در حال ویرایش محتشم کاشانی‌ (بخش)

===مرثیه پنجم===

{{شعر}}

{{ب| چون خون ز حلق تشنه او بر زمین رسید|جوش از زمین به ذروه <ref> ذروه: به ضم و کسر اول و فتح سوم، بلندی بالای هرچیز.</ref> عرش برین رسید }}

{{ب| نزدیک شد که خانه‌ی ایمان شود خراب‌|از بس شکستها که به ارکان دین رسید }}

{{ب| نخل بلند او چو خسان بر زمین زدند|طوفان به آسمان ز غبار زمین رسید }}

{{ب| باد آن غبار چون به مزار نبی رساند|گرد از مدینه بر فلک هفتمین رسید }}

{{ب| یکباره جامه در خُم گردون به نیل زد <ref>جامه در نیل زدن: کنایه از عزادار بودن.</ref> |چون این خبر به عیسی گردون <ref>عیسی گردون: مراد خورشید است چون جایگاه خورشید در آسمان چهارم است و معنی بیت این است که چون خبر شهادت حضرت امام حسین(ع) به آسمان رسید خورشید جامه‌ی تیره پوشید و عزادار گردید.</ref> نشین رسید }} 

{{ب| پر شد فلک ز علغله چون نوبت خروش‌|از انبیا به حضرت روح الامین رسید }} 

{{ب| کرد این خیال و هم غلط کار، کان غبار|تا دامن جلال جهان آفرین رسید }} 

{{ب| هست از ملال گرچه بری ذات ذو الجلال‌|او در دل است و هیچ دلی نیست بی‌ملال }}  
{{پایان شعر}}