در حال ویرایش رضا قلی خان هدایت (بخش)

===شعر ۱۱===
{| style="margin: 0 auto; "
| class="b" |<span class="beyt"> داند خدا که تا که به پا کرده خافقین </span><ref>خافقین= مشرق و مغرب</ref><span class="beyt"> </span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">کس سر نداده در ره مهرش به از حسین </span>
|-
| class="b" |<span class="beyt"> جان را شمرده در تن خود دَینی از حبیب‌</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">و انگه نمود در بر جانان ادای دَین </span>
|-
| class="b" |<span class="beyt"> علمش چو عین بوده، سراسر نقوش علم‌</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">آورده خوش ز علم، سراسر به سوی عین </span>
|-
| class="b" |<span class="beyt"> آن را که عینِ هستی خود نصب عین شد</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">تبدیل عین هستی خویش است فرض عین </span>
|-
| class="b" |<span class="beyt"> زان حالتی که بین وی و حق وقوع داشت‌</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">تا حالت تصوّر ما، بس که فرق و بین </span>
|-
| class="b" |<span class="beyt"> او را نبود عجز به دشمن ز بیم جان‌</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">صفین نه کم ز غزوه‌ی بدر آمد و حُنین </span>
|-
| class="b" |<span class="beyt"> این بود حکمت ار ننمودی علاج خصم‌</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">شاهی که حکم داشت به تغییر عالمین </span>
|-
| class="b" |<span class="beyt"> ای پادشاه عادل و ای داور قضا</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">در این قضیه چاره چه باشد به جز رضا؟  </span>
|}
<br />