در حال ویرایش محتشم کاشانی‌ (بخش)

===مثنوی‌===
{{شعر}}
{{ب| بنال ای دل که دیگر ماتم آمد|بگری ای دیده کایام غم آمد }}

{{ب| گل غم سرزد از باغ مصیبت‌|جهان را تازه شد داغ مصیبت }}

{{ب| جهان گردید از ماتم دگرگون‌|لباس تعزیت پوشیده گردون }}

{{ب| ز باغ غصّه کوه از پا فتاده‌|زمین را لرزه بر اعضا فتاده  }}

{{ب| فلک تیغ ملامت برکشیده‌|ز ماه نوالف بر سر کشیده }}

{{ب| ازین غم آفتاب از قصر افلاک‌|فکنده خویش را چون سایه بر خاک }}

{{ب| عروس مه گسسته موی خود را|خراشیده به ناخن روی خود را }}

{{ب| خروش بحر از گردون گذشته‌|سرشک ابر از جیحون گذشته }}

{{ب| تو نیز ای دل چو ابر نوبهاری‌|ببار از دیده هر اشکی که داری }}

{{ب| که روز ماتم آل رسول است‌|عزای گلبن باغ بتول است }}

{{ب| عزای سیّد دنیا و دین است‌|عزای سبط خیر المرسلین است }}

{{ب| عزای شاه مظلومان حسین است‌|که ذاتش عین نور و نور عین است }}

{{ب| دمی کز دست چرخ فتنه پرداز|ز پا افتاد آن سرو سرافراز }}

{{ب| غبار از عرصه غبرا <ref>عرصه غبرا: کنایه از دنیا.</ref> برآمد|غریو از گنبد خضرا برآمد }}

{{ب| ملایک بی‌خود از گردون فتادند|میان کشتگان در خون فتادند }}

{{ب| مسلمانان خروش از جان برآرید|محبّان از جگر افغان برآرید }}

{{ب| درین ماتم بسوز و درد باشید|به اشک سرخ و رنگ زرد باشید }}

{{ب| بسان غنچه دلها چاک سازید|چو نرگس دیده‌ها نمناک سازید }}

{{ب| ز خون دیده در جیحون نشینید|چو شاخ ارغوان در خون نشینید }}

{{ب| به ماتم بیخ عیش از جان برآرید|به زاری تخم غم در دل بکارید }}

{{ب| که در دل این زمان تخم ملامت‌|بر شادی دهد روز قیامت }}

{{ب| خداوندا به حقّ آل حیدر|به حقّ عترت پاک پیمبر }}

{{ب| که سوی «محتشم» چشم عطا کن‌|شفیعش را شهید کربلا کن <ref>دیوان مولانا محتشم کاشانی؛ ص ۵۲۷ و ۵۷۳.</ref> }} 
{{پایان شعر}}