در حال ویرایش وصال شیرازى (بخش)

===شعر 7===
<br />
{| style="margin: 0 auto; "
| class="b" |آمد به گوش دختر زهرا چو این خطاب
| style="width:2em;" |
| class="b" |از ناقه خویش را به زمین زد به اضطراب
|-
| class="b" |چون خاک جسم پاک برادر به بر کشید
| style="width:2em;" |
| class="b" |بر سینه‌اش نهاد رخ خود چو آفتاب
|-
| class="b" |گفت اى گلو بریده!سر انورت کجاست؟
| style="width:2em;" |
| class="b" |وز چیست گشته پیکر پاکت به خون خضاب؟
|-
| class="b" |اى میر کاروان گه آرام نیست خیز!
| style="width:2em;" |
| class="b" |ما را ببر به منزل مقصود و خوش بخواب
|-
| class="b" |من یک تن ضعیفم و یک کاروان اسیر
| style="width:2em;" |
| class="b" |وین خلق بى‌حمیت و دهر پرانقلاب
|-
| class="b" |از آفتاب پوشمشان یا ز چشم خلق
| style="width:2em;" |
| class="b" |اندوه دل نشانمشان یا که التهاب؟
|-
| class="b" |زین العباد را ز دو آتش کباب بین
| style="width:2em;" |
| class="b" |سوز تب از درون و برون تاب آفتاب
|-
| class="b" |گر دل به فرقت تو نهم،کو شکیب و صبر؟
| style="width:2em;" |
| class="b" |ور بیتو رو به شام کنم کو توان و تاب؟
|-
| class="b" |دستم ز چاره کوته و راه دراز پیش
| style="width:2em;" |
| class="b" |نه عمر من تمام شود نه جهان خراب
|-
| class="b" |لختى چو با برادر خود شرح راز کرد
| style="width:2em;" |
| class="b" |رو در نجف نمود و سر شکوه باز کرد
|}