمد عونی‌ (بخش)

== نمونه اشعار ==
'''مدح اهل بیت پیامبر (ص):'''


1- یا آل أحمد لو لاکم لما طلعت‌شمس و لا ضحکت أرض من العشب

2- یا آل أحمد لا زال الفؤاد بکم‌صبا بوادره تبکی من الندب

3- یا آل احمد أنتم خیر من وخدت‌به المطایا فأنتم منتهی الإرب

4- أبوکم خیر من یدعی لحادثةفیستجیب بکشف الخطب و الکرب

5- عدل القران وصیّ المصطفی و أبوالسبطین أکرم به من والد و أب

6- بعل المطهّرة الزّهراء ذو الحسب الطّهر الذی ضمّه شفعا إلی النسب <ref> الغدیر؛ ج 4، ص 127.</ref>


1- ای خاندان احمد، اگر برکت وجود شما نبود، نه خورشیدی می‌دمید و نه مرغزار چمن خندان می‌گشت.

2- خاندان احمد! این قلب زارم در ماتم شما گریان و خون‌چکان است.

3- خاندان احمد! شمائید بهترین فرزندان آدم و شمائید آخرین امید.

4- پدرتان علی بهترین فریادرسی بود که برای گرفتاری‌ها و غم‌ها او را اجابت کنند.

5- همتای قرآن، وصیّ مصطفی، پدر سبطین، حسن و حسین، به‌به به آن پدر.

6- شوهر زهرای پاک، پاک‌گوهر با حسب که رسولش جفت خاندان خود ساخت.


'''در رثای [[حسین]] شهید:'''


1- یا قمرا غاب حین لاحاأورثنی فقدک المناحا

2- یا نوب الدّهر لم یدع لی‌صرفک من حادث صلاحا

3- أبعد یوم الحسین و یحیی‌أستعذب اللّهو و المزاحا؟!

4- کربت کی تهتدی البرایابه و تلقی به النجاحا

5- فالدین قد لفّ بردتیه‌و الشّرک ألقی لهاجناحا 

6- فصار ذاک الصّباح لیلاو صار ذاک الدّجی صباحا

7- فجاء إذ کاتبوه یسعی‌لکی یریها الهدی الصراحا

8- حتّی إذا جاءهم تنحّوالا بل نحوا قتله اجتیاحا

9- و أنبتوا البید بالعوالی‌و القضب و استعجلوا الکفاحا

10- فدافعت عنه أولیاه‌و عانقوا البیض و الرّماحا 

11- سبعون فی مثلهم الوفافأثخنوا بینهم جراحا

12- ثمّ قضوا جملة فلاقواهناک سهم القضا المتّاحا

13- فشدّ فیهم أبو علیّ‌و صافحت نفسه الصفاحا

14- یا غیرة اللّه لا تغیثی‌منهم صیاحا و لا ضباحا

15- ثمّ انثنی ظامئا وحیداکما غدا فیهم و راحا 

16- و لم یزل یرتقی إلی أن‌دعاه داعی اللقا فصاحا

17- دونکم مهجتی فأنّی‌دعیت أن أرتقی الضراحا

18- فکلکلوا فوقه فهذایقطع رأسا و ذا جناحا

19- یا بأبی أنفسا ظماءماتت و لم تشرب المباحا

20- یا بأبی أوجها صباحاباکرها حتفها صباحا 

21- یا بأبی أجسما تعرّت‌ثمّ اکتست بالدماء وشاحا

22- یا سادتی یا بنی علیّ‌بکی الهدی فقدکم و تاحا

23- أو حشتم الحجر و المساعی‌آنستم القفر و البطاحا

24- أو حشتم الذّکر و المثانی‌و السّور الطوال الفصاحا

25- لا سامح اللّه من قلاکم‌و زاد أشیاعکم سماحا <ref>ادب الطف؛ ج 2، ص 47 و 48. الغدیر؛ ج 4، ص 137 و 138.</ref>


1- ای ماه تابان که دیر نپاییدی، در ماتم تو است که نوحه‌سرا گشته‌ام.

2- ای چرخ غدّار، گردش ناموزونت حوادث نامطلوب به بار آورد.

3- بعد از عاشورای حسین وای بر من، شوخی و طرب گواراست؟

4- ای ماه تابان! راه کربلا گرفتی تا به امت رسم زندگی آموزی و هم راه رستگاری و صلاح.

5- ازاین‌رو، دین خدا حلّه شاهوار به تن کرد و شرک بال و پر فرو هشت.

6- ازاین‌رو، صبح شرک تاریکی گرفت و شام دین روشنائی یافت.

7- نامه نگاشتند و به کربلایش خواندند، شتابان آمد تا حقیقت خالص مشهود گردد.

8- و چون به وعده‌گاه رسید، ازو کناره گرفتند، بلکه به سویش تاختند.

9- دشت صاف را از نیزه و شمشیر چون جنگلی انبوه آراسته و در کشتنش شتاب کردند.

10- دوستانش به دفاع برخاستند و با شمشیر و نیزه هم‌آغوش گشتند.

11- هفتاد تن در میان هفتاد هزار لشکر، مجروح و غرقه خون بر زمین افتادند.

12- جملگی شربت شهادت نوشیدند، جامی که از پیش مهیّا بود.

13- حسین برایشان بتاخت و شمشیرهای پهن به سویش شتافت.

14- ای خشم خدای! مباد که به ناله و فریادشان رحم آوری.

15- بالاخره تنها و تشنه از میان دشمن برگشت، و همچنان‌که تشنه و تنها رفته بود.

16- پیوسته، مرغ جانش به سوی جانان پر می‌کشید، تا پیک حق در رسید، گفت:

17- بیائید. بیائید! این جرعه خون دلم را بریزید که مرا سوی عالم بالا خواندند.

18- هجوم بردند بر سرش: آن یک سرش برید و آن دیگر بازویش.

19- پدرم قربان آن تشنه کامان که خشکیده لب سوی جنان پر کشیدند.

20- پدرم فدای آن چهره‌های تابناک که سپیده‌دم سر در قدم جانان نهادند.

21- پدرم فدای آن تن‌های عریان که از خون، جامه گلگون ساختند.

22- ای سروران من! ای زادگان علی! دین خدا در ماتم شما شیون و زاری آغاز کرد.

23- کعبه و حجر و هم صفا و مروه از وحشت فقدان شما به خود لرزان و ریگزار دشتها با در آغوش گرفتن پیکر شریفتان روح‌افزاست.

24- با فقدان شما ارکان دین ویران گشت، قرآن و مثانی با سوره‌های فرقانی.

25- خدای بر آنها رحمت نیاورد که شما را دشمن گرفتند و بر آنان‌که پیرو شمایند رحمت فراوان باد.


'''مدح اهل بیت (ع):'''


1- ألست تری جبریل و هو مقرّب‌له فی العلی من راحة القصد موقف؟!

2- یقول لهم أهل العبا: أنا منکم؟!فمن مثل اهل البیت إن کنت تنصف؟!

3- نعم آل طاها خیر من وطئ الحصی‌و أکرم أبصار علی الأرض تطرف 

4- هم الکلمات الطیّبات التی بهایتاب علی الخاطی فیحبا و یزلف

5- هم البرکات النازلات علی الوری‌تعمّ جمیع المؤمنین و تکنف 

6- هم الباقیات الصالحات بذکرهالذاکرها خیر الثواب المضعّف

7- هم الصّلوات الزاکیات علیهم‌یدلّ المنادی بالصّلاة و یعکف

8- هم الحرم المأمون آمن أهله‌و أعداؤه من حوله تتخطّف

9- هم الوجه وجه اللّه و الجنب جنبه‌و هم فلک نوح خاب عنه المخلّف

10- هم الباب باب اللّه و الحبل حبله‌و عروته الوثقی تواری و تکنف

11- و أسمائه الحسنی التی من دعا بهااجیب فما للناس عنها تحرّف <ref>همان؛ ص 139.</ref>


1- نبینی جبرئیل که در آسمانهای افراشته مقرب است و کارگزار اراده الهی است.

2- به خاندان رسول گوید: «من از شمایم»! چه‌کسی هم‌شأن آنهاست اگر صاحب انصافی؟!

3- آری! آل طه از هرکه پای بر توده‌ی خاک نهاد، شریف‌تر و از هرکه چشم به دنیا گشود کریمتر است.

4- کلمات تابناکی که بر ساقه‌ی عرش می‌درخشند و به برکت آنان گناهان آدم بخشیده شود با کرامت و مرحمت.

5- برکات و عنایاتی که بر سر همگان فرو ریخت و مؤمنین را دربر گرفت.

6- یاد آنان، خود عمل صالحی است که برای ابد پابرجاست و بالاترین پاداش بر آن مهیّا.

7- آنان خود صلوات زاکیّات و درود تابناک‌اند که در تشهّد نماز بر آن صلا دهند.

8- و حرم امن الهی که دوستانشان ایمن و دشمنان از عذاب الهی بی‌امان.

9- هرکه خواهد دیده به دیدار حق باز کند، بدیشان نگرد و هرکه خواهد در کنار حق آرام گیرد، کنار آنان جوید و همانها کشتی نوح‌اند که هرکه از آن کنار ماند هلاک ابد یابد.

10- هرکه خواهد خانه‌ی حق پوید، در خانه‌ی آنان کوبد، و هرکه خواهد به ریسمان حق آویزد و سوی شفا خیزد به دامان آنان چنگ یازد، اینان دستاویز محکم الهی‌اند که دست همگان گیرند.

11- و هم نامهای نیکوی حق‌اند که هرکه خدا را با نام ایشان خواند به مراد رسد، کس را از ایشان گریزی نیست.


'''مرثیه‌ی سیّد الشهدا (ع):'''


1- ألا سیّد یبکی بشجوی فإنّنی‌لمستعذب ماء البکاء و مستجلی

2- احب ابن بنت المصطفی و أزوره‌زیارة مهجور یحنّ إلی الوصل

3- و ما قدمی فی سعیه نحو قبره‌بأفضل منه رتبة مرکب العقل <ref>همان؛ ص 130.</ref>


1- همدمی نیست که با من هم‌ناله شود؟ چه گوارا و شیرین است اشکی که به دامن دارم.

2- دخترزاده‌ی مصطفی را دوستدارم و مشتاقانه و بی‌تاب به زیارت او روانم.

3- گام‌های من که به سوی مرقدش در تب‌وتاب است، امتیازی کمتر از سر من ندارد که جایگاه عقل است.