در حال ویرایش یغماى جندقى (بخش)

===تضمین غزل سعدی===
{{شعر}}
{{ب|آن‌که با موکب او قافله‌ها دل برود| در رکابش دل دیوانه و عاقل برود }}
{{م|وز جمالش غم جان خارج و داخل برود}}
{{ب|«گفتمش سیر ببینم مگر از دل برود| آن چنان جاى گرفته‌ست که مشکل برود»}} 
{{ب|گر برم ز آتش دل بر مه و خورشید| شعاع مکن از مهر نصیحت مکن از کینه نزاع }}
{{م|روز میدان وداع است نه ایوان سماع}}
{{ب|(دلى از سنگ بباید به سر راه وداع| تا تحمل کند آن لحظه که محمل برود)}} 
{{ب|نظرآسا چو پىِ قافله پو مى‌گیرم| تا ز دل‌جو نشود دیده گلو مى‌گیرم }}
{{م|ور کند چشمه به مژگان سر جو مى‌گیرم}}
{{ب|(اشک حسرت به سر انگشت فرو مى‌گیرم|که اگر راه دهم، قافله در گل برود)}} 
{{ب|از نظر مى‌رودم چهر دلاراى حبیب| کى بپاید ز پى‌اش پاى دل از پند ادیب }}
{{م|عقل و سر مى‌برود در قدمش دست و رکیب}}
{{ب|«عجب است ار نرود قاعده صبر و شکیب| پیش هر دیده که آن شکل و شمایل برود» }}
{{ب|فاصله کورى و دیدم به نظر یک سر موست| نکنم فرق که این دیده من یا لب جوست }}
{{م|شاید ار پى نبرم کاین سر من و آن ره اوست}}
{{ب|«ره ندیدم، چو برفت از نظرم صورت دوست| همچو چشمى که چراغش ز مقابل برود»}} 
{{ب|صحتش درد، اگر فاطمه بیمار تو نیست |راحتش رنج، دل ار خسته و افکار تو نیست}} 
{{م|اى تو جان همه! تنها دل و جان زار تو نیست}}
{{ب|کس ندانم که درین شهر گرفتار تو نیست| مگر آن کس که به شهر آید و غافل برود»}} 
{{ب|بارها خون دل از شش جهتم راه ببست| جوش عمان نظر سیل به قلزم پیوست}} 
{{م|لیک خود پاره‌اى از تخته نیارست گسست}}
{{ب|«موج این بار چنان کشتى طاقت بشکست| که عجب دارم اگر تخته به ساحل برود»}} 
{{ب|سوى کویم مکش از یار سفر کرده هجر| خانه گور بود منزل دلمرده هجر }}
{{م|راحت وصل بود مرگ به افسرده هجر}}
{{ب|«قیمت وصل نداند مگر آزرده هجر| خسته آسوده بخسبد چو به منزل برود» }}
{{ب|ز آتش عشق خود اندر تب و تابم| مى‌کشت یا خیال لبش از دیده در آبم مى‌کشت}} 
{{م|گر به رحمت به مثل یا به عذابم مى‌کشت}}
{{ب|«لطف بود آن‌که به شمشیر عتابم مى‌کشت| قتل صاحبنظر آن است که قاتل برود!»}}
{{ب|دولت وصل تو را طالب غیبیم و شهود| همه را در ره سودات زیان مایه سود}} 
{{م|والى ار مهر نورزد چه ورا حاصل بود؟}}
{{ب|«سعدى ار عشق نبازد چه کند ملک وجود؟| حیف باشد که همه عمر به باطل برود»<ref>همان، ص 299 و ۳۰۰.</ref>}}
{{پایان شعر}}